Euskara, gure Amerri bakarra!

EUSKARA,

GURE AMERRI BAKARRA!

 

Amerria? Zergatik Amerria eta ez Aberria?  “Aberri” hitza Sabino Aranak erabili zuen 1896an lehen aldikoz. Erdarazko “Patrie”, “Patria”, “Fatherland”, edota “Vaterland” kontzeptua adierazteko asmatu zuen hitza. Lehendik baguenuen euskaldunok bertze hitz batzuk: Herria, Sorterria, Jaioterria ... Bainan ez zitzaion aski argiak iduritu, nonbait, eta hitz berria asmatzea erabaki zuen, Europako erdaren bidetik.

 

Amerria, aldiz, eta nik dakidala, 2003an erabili zuen lehen aldikoz Jean-Louis Davant-ek, poema batean. Hona hemen:

Alderdien gainetik, etsaien artetik

Populu zuhur honen hizkuntza txukuna

Europako lehena, denen ondasuna

Jalgi hadi plazara Bernaten hitzetik.

Berozan familia lano guzien petik

Susta berriz Herria, bila batasuna

Eta presondegitik ekarran laguna

Bakean bizi hadin haurren ezpainetik.

Hirekila gaudela lumaz, obraz, elez

Eskola, telebista, liburu, kazetan

Irratian, karrikan, herriko etxetan.

Goretsiko  haunagu lanez eta legez

Ofizialki deituko mundutar dantzara

Bai, Amerri bakarra hi haunat Euskara!

Euskal Herria kinka larrian dela begi bistan da. Eta Euskal Herri Langilea are gehiago oraindik. Krisi ekonomiko globalak oso gogor jotzen du Euskal Langileria, planeta honetako gainontzeko Herri Langileak bezala. Eta datu guztiek erakusten dute etnozidioa, hots euskaldungoaren desagertzea eta Euskararen hiltzea aurrera doala etengabe, mantsoago Gipuzkoan, fitexkoago Bizkaian eta Araban, azkarki Nafarroan, eta abiadura ikaragarrian Ipar Euskal Herrian. Itzulbiderik gabeko egoerarat hurbiltzen ari gara egunetik egunera, planeta honetako bertze milaka eta milaka hizkuntzak eta hiztun-komunitateak bezala. Kapitalismo Inperialistak eta Estatu etnozidek Humanitatearen aniztasun kultural eta linguistiko oro suntsitzen aro dira. Ekozidioak, etnozidioak, genozidioak, feminizidioak ... Botere zapaltzaileen seinalea nonahi, eta bereziki, Kapitalaren  Diktadurarena, Merkatu finantzarien Tiraniarena.

Ateka estu honetatik irteteko, euskaldunok geure burua indartu eta azkartu behar dugu. Eta euskal langileok areago oraindik, nazio eta hizkuntza zapalkuntzaz gain, klase zapalkuntza ere dugulakotz. Eta zer erran emazte langile euskaldunez? Zapalkuntza laukoitza dute gainean gure arrebek, haiek dira Euskal Herri Langilearen sektorerik zapalduena. Zapalduok, geure burua askatuko badugu, tinko errotu behar dugu geure sustrai eta kontzientzian, geure identitatean eta klase-interesetan, geure borroka eta askagintza - guduetan. 

Horren egiteko, Herria oro har eta Herri Langilea bereziki askatzeko, Euskal Herriaren erroetara jo behar. Ororen gainetik Euskara da gure erroa, Euskara baita euskaldun egiten gaituena. Euskara da gure euskarria. Euskarak eusten digu Herri eta jende gisa. Euskara da Euskal Herria askatzeko dugun armarik zorrotzena. “Euskara Ta Askatasuna!” hori da Euskal Iraultza Sozialistaren oihua, etnozida inperialista frantses eta espainolen aurka, eta sasiabertzale basko guztien kontra. Blog honetan hamaika aldiz errana dugu hau jadanik.

         XIX. mendean Euskal Herriak pairatu zuèn etnozidio sistematikoaren ondorioz, orduantxe sortu zèn abertzaletasuna nazio-alienazio linguistiko bortitzaren emaitza izan zen. Lehentasuna botere politikoa eskuratzeari emanda, eta bere jarduera gehiena Espainolez eginda, Euskal Nazioaren zutabeak osatzeari bigarren mailako zeregin sinboliko eta folklorikoa esleitu zitzaion.

XX. mendean abiatu zèn ezkerreko abertzaletasun berrian, bi paradigma ari ziren elkarren lehian eta talkan: Txillardegi, Eustakio Mendizabal eta beste aunitzen abertzaletasun euskalduna, eta beste batzuen abertzaletasun baskoa. Bi paradigma horiek 50 urtez aritu dira barne-borrokan, eta argi dago zein den behin eta berriz gure artean nagusitu dena: abertzaletasun baskoa, nagusiki Espainolez eta Frantsesez pentsatu eta hezurmamitzen dena. Hortxe dugu GARA egunkari erdaldun espainola, “elebiduna” omen, egunero Espainia behin eta berriz birsortzen duena gure artean, linguistikoki eta kulturalki, hitzez eta azalez “independentista” izan arren … Hortxe ditugu Arnaldo Otegi eta Joxe Antonio Ibarretxe buruzagi abertzaleen liburuak, ESPAINOLEZ pentsatuak eta idatziak. Paradigma abertzale baskoaren adibide paregabeak, eta Euskal Herriaren alienazio linguistiko eta kultural bortitz eta izugarriaren emaitzak ...

 

Amerriak lau bide zabaltzen ditu: euskalduntasuna, nafartasuna, feminismoa eta ekosozialismoa. Lau ardatz horien inguruan Euskaraz eraiki behar da euskal amertzaletasuna. Zeren eta Euskal Herria, Euskaraz eraiki eta osatuko baitugu, eta ez bestela. Irlandako ispilu hitsak argiro baino ilunkiro irakasten baitigu abertzaletasun erdaldunak, patriotismo baskoak nora eramanen gaituen: etnozidioaren azken fasera, Euskara eta Euskal Herriaren heriotzera. Euskararik gabe Euskal Herririk ez. Euskal Eria izanen gara hasieran, emeki-emeki erdal herri bilakatzeko, Txillardegik 1978ko liburuan iragarri bezala. Hortxe ditugu Jakerria, Errioxa, Biarno, Bigorra, Bureba eta beste hamaika eskualde, lekuko. Euskara hil zen han, eta jadanik inor ez da euskal herritar sentitzen, lurralde horiek Euskara galdu zuten, hango biztanleak erdaldundu zirelakotz, eta jadanik ez dira Euskal Herria, nahiz eta mendez mende nafar eta euskal lurraldeak izan.

         Euskara eta euskalduntasuna ditu ardatz, bihotz eta muin amertzaletasunak: “Euskal Herria, Euskararen Herria eta lurraldea da”. Euskaraz osatu, osatzen eta osatuko da Euskal Herria, hitzaren zentzurik zabal eta sakonenean. Euskarak izan behar du erabateko lehentasuna gure borrokan, Euskaraz jakitea edota ikasten aritzea izan behar da lehen baldintza Euskal Herriaren alde aritzeko. Zinezko euskal iraultzailea izateko. Bestela gezurretan ari gara, Espainiak eta Frantziak egindako etnozidioa indartzen eta legitimatzen, noren eta balizko “abertzaletasun”  mamiz hustutako baten izenean! Edota zapaltzaileen hizkuntza alienatzaileetan egin nahi den “iraultza” inperialista eta antieuskaldunaren izenean.

         Amertzaletasunaren garaia iristear dagoela uste dut: espainolistek jukutriaz eta azpikeriaz ebatsi zuten Mendebaldeko Jaurlaritza, eta ondorioz, euskaldun aunitz beren lozorro eta ameskeria autonomikoetatik esnatzen hasiak dira. Nafarroako Gobernu kolonialak bere jokaera zital eta etnozida erakusten digu egunero, eta Ipar Euskal Herrian nazionalismo jakobino eta totalitario frantsesak erabakitako herrizidioa bere azken fasean sartu da. Garai berriak omen datoz Euskal Herrira, hala diote EH Bilduko abertzaleek. Guk ez dugu horretan sinesten, jakina, bainan ez gara zozoak, komunista iraultzaileak gara eta ez dugu maite, ez onartzen EH Bilduren erreformismo sozialdemokrata. Alta, zerrendaburu guztiak euskaldun osoak dira, eta Isasi eta Mintegi bereziki euskaltzale porrokatuak. Honek esperantzarako atea irekitzen ahal digu, Euskara indartuko dela aurrerantzean oraingo Ezker Abertzalean? Agian bai! EH Bilduko euskaldunek dute giltza. PNVrekin berdin, nahiz eta Urkulluk berriki errandako lerdokeria erdaltzaleek itxaropenik gabe utzi gaituen. Euskararen indartzea abiatuko da Euskal HerrikoMendebaldean? Nafarroan UPN eta PPren amiltzeak ekarriko digu arnasa euskaldun nafarroi? Ipar Euskal Herrian aipatzen den deszenralizazio frantses mugatu eta zikoitz horrek gure hizkuntzaren heriotzaren abiadura eztituko du amiñi bat, koofizialtasunaren bidez?  Amets egitea libre da, eta debaldekoa. Alferrikakoa ote?

Dena den, guk argi dugu eta ozenki diogu: Euskara eta euskaldunon aurkako etnozidioari buelta emateko, Euskal Herria behin betikotz berreuskalduntzeko, Iraultza behar dugu. Euskal Iraultza.  Euskal Iraultza Sozialista. Euskal Herri Boterea, eta Berreuskalduntzeko Plangintza Nazionala. Bitartean, hotzez eta haginez erdiesten ditugun apurrak biziki inportante eta garrantzitsuagoa dira, etnozidioaren abiadura moteldu eta mantsotzeko. Bainan, ondikotz, ez dira aski Euskararen eta Herri Euskaldunaren desagertzea gelditzeko. Ez dago irtenbiderik Espainia eta Frantzia Estatu etnoziden baitan, eta ez dago konponbiderik abertzaletasun baskoaren paradigmaren barnean. Abertzaletasun baskoaren bidetik, Espainola nagusituko da Hego Euskal Herrian, eta Frantsesa Ipar Euskal Herrian.Irlandan gertatu zen bezala.

         Garaia da jauzi kualitatiboa egiteko gure kontzientzian eta praktikan. Garaia da Euskara Euskal Nazioaren bihotz eta ardatzean kokatzeko. Garaia da argi eta garbi Frantzia eta Espainia espektro inperialekin hausteko eta Euskal Errepublika Sozialista aldarrikatzeko. Garaia da Euskal Iraultza Sozialistaren bandera gorria (berriz ere) lau haizetara jasotzeko, Euskara eta Askatasunaren bidean.

         Garaia da 1848ko uztailaren 25ean Agosti Xahok egindako oihu eta garrasia berriro entzunarazteko: “Biba independentzia! Biba Errepublika! Biba Euskal Herria!” Garaia da Eustakio Mendizabalen hitzak oroitzeko: behin militante batek galdetu omen zion, ea zein zen borrokaren marko politikoa. “Hizkuntzak ematen duena”, erantzun omen zuen. Ezin argiago.

         Argiago ez, bainan ederrago bai, Caetano Veloso kantautore brasildarrak honako hau idatz zituen:

"A língua é minha pátria

E eu não tenho pátria: tenho mátria

E quero frátria".

“Hizkuntza da ene aberria

Eta nik ez dut aberririk: amerria badut

Eta anaitasuna nahi dut”.

“Hemen,

                euskaldun izatea bezalako

                gudaririk ez dago.

                Hemen,

                Euskaraz irakurri

                eta Euskaraz idaztea bezalako

                iraultzailerik ez dago.

                Hemen, 

                Euskara indartzea bezalako

                indar politikorik ez dago.

                Hemen,

                ez dago Euskara adinako desafiorik

                Inperio zurrupariaren aurka.

                Hemen,

                ez dago Euskara adinako 

                askatasunaren aldeko

                itxarobiderik”.

Bitoriano Gandiaga

  

GORA EUSKAL IRAULTZA SOZIALISTA!

GORA EUSKAL ERREPUBLIKA SOZIALISTA!

EUSKARARIK GABE, 

EUSKAL HERRIRIK EZ!

EUSKARA DA GURE AMERRI BAKARRA,

  SOZIALISMOA DA GURE IPARRA,

                 KOMUNISMOA DA GURE IZARRA!