Lenin : Estatua eta Iraultza (8)

ESTATUA ETA IRAULTZA

(8)

ESTATUARI BURUZKO 

TEORIA MARXISTA

ETA 

PROLETARGOAREN EGINKIZUNAK IRAULTZAN

LENIN

 

II.- KAPITULUA

ESTATUA ETA IRAULTZA

1848tik 1851ra BITARTEKO URTEETAKO ESPERIENTZIA

3.- NOLA PLANTEATZEN ZUEN MARXEK AUZIA 1852an

1907an Mehringek Neue Zeit aldizkarian (XXV, 2. or. 184), 1852ko martxoaren 5ean Marxek Weydemeyerri idatziriko gutun aten zatiak argitaratu zituen. Gutun honek, beste batzuen artean, ondorengo pasarte aipagarria dauka:

"Niri dagokidanez, ez da nire meritua sozietate modernoan klaseen esistentzia ezt hauen arteko borroka aurkitu izana. Ni baino askoz lehenago, historialari burges batzuk jada azaldu zuten klase arteko borroka honen garapen historikoa, eta enomilari burges batzuk, hauen anatomia ekonomikoa. Nik eginiko ekarpen berria honakoa frogatzea izan da: 

1) Klaseen existentzia ekpizpenaren garapen fase historiko jakin batzuei bakarrik loturik doala; (historische Entwiclungsphansen der Produktion)

2) Klase borrokak, nahitaez, proletalgoaren diktadurara eramaten duela.  

3) Diktadura hau ez dela, izatez, klase guztien aboliziorako eta klase gabeko sozietate baterako igarotzea besterik..."

Hitz hauetan, Marxek modu harrigarri argian bi gauza adieraztea lortu zuen: lehena, bere doktrinaren eta burgesiaren pentsatzaile aurreratuenen eta sakonenen doktrinen arteko ezberdintasun funtsezko eta kardinala; eta bigarren, bere Estatuaren teoriaren esentzia.

Funtsezkoa Marxen doktrinan klase arteko borroka da. Horrela esaten da eta idazten da sarritan. Bainan ez da zehatza. Zehaztasun gabezia honetatik ondorioztatzen da sarritan marxismoaren desitxuratxe oportunista, honen faltsutzea burgesiarentzat onargarria den zentzu batean. Zeren eta klase arteko borrokaren teoria ez zuen Marxek sortu, burgesiak baizik, Marx baino lehenago, eta burgesiarentzat, oro har, onargarria da. Klase arteko borroka soilik onartzen duena ez da oraindik marxista, oraindik ere pentsamendu burgesaren eta politika burgesaren markoaren barnean manten daiteke. Marxismoa klase arteko borrokara xedatzea, marxismoa mugatzea, desitxuratzea, burgesiak onar dezakeen zerbaitera murriztea da. Marxista, klase arteko borrokaren onarpena proletalgoaren diktadura onartzera zabaltzen duena bakarrik da. Honetan datza, marxista baten eta burges txiki (edo handi) baldar baten arteko ezberdintasunik sakonena. Giltzarri honetan da marxismoaren benetako ulermena eta onarpena egiaztatu behar den puntua. Ez du ezer harrigarritik, Europako historiak langile klasea praktikoki auzi hone aurrean jarri duenean, oprtunistak eta erreformistak ez ezik, "kautskiar" guztiak ere (erreformismoaren eta marxismoaren artean balantzaka dabilen jendea), proletalgoaren diktadura ukatzen duten filistear miserableak eta demokrata burges txiki direla gertatu izana. Kautskyren Proletalgoaren Diktadura foiletoa, 1918an, hau da, liburu honen lehen argitalpena baino askoz beranduago argitaratua, marxismoaren desitxuratze filistearraren eta honen ukamen birtual desohoragarriaren eredu bat da, nahiz eta hipokritaki hitzezkotzat hartzen den (ikus nire Iraultza proletarioa eta Kautsky damutua foiletoa, Petrogrado eta Mosku, 1918).

 

Gainera, Marxen Estatuari buruzko teoriaren esentzia soilik beregana dezake ulertzen duenak, klase baten diktadura beharrezkoa dela, ez bakarrik klase sozietate ororentzako orokorrean, ez bakarrik burgesia eraitsi ondoren proletalgoarentzat, Kapitalismoa "klase gabeko sozietatetik", Komunismotik, banatzen duen aldi historiko guztirako ere beharrezkoa dela. Estatu burgesen formak ikaragarri pluralak dira, bainan hauen esentzia berdina da: Estatu guzti horiek, forma batean edo bestean, bainan azken finean, nahitaez, burgesiaren diktadura bat dira. Kapitalismotik Komunismorako trantsizioak noski, forma politikoen oparotasun eta aniztasun izugarri bat eskainiko du gutxienean, bainan hauen guztien esentzia ezinbestean bakarra izanen litzateke: proletalgoaren diktadura.