Hamar
galdera egin beharrekoak
24 Martes jul 2012
Posted by kolaborazioak in Euskal Herria, kolaborazioak ≈ 16 comentarios
Borroka garaia da! webgunerako kolaborazioa, egilea: Fermin Santxez
KOMUNISTA IRAULTZAILE BATEN DEKALOGO
KRITIKOA
1.- Zein
izanen da oraingo Ezker Abertzaleak maiz aipatzen duen Euskal Estatuaren klase
izaera? Estatu burgesa izanen da? Langileena? Zein izanen da ekonomia kapitalistaren
tokia hor?
2.- Zein
izanen da balizko Euskal Estatu horren hizkuntza-egoera? Zein izanen da
Euskararen estatusa hor? Irlandako bidea hartuko dugu? Egun hauetan azken
inkesta soziolinguistikaren emaitzak agertu dituzte… Etnozidioaren egoeraz eta
tamainaz ohartzen gara? Ipar Euskal Herria hiltzen ari zaigu begi aitzinean…
eta hego Euskal Herrian, Gipuzkoa kenduta, egoera hobea da?
3.- “Europa”
aipatzen denean, izendatze geografiko hutsaz ari gara? Ala kokatze politiko eta
ekonomiko batez, hots, Europako Batasuna, ekonomia kapitalista eta
inperialista, OTAN, MDF, eta abar? Zer nahi dugu izan, Arnaldoren azken
elkarrizketak irakurrita? Luxenburg basko bat? Andorra txapelduna? Corporación
Mondragon eredua Euskal Herri osorat zabaldu? Euskal Estatuko enpresek Txinako
langileak esplotatuko dituzte? Indonesiakoak? Vietnamgoak? Dena “ad maiorem
gloriam Euskal Herriae”?
4.- Zein
izanen dira LABek aipatzen duen Estatu Sozialistaren ezaugarrikak? Nola
egituratuko da? Zer da Estatu Sozialista bat izatea Sobiet Batasuna, Txina,
Vietnam, Korea, Kubako esperientzien argitan? Sozialismoa herrialde bakar
batean posible dea? Nola? Zein dira trantsizio sozialistarako bideak XXI.
mendean? Gure helburu estrategikoa Sozialismoa da, ala Komunismoa?
Ekosozialismoan kokatzen gara? Deshazkundean?
5.- Zein da
LABek eta oro har oraingo Ezker Abertzaleak proposatzen duen estrategia Estatu
Sozialista hori erdiesteko? Iraultza Sozialista beharrezko izanen da? Nolakoa?
Zergatik ez da hitz hori nehoiz aipatzen? Zergatik ez da Euskal Herri Langilea
erramoldea sekulan erraten? Zergatik erabiltzen dira behin eta berriz
burgesiaren hizkera hiperideologizatuak: “gizartea”, “hiritarrak”, “arduraz
jokatzea”, eta abar? …
6.- Zein da
oraingo Ezker Abertzaleak aipatzen duen “Iraultza demokratikoa” kontzeptua?
Nola uztartzen da Espainiako Monarkia borboniko eta Frantziako V Errepublika
jakobinoarekiko haustura demokratikoarekin? Zer egiten dugu bi Konstituzio
kapitalista eta etnozidekin? Guri bortz axola? Haiek indargabetuko gabe gure
Nazio proiektua egingarri dea?
7.- Mitchell
senatari estatubatuarraren biografia politikoa ezagutzen du oraingo Ezker
Abertzaleak? Militantziari helerazi zaio nor den benetan Mitchell jauna? Uste
dute bere printzipioak neutroak direla duela 60 urte Euskal Herri Langileak
abiatu zuen nazio askapen prozesuarekin? Ezagutzen ditugu inperialismo
anglo-saxoiaren plangintzak eta egitasmoak? Jose Antonio Agirrek bereziki eta
PNVk oro har II Mundu Gerran egindako aliantza politiken bilan historikoa egin
dugu? Berriz errepikatuko ditugu akats berberak? Ingelesak eta estatubatuarrak
hainbertze kanbiatu dira 70. urte hauetan?
8.- Zer
bilan historiko egiten dugu Irlandako esperientziaz? Maila politikoan,
linguistikoan, ekonomikoan… Zein da hango “peace process”i buruzko balantzea?
9.-
Haratago, zer bilan historiko egiten ahal dugu munduan zehar gertatu diren
negoziazio prozesuez? Ertamerika, Hegoafrika, Irlanda, Nepal… Nazio Askapen
mugimenduak indarturik irten dira prozesuetatik? Iraultzak piztu dira ala
itzali? Negoziazioa ez al da izan Inperialismoak maisuki erabili duen
estrategia Herri Langileen borrokak zapuzteko?
10.-
Kapitalismo Inperialistaren krisi global honetan, hats handiko eta uhin luzeko
ateka dela jakinda, eta III. Mundu Gerran sartuta gaudela oharturik, zein da Euskal
Herriaren tokia? Zein da Euskal Herri Langilearen kokapena? Zeren eta noren
alde/kontra jokatuko dugu? Egoera geopolitiko honetan zein dira gure aukerak
Euskal Herri independente, sozialista, birbatu eta euskalduna eraikitzeko? Eta
nola?
Autoreak egiten dituen galdera asko zeharka Ezker Abertzalearen estrategia
berriarekin lotzen ditu. Ni ez naiz gai batere gai sentitzen botatako galdera
askori erantzuteko.
Ezker Abertzaleak orain dela 2 urte arte eramandako
estrategiaren barnean egongo bagina idazleak izango al lituzke bota dituen
galderentzako erantzunak?
Indefinizio, kezka eta zalantza guztiak Ezker Abertzalearen
estrategia berriari zor al zaizkio?
Aupa! Fermintxo naiz, “autorea”, zuk erraten duzun bezala. Arrazoi duzu
neurri handi batean, indefinizio estrategikoa beti egon da Euskal Nazio Askapen
Mugimenduan, lehengo garaietan ENAM (Espainolez MLNV-Frantsesez, MLNB) deitzen
genuèn hartan. Nahiago dut izendapen hori, Ezker Abertzalea baino. Eta zuk aski
ongi diozun bezala, estrategia berria dagoenez, hots, eten eta haustura
estrategiko bat izan denez, nahiago dut “lehengo/oraingo Ezker Abertzalea”
erramoldea erabili. Dena eztabaidagarria da, bainan hauek dira ene izendapenak.
 |
| Umore bako iraultza ... gorringo bako arraultza!!! |
Seguraski, indefinizio teoriko eta estrategikoak
saihetsezinak dira mugimendu iraultzaileetan, den-dena ezin da aldez aurretik
lotu, eta errealitatea dialektikoa denez, etengabe ari da mugitzen eta
eraldatzen. Hain zuzen ere, hori da eztabaida eta formazio
teoriko-ideologikoaren garrantzia: etengabeko gogoeta piztea, etengabeko
kritika/autokritika bultzatzea, eta etengabeko diskusio taktiko eta
estrategikoak sustatzea. Nire kasuan, hamar galdera hauek egiten dizkiot
oraingo Ezker Abertzalearen estrategiari, baina bistan da, lehengo estrategiei
ere egin behar zaizkie! Jakina! Kontua da euskal iraultzaile gisa lehentasuna
oraingo koiuntura nahasian dugula, ez duzu uste? Gure iragana kritikoki
aztertzea ezinbertzekoa dugu, bistan da, bainan oraina, gaur egungo egoera da
irauli behar duguna. Biak elkarren osagarriak dira, noski, baina batak
prioridadea du, zalantza izpirik gabe, ene ustez.
Afera pertsonal bat: hamar galdera hauek erabat
autokritikoak dira, nire praxi militante osoa (1984an sartu nintzen ENAMen,
HBko kide gisa…) kuestionatzen eta zalantzan jartzen duena. Eta noski baino
noskiago, ezagutzen nautenek badakite hanka ederki sartu ohi dudala aunitzetan!
Kontu jakinak dira, bainan aldi berean erran beharrekoak…
Hori bai, nire ustez, 1958-1978 urteetan ildo batzuk
argiago zeuden: iraultza sozialistari zegozkion guztiak, adibidez. Bainan ez
ziren argitu bapatean, mirari batez, zerutik etorritako aingeru baten ahotsez,
baizik eta gogoeta eginez, idatziz, eztabaidatuz, aunitzetan liskartuz, eta
behin baino gehiagotan zatituz. Hori da gure historia eta denetarik dago hor:
ona, txarra, okerrena eta hoberena. Kontu batzuetan, Euskararen eta
berreuskalduntzearen alorrean, adibidez, hagitzez argiago dago praxia (teoria +
praktika) orain, duela hogei-hogeita hamar urte baino. Horretan aurrerapausoak
nabariak eta garrantzitsuak izan dira. Dialektika, dialektika eta berriz ere
dialektika! Ezin da Marx ulertu Hegel serioski eta sakonki estudiatu gabe…
Bainan oraingo Ezker Abertzalean Marx irakurri-estudiatu-eztabaidatu egiten da?
Lehen gutti, bai, bainan orain? Gainontzeko komunista iraultzaileak ahantzi
gabe: Engels, Rosa Luxemburg, Lenin, Korsch, Pannekoek, Trotski, Stalin,
Lucaks, Mao, Gramsci, NIn, CHE… “Nazio Askapenerako Euskal Erakunde Sozialista
Iraultzailea” … sozialismo iraultzailea izan da orain arte gure definizio
teoriko-ideologikoa. Oraingo estrategia berria sozialismo iraultzailearekin
uztartzen da?
1979-2009 urteetan aldaketa taktiko eta estrategiko
luze eta paulatinoa gertatu zen, negoziazioaren bidean sartu ginelakotz,
planetako Nazio Askapen Mugimendu gehienak bezalaxe. Eta horretaz bilan
historiko bat egin behar dugu, ez duzu uste? Eta horregatik egiten da 9.
galdera. Nik neurea egin dut, prefosta, eta hortik irten da dekalogo hau.
1967an, CHE Bolivian hil zutelarik, ildo estrategiko bat indargabetu zen, eta
bertze bat, Sobiet Batasunetik zetorrena, alegia, negoziazioaren estrategia,
“elkarbizitza baketsua”ren ildotik (espainolez, “la coexistencia
pacífica”;Frantsesez “la coexistence pacifique”) abiatu zen. Badakigu zer
pentsatzen zuen CHE Guevarak honetaz guztiaz, eta nire ustez, denborak, hots,
praxiak, arrazoia eman dio goiti-beheiti. Jakina, hori egin beharreko eztabaida
bat da. Egin dugu? Horregatik idatzi dut dekalogoa, eztabaida gure artean
pizteko.
Azkenik, bainan ez azkena: zure galderei isilpeko
arrazoi bat darie, nire ustez. Hau da: “indefinizio hauek beti egon direnez,
afera ez da larria. Fermintxok ez zuen tutik ere erraten lehen, estrategiarekin
ados zegoelakotz, bainan orain erabat kontra dagoenez… Estrategi berriak bi
urte bakarrik dituenez…” Laburbilduz: dekalogoari erantzuteak ez du merezi. Ez
du merezi burua hausten ibiltzeak. Eztabaida sakon eta mamitsu horietan
sartzea, zertarako? Lehen ere arazo horiek baziren, baina Fermintxok ez zuen
fitsik erraten, beraz…
Nire erantzuna: haustura estrategiko erabakiorra
gertatu da Ezker Abertzalean, Mitchell printzipioak Altsasuko prentsaurre
tamalgarri hura egin zenetik (data zehatz bat aipatzearren) eta ez da taxuzko
eztabaidarik izan. Ni ez nago oraingo estrategiarekin bat ere ados, Euskal
Herri Langilearen borroka independentista eta sozialista (hau da, iraultzailea)
Sistema kapitalista eta inperialistan zeharo integratzera eramaten duelakotz.
Beraz, galderak plazaratzen ditut oraingo Ezker Abertzaleko militanteek (nahi
dutenek, bederen) eztabaida estrategiko hori egin dezaten, nahi duten bezala,
eta nahi dutenekin. Jakina, galdera hauei erantzunak baditut, neureak,
pertsonalak. Ez ez dut uste zure gustokoak izanen zirenik. Bainan hori bertze
upeleko sagardoa duzu!
Eztabaida teoriko-ideologiko eta taktiko-estrategikoa
sustatzeko, eta hori gure hizkuntza nazional bakarrean egin ahal izateko, blog
bat abiatu dut:
euskaliraultzasozialista.blogspot.com.es
Zure kritika guztiak (gogor eta gupidagabeenak barne),
eta zer erranik ez, zure ekarpen eta iruzkin oro ongi etorriak izanen dira!
Izan ongi!
Adeitasunez,
Fermintxo.
Nik uste dut han dagoela koxka. Estrategia aldaketa
egon da, inongo funtzezko eztabaidarik gabe (ez naiz ari zutik, mugarriz ala
dena delakoaz, baizik eta estrategia hau aurrera eramatea erabakitzen den unetik).
Benetan konturatzen gara zer nolako aldaketa eman den ezker abertzalean?…Eta
orain zer? Sortu bezalako erakunde berriak, ondo. Banketxeak erre baino,
okupatu, ondo ere bai.
Hauteskundetan
txapo eta gure alternatiba irudikatzeko milaka modu ta prentsaurreko, berriro
ere ondo… Agian batzuentzat horrelakoetan hasi eta amaitzen dira eztabaidak
baina ni, gutxienez, etorkizunari dagokionez, arras galdua nago.
Batzuetan pentsatzen dut eztabaida sakonetan murgiltzeko garairik onena ez dela (indar-metaketari mesede handia egiten ez baitiote), beste batzuetan ezjankintasuna handia dagoela, bestetan kortoplazoan aritzen garela…
Agian batzuek Sortun ikusiko dute nire kezka guztiak bideratzeko lekua. Baina nire kasuan zalantza handiak ditut horretan…
Agian gehiago itxaron behar dut ala dugu holangoan planteratzerakoan, batek daki! Ala askoz gehiago itxaroten badugu, jada beranduegi izango da, akaso?
Arras galduta bazaude, irtenbiderik hoberena
eztabaidatzea da, nahiago duzun jendearekin. Nik uste dut gehiegi itxaron
dugula zinezko eztabaida taktiko-estrategikoa egiteko, eta bertze batzuk gure
partez egin dutela, 2006az geroztik. Madrilgo epaiketan “lobby
intergeneracional” bat aipatu zen, ez dakit metafota ote zen ala egia
berdaderoa, batek daki. Bereziki hori erran zuenak, jakina. Berak argituko digu
egunen batean, nahi badu, benetako eztabaida estrategikoa noiz, norekin eta
nola egin zen. Eta bereziki nork erabaki zuen hau guztia.
Eta bai, tamalez eta zorigaitzez, uste dut beranduegi
dela oraingo Ezker Abertzalearendako, kontu hauek guztiak lotuta daudelakotz,
eta fini predikia. Horregatik LABeko Biltzarrean aurkeztu nuèn ponenztia
alternatiboa (edota emendakin osoa, berdin dio) atzera bota zuten, ez
Biltzarrean bertan, egin behar zen bezala, baizik eta lehenago, zentsuratuz,
eztabaida sahiezteko, afiliazioa eta militantzia testu kritiko eta deserosoa ez
banatzeko. Zer nahi duzu? Eztabaida beti izaten da deserosoa, inprebisiblea,
nahasia… bainan ezinbertzekoa! Kontu jakina da: kontrol gabeko eztabaida ez
zaio inoiz gustatu burokraziari, eta hori, XIX. mendeko alderdi
sozialdemokratan, Alemanian (aupa Rosa Luxemburg eta Karl Liebknetch!); XX.
mendeko alderdi boltxebikean, Sobiet Batasunean (aupa Aleksandra Kollontai eta
Aleksander Shliapnikov!); eta jakina, XXI. mendeko Euskal Herrian…
Bidenabar, erran dezadan niri ere egokitu zaidala
burokratarena egitea maiz, AEKn bereziki (ezagutzen nautenak oroituko dira…),
eta nire praxi horretaz arras iritzi autokritikoa dudala (bere garaian
autokritika publiko eta kolektiboa izan zen, eta ondorioz, ardura guztiak utzi
eta Euskarazko klaseak ematera joan ginen batzuk/asko, Nafarroan bereziki…
bertze garaiak ote ziren? Ez dakit, bainan egin, egin genuen…)
Barkatu hain pelma (Pelma and Louise!) izateagatik,
bainan eztabaidatu nahi baduzu, eta Euskaraz, prefosta, zabalik duzu ene bloga:
euskaliraultzasozialista.blogspot.com.es
Aunitzetan, gainera, euskaldunon artean eztabaida
adeitsuagoa izaten da. Zorrotza, jakina, baina jendetasunez.
Besarkada bat, eta izan ongi!
Fermintxo
