LEHEN ORRIALDEA

Euskal Iraultza Sozialistaren bidean...



Aupa denok! Ongi etorri!

Blog honen helburua Euskal Iraultza Sozialistaz gogoeta eta eztabaida egitea da.
Karl Marx militante komunista iraultzailearen esaldi maiteen bidean kokatzen gara:
"De omnibus dubitandum" : "Guztia zalantzan jarri"
"Nihil humanum a me alienum puto": "Humanoa den ezer, ez dut arrotzat jotzen".

Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita.
Baldintza bakarra: irainak eta zakarkeriak ez erabiltzea, eta eztabaida datuz eta dataz, arrazoiz zein argudioz egitea, jendetasunez eta adeitasunez.
Oroz gainetik, geure egiten dugu XVI. mendeko komunista iraultzaileen oihua:

OMNIA SUNT COMMUNIA!!!

2013/01/16

Mendi magaletik (1)


 ONGI ETORRI!

Laguntzaile eta kolaboratzaile berria dugu Euskal Iraultza Sozialista blogean: Josu Iraeta idazlea. Bere gogoetak "Mendi magaletik" izeneko sailean argitaratuko ditugu, pozaren pozez. Egia erran, biziki kontent naiz horregatik, hasiera-hasieratik blog honen asmoa bilgune bat sortzea izan baita, Euskal Errepublika Sozialistaren alde borrokatzen garen guztion elkargunea.

Milesker  aunitz bihotz-bihotzez, Josu, eta ongi etorri!


MENDI MAGALETIK (1)


Emandako aukera eskertuz, eta lagungarri izan nahian, hona hemen nere lehen urratsak.



Objektiboa izan nahian, Mariano Rajoy jauna buru duen gobernu frankistaren baitan egon diren mugimendu esanguratsuei so eginez, eta horrenbeste dekretu erreakzionario sinatzeak agerian utzi dituen helburuen aurrean, argiak bezain zehatzak izan nahi diren zenbait ideia plazaratu nahi nituzke, barruko haserrea kaleetan erakusten ari den gizartearekin bat eginez, batzuen isiltasunaren eta besteen txaloen aurrean.


Hamaika bider aipatu izan dugun “prozesuari” buruz ere zenbait argibide ematea egoki iruditzen zait. Izan ere -nire ustez- itxaropen-iturri den prozesu horrek ez du aurrera egiterik izango, ez baitute ernatuko, geroz eta ugariagoak diren plataforma eta eztabaida mahaien haziek. Hazia hemengoa behardu izan, bertakoa.

Laguntza –merkea ez bada ere- beti da estimagarria eta agian legundu dezake bidea, baina ez da aski. Horregatik -ez nuke halakorik esan nahi baina- tamalez, ez dute asmatzen, normalizazio politikoa eta bakea ontziaren brankan jarri dituztenak. Nire iritziz, bai normalizazio politikoa, bai bakea azken burukoak baino ez dira izango. Baino “prozesu” hori garatzen bada, izango da lurraldetasuna eta autodeterminazioari bide ematen diolako. Jakinik Hegoaldeko bi Estatutuek horretarako gaitasunik ez dutela.

 Aurrekoaz gain, gogora ekarri behar genuke zeinen sinesgarritasun eskasa izan ohi duten espainiar gobernariek historian zehar (azken mende laurdenean berretsi dugun legez). Hori horrela, akordiorik egotekotan (egongo dira), behar bezala eta modu nabarian blindatutakoa izan beharko luke. Izan ere, euskaldun eta europar izateko eskubidea etorkizuneko belaunaldiei ere badagokien eskubidea da, hau da, unean uneko gehiengo hipotetikoek, Espainiako indar armatuek egindako presioak edota oportunismo politikoak besterendu ezinezkoa.

 Funtsezkoa behar lukeen prozesu horren “hastapenean” murgildu garela onartzeak (bai euskaldunontzat, bai espainiarrentzat), esan nahi du, halabeharrez, espainiar nazionalismoak behin eta berriz porrot egin duela historian zehar. Franko hil zenetik ia berrogei urte igaro diren arren, haren ondorengo gisa jardun duten politikari bat bera ere, ez da izan euskaldun eta espainiarren artean bakea, aurrerapena eta askatasuna zabalduko lituzkeen  proiektu logiko, eta demokratiko bat bera ere erdiesteko gai.

Dena dela, badira “prozesu” famatu horretan eragina izan duten eta izango duten zenbait faktore. Faktore horiek, ezagunak izan arren, erraz kontrolatzeko modukoak ez dira, eta arreta berezia eskaini beharrekoak. EAJ eta PSOEk, esaterako, elkarri laguntza emateko mekanismoak aktibatu izan ohi dituzte betidanik, erabat eraginkorrak, eta hemendik lasterrera ere (modu batera edo bestera), eta EHBrekin unean uneko topaketak egon arren, berriz ere ikusiko ditugunak. Horrelakoa da demokrazia.

Euskal gizartea kalera atera da, erabakitzeko eskubide eske, eta jasaten ari den zigorrari aurre egin nahian . Gizarte horrek berorrek, beste behin ikusiko du nola EAJk ostrazismotik erreskatatzen dituen Felipe Gonzalezen oinordekoak, aurrekontuak bezalako gai garrantzitsuak barne hartzen dituzten akordioak elkarrekin sinatuta. Ezin gaitezke horregatik harritu, jakina baita elkarrekin akordioak sinatzeko betidanik izan dutela zaletasuna.

       Laburbilduz, doan eskaintzen diguten “Espainia bakar" horren eszenifikazioak, aurpegi ezberdinak erakusten ditu, euskaldunoz gain, badira beste batzuk ere. Denbora dezente igaro den arren, gogoan daukat Carod Rovira jaunak, “gidoiz kanpo” eginiko mugimenduak, ERC alderdiaren bidez Estatut-aren eztabaida kalera atera eta Kataluniarrei, horren inguruko indarra adierazteko aukera eskaini zienekoak. Gauzak asko aldatu dira, eta orduan "elkarri laguntza emateko mekanismoak" aktibatu zituena, hau da, CiU, aldaketaren aldeko sustatzaile nagusia da gaur egun. Hori guztia historia da, eta beti izan da horrela; gaur filibustero, bihar gobernari.

Euskaldunok betidanik egon gara Europan, horregatik, badaukat susmo bat; duela zenbait hamarkada beraien helburu totalitarioak lortu ez arren Europa bonbekin suntsitu zuten haiek, gauza berbera egiten ari direla gaur egun, baina Bruselako eserleku erosoetatik, oraingoan. Argi dago Moncloa bat datorrela haien helburuekin, eta hori horrela izanik, ez da harritzekoa erasotako gizarteen erantzuna neurrikoa izatea, bai Katalunian, bai Galizian, bai Euskal Herrian. Erkidego desberdinetako telebistetan albisteak ikusi besterik ez dago, non sinetsi ezinezko dekretuak salatzen diren, hiru nazionalitate horiek pobretu eta ahuldu ez ezik,  hiruren nortasun-zeinuak deuseztatu nahian  dabiltzalako.

XXI. mendean egon arren, gorrotoz eta mendeku gosez beteriko Mariano Rajoyrena bezalako gobernu batek, baditu, frankismoa horren modu higuingarrian ezartzeko arrazoiak. Arrazoi horiek espainiarren presidenteak berak ezartzen duen jarreran aurki dezakegu, espainiar nagusitasun eredu bakarra eskaintzen  baitu elkarbizitzarako proiektu bezala.

Hauek espainiar nagusitasunaren emaitzak.

Bukatzeko, inoiz ahaztu ezinezko zerbait nabarmendu nahi nuke: Alegia; Euskal Herria dela geure elkarbizitza sozial eta politikoa erdiesteko marko gisa erabili beharreko subjektua, denboran inolako mugarik gabe”. Kontuan eduki beharrekoa.


  



 

  

6 iruzkin:

  1. Ni harrituta gelditu naiz blog honetan kolaborazio hori ikusita.Iritzi-eztabaida mailan interesgarria izan daiteke,baina lerro editorialean izugarrizko nahasketa eragin dezakeela iruditzen zait.Josu Iraetaren testuak maiz irakurtzen ditugu prentsan eta bere kritikotasuna ez du inoiz Zutik EH ildoaren aurkakotasunean ezarri.Testu honetan ere,edukiari dagokionez ia adierazpen bakoitzean nabari da egoeraren beste ikuspuntu bat duela (mugimendu iraultzaile bat indargabetzea beste xederik ez dutenen "laguntza" eskertzekoa dela esateraino).

    ErantzunEzabatu
  2. Aupa, EKI!

    Zergatik zaude harrituta? Hasieratik erran dut, behin eta berriz, hau ez zela "nire" bloga izan behar, baizik eta Euskal Errepublika Sozialistaren alde borrokatzen garen guztion bilgunea. Ez zen inolaz ere nire asmoa ene iritzi pertsonalak bakar-bakarrik argitaratzea. Nire asmoa da elkargune bat sortzea, Euskaraz, iraultzaile euskaldunok eta euskaldun iraultzaileok bilgune bat izan dezagun, idazteko, eztabaidatzeko, gogoeta egiteko, formatzeko, polemikan murgiltzeko, kritika eta autokritika zorrotzak egiteko... HITXeko lagunek beren lanak plazaratzea eskatu zidatelarik, pozaren pozez egin nuen, eta ikaragarrizko laguntza izan ziren niretako, blog hau aitzina eramateak aunitzetan bakardade handia sentiarazten baitit. Horregatik dago bloga hain geldirik azkenaldi honetan.

    Blog honen aurkezpenean idatzi nuen, duela sei hilabete: "Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita.
    Baldintza bakarra: irainak eta zakarkeriak ez erabiltzea, eta eztabaida datuz eta dataz, arrazoiz zein argudioz egitea, jendetasunez eta adeitasunez."

    Beraz, planteamendu honen ildoan kokatzen da Josu Iraetari egin diodan ongi etorri beroa. Honek ez du erran nahi berarekin guztiz ados egon behar naizenik, ezta hurrik eman ere, bainan ene kritikak eta desadostasunak agertuko ditut bere momentuan, sortzen direnean, eta honek bloga aberastuko duela iduritzen zait, zure iruzkinek ere ederki egiten duten bezal-bezalaxe.

    Josu Iraetaren idazkiek ez dute blog honen ildoa goiti-beheiti markatuko, bertze ekarpen batzuk dira, bertzerik ez, eta eztabaida eta polemika sortzen badute, ongi etorriak! Euskal Iraultza Sozialista bloga oso identifikatuta dago lerro iraultzailearekin, eta horrela segituko du. Josu Iraeta blog honetan agertzeak berak, zerbait adierazi nahi du, ez duzu uste? Blog honetan agertzea, gaur egun, ez baita inolaz ere "ekintza neutrala", ez horixe! Bere iritziak eta bere gogoetak ekarriko ditu, eta ongi da horrela.

    EKI, Josu Iraetaren idazkiak ez badituzu gustoko, ados ez bazaude edota kaltegarritzat jotzen badituzu, nireak bezain zorrozki kritikatzen ahal dituzu lasai-lasai, egin duzun bezala. Areago eta gehiago eskatuko nizuke: zergatik ez zara blog honetan kolaborazioak idazten hasten? Idzki lueak erran nahi dut, zure pentsamendua agertuz. Agian animatuko zara, laguna!

    Zure erantzunaren zain gelditzen naiz, eta milesker blog honetan gatz eta piper pixka bat ipintzeagatik!

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu
  3. Eskertu beharrekoa euskal iraultza sozialistak proiektu eta ildo mailan bizi duen krisiaren aurrean zure ekarpen ausarta da Fermintxo!Dakizunez hain zuzen proiektu hori eta behar duen ildoak une honetan dituen lehentasunak azpimarratzeko xedez idatziak dira ene ekarpentxoak.Nahikoa azpiraturik dagoena altxatzeko, difuminatzea eragin dezakeen oro kaltegarri izan daitekeela uste dut eta zentzu hortan kokatu da ene kritika.Beste hainbeste esanen nizuke Stalini buruz idatzi duzunari buruz ere,interesgarria eta ezagutzaren aldetik beharrezko izan arren ez baitut uste une honetan Stalinen jardun polemikoaren azterketa altxatze horretan ez beharrezko eta ez komenigarri denik.Baina interes handiz segituko dut bloga irakurtzen eta hala iriztean era batera edo bestean ene analisia helarazten.

    ErantzunEzabatu
  4. Aupa EKI!

    Egia erranen dizut zuzen eta artez: zure animoek biziki hunkitu naute, eta aunitz lagundu. Azken hilabetean makal eta pattal ibili naiz, eta blogean nabaritu da, Abenduan hiru idazki bakarrik argitaratu bainuen.

    Alde batetik iduritzen zitzaidan behin eta berriz gai, kontu eta gauza berberak errepikatzen ari nintzela, eta jendea nazkatzen eta gogaitzen nuela horrelako matrakarekin. Iruzkin gutti agertzen ziren, eztabaidak eta polemikak ez ziren pizten, eta egia aitortu behar badizut, desanimatu nintzen.

    Azken egunetan animozko iruzkin batzuk igorri dituzue lagun batzuk, eta nik biziki eskertzen dizkizuet bihotz-bihotzez. Blog bat aurrera eramatea batzutan lan zaila eta solitarioa da, bakardadea sentitzen baita.

    Ni zure kritikak asko estimatzen ditut, eta pena dut ez baituzu maizago idazten. Maizago eta luzeago... Bainan hori zure erabakia da, jakina, eta nik ez dut deus erran behar horretaz.

    Azken hilabeteotan oso lanpeturik ibili naiz ene formazio teoriko komunista iraultzailea berraztertzen eta birkokatzen (marxismoa, alegia, baina badakizu niri izendapen pertsonalistak ez zaizkidala gustatzen -marxismoa, leninismoa, stalinismoa, trotskismoa, maoismoa...-). ESI taldeko lagunekin eztabaida sutsu eta sakonak izan ditut, eta honek nire posizio politiko antistalinistak berrikustera eraman nau. Horregatik artikulua.

    ErantzunEzabatu
  5. Zuk hau idatzi didazu:"Dakizunez hain zuzen proiektu hori eta behar duen ildoak une honetan dituen lehentasunak azpimarratzeko xedez idatziak dira ene ekarpentxoak.Nahikoa azpiraturik dagoena altxatzeko, difuminatzea eragin dezakeen oro kaltegarri izan daitekeela uste dut eta zentzu hortan kokatu da ene kritika.Beste hainbeste esanen nizuke Stalini buruz idatzi duzunari buruz ere,interesgarria eta ezagutzaren aldetik beharrezko izan arren ez baitut uste une honetan Stalinen jardun polemikoaren azterketa altxatze horretan ez beharrezko eta ez komenigarri denik".

    Bada, hain zuzen ere kontrakoa uste dut. Oligarkia inperialistak STALIN deabrutu du sistematikoki, eta aAdolf Hitlerren parean ezarri, helburu zehatz batekin: Iraultza Sozialistaren itxaropena eta egingarritasuna betikotz suntsitzeko. Haiek terrorismo inteletual sistematikoa egiten dute iraultzaileen aurka, eta nik aitortzen dut tranpa horretan eroria nintzela. STALINen deabrutze eta hilerizazio horren gibelean dagoena hauxe da: langileek sinestea Sozialismoa eraikitzea ezinezkoa dela, edota egiten bada, horrek genozidioa, totalitarismoa, errepresioa, mixeria, etengabeko sarraskiak,errepresio ikaragarria, torturak, hilketak, basakeria, tenozidioa, deportazioak... Behin pentsamendu eta sentimendu hauek langileengan sakonki erroturik, munduko kapitalista gutiek lasai-lasai egiten ahal dute lo, zeren langileok, gehienez jota Kapitalismoa "ezkerretik" kudeatzea nahi izanen dugu, eta horretarako badituzte sozialdemokratak eta sindikatu erreformistak kontrolpean. Artikulu honen bidez eta jardunaldian parte hartuz hauxe erdietsi nahi dut: burgesia inperialistaren terrorismo intelektualaren hegemonia kultural erabatekoa haustea, eta eztabaida berriro piztea. Eta hori, ENAMen krisi estrategikoarekin lotura zuena du, ene ustez.

    Horretarako, kapitalisten terrorismo kultural hegemonikoaren katebegirik ahulenean jotzen saiatu naiz: CHE. Oligarkiak iraultzaile bat deabrutu ezin duelarik (Marx, adibidez edota Rosa Luxemburg...) manipulatu egiten du, desitxuratu eta inofentsibo bilakatu. Hori egin zuten CHErekin, bainan hala ere erreferentzia handia da langileondako. Nik STALINen gaia CHEren bidez plazaratu dut, inperialismoaren gezur eta manipulazioak bitan haustesko: CHEk STALIN defenditzen zuen, estimatzen zuen, estudiatzen zuen. Bainan aldi berean, CHEk TROTSKI ere irakurtzen zuen, jakina. Eta ez zituen maila berean ipintzen! CHEren bandera astintzen duten gehienek ez dakite hau, eta inperialismoaren manipulazioan jausten dira, "trotskista" baztuen laguntzaz, prefosta. Trotskista idatzi dut komillen artean, zeren eta TROTSKIren pentsamendu eta jardueratik gaur egungo "trotskisten" ekintzetara...amildegi bat badago, eta nolakoa. Hasteko, oraindik ikusteko nago balizko trotskistek antolatutako Armada Gorri bat munduko bazterren batean. Hori egin zutenak, adibidez Txileko MIR edota Argentinako PRT, trotskismotik urrundu ziren. Trostkismotik, bainan ez TROTSKIrengandik.

    Euskal Iraultza Sozialista berriz abiatzeko, estrategia sendoa behar dugu, eta oinarri teoriko sakonak. Eta autokritika gupidagabea egin behar dugu, egin behar diot nik neure buruari, ea nola demontre iritsi garen egoera honetara, non, Donostian pasa den asteburuan bezala, Oraingo Ezker Abertzaleko buruzagiek zipaioak eskoltatzen dituzten hiru gazte atxilotzeko... eta kitto, denak etxera edo poteatzera! Agur, espetxerat idatziko dizut, goraeuskadiaskatuta!

    ErantzunEzabatu
  6. Munduko klase borrokaren azken 100 urteak goiti behiti miaztu, aztertu eta errepasatu behar ditugu, estrategia berria martxan jartzeko. Eta horretan kokatzen da, bertzeak bertze, STALINi buruzko idazkia, polemika eta gogoeta eragin nahian, eta Inperialismoak inposatutako ortodoxia burgesa eta "demokratikoa", pentsamendu bakarra birrintzeko asmoz. STALIN kritikatu? Jakina baietz! Bainan etxean, komunista iraultzaileon artean, burgesiaren xantaia eta terrorismo intelektialaren aitzinean amore eman gabe, CHEk beti egin izan zuen bezala.

    Bon, EKI, gaurkoz aski, berandu da eta logale naiz. Har ezazu ene besarkadarik handiena, eta berriz ere milesker zure iruzkin, kritika eta ekarpenengatik. Hori bai: hitza hartzen dizut! "interes handiz segituko dut bloga irakurtzen eta hala iriztean era batera edo bestean ene analisia helarazten."

    Espero dut zure hitza beteko duzula-

    Izan ongi eta lotu borrokari!

    Zure laguna,

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu