LEHEN ORRIALDEA

Euskal Iraultza Sozialistaren bidean...



Aupa denok! Ongi etorri!

Blog honen helburua Euskal Iraultza Sozialistaz gogoeta eta eztabaida egitea da.
Karl Marx militante komunista iraultzailearen esaldi maiteen bidean kokatzen gara:
"De omnibus dubitandum" : "Guztia zalantzan jarri"
"Nihil humanum a me alienum puto": "Humanoa den ezer, ez dut arrotzat jotzen".

Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita.
Baldintza bakarra: irainak eta zakarkeriak ez erabiltzea, eta eztabaida datuz eta dataz, arrazoiz zein argudioz egitea, jendetasunez eta adeitasunez.
Oroz gainetik, geure egiten dugu XVI. mendeko komunista iraultzaileen oihua:

OMNIA SUNT COMMUNIA!!!

2012/08/26

Gaur egungo Ezker Abertzalearen kritika (2)



BAREAREN OSTEAN

DATOR EKAITZA

I. Larrea



Andoni Olariaga Azkaratek duela bi aste, igandean, abuztuaren 12an, hain zuzen ere, GARA egunkarian argitaratutako artikuluak polemika bizia sortu du. Idazki interesgarri bezain mamitsu hori igande horretan bertan argitaratu genuen hemen, “Lapiko kritikoa: filosofia, teoria, konjetura (2)” izenarekin.

Geroago, artikulu horren kritika argitaratu dugu, “Andoni Olariaga  Azkarateren pentsamenduaren kritika (1) (Gaur egungo Ezker Abertalearen ideologiaren azterketa kritikoa)”, abuztuaren 14an, eta kritika horrekin segitu dugu Leninen “Estatua eta Iraultza” liburuaren ataletan: “Estatua eta Iraultza (3)”, abuztuaren 16an argitaratua eta “Estatua eta Iraultza (4), hil honen 21ean argitaratua. 

Gaurkoan bertze webgune batzuetan argitaratutako idazki bati ekarri dugu orriotara: Iñaki Larreak izkiriatutako “Barearen ostean dator ekaitza”. ZU ZEU albistarian agertu zen lehen aldikotz abuztuaren 23an, eta egun berean LAPIKO KRITIKOan; biharamunean BORROKA GARAIA DA! web-orrian, eta gaur honat ekarri dugu. Honekin batera iruzkin interesgarrienak ere argitaratuko ditugu. Polemika bizi eta aberats honen berri zuzenki izateko, jo ezazue, mesedez, aipatutako webgunetara.

BAREAREN OSTEAN

DATOR EKAITZA

I. Larrea

http://zuzeu.com/wp-content/uploads/2012/08/1223492567684_f1.jpg



Duela aste batzuk Andoni Olariaga ezker abertzalearen estrategiari buruzko kritikaz  “Tsunamiaren ondorengo bestondoaz” (1)  izenburuko artikulua argitaratu zuen. Ezadostasunetik idatzitako erantzun  bat da hau.

-Nire ustez Andonik berdintzen ditu desberdinak diren “politikoa” eta “instituzionala” esanahiak honako hau esaten duenean: ”….ezker abertzalea panorama politikotik kasik desagertuta (itxuraz) egotetik tsunami bat izatera pasa zela, Bildu koalizioaren txaluparen gainean…”. Ezker abertzalea urte luzez egon da instituzioetatik kanporatua, baina egunerokotasun politikoaren erdian egon da urte guzti hauetan, baita espainolismo eta autonomismoaren komunikabideetan ere. Instituzioetatik kanpo egotea eta “panorama politikotik” desagertua egotea ez dira sinonimoak.

-Andoniren ustez Zutik Euskal Herria ! txostenarekin, eta onartu den erarekin, kritikoak garenok honako motibazio hauek mugiarazten gaituzte “….Aitortu behar da erosoagoa zela, ñabardurak ñabardura, statu quoaren kontra egotea soilik: diskurtsoa bera errazago artikulatzen zen (zerbaiten kontra), teoria eta praxiaren artean kontraesanik ere apenas zegoen. Momentu horren falta sumatzen da askorengan”. Honen arabera ilegalizaio eta kartzelaratze masiboen  garai hurbilotan erosoagoak bizi omen ginen, beldurra gehiago ematen ziguten kontraesanik eta eztabaidarik gabe bizi omen ginelako. Barregarria iruditzen zait Andonik puntu honetan esandakoa. Nik kontrakoa esango nuke; Zutik Euskal Herria! inposatzeko eragin duen faktore subjektiborik handienak Estatuaren jazarpena eta sortu zuen itomen sentsazioa izan dira. Noiz bizi ginen lasaiago eta beldur gutxiagorekin militanteok, 2009 baino lehenago ala 2012an?

-Ildo berean Andonik hau baieztatzen du: “…., kontraesan politikoari zaion beldurrak sortzen dituela erreakzio (kritika) horiek…”. Noski, denetarik izango da kritiko eta aldekoen artean, baina barruko kontraesanei beldurrari buruz hitz egiten duenez gogoratu nahi dut ezker abertzalearen azken 30 urtetako  historian lehenengo aldiz militante sektore zabal bati etengabe eta publikoki esaten ari zaiola nahita nahiez onartu behar duela hitzez hitz Zutik Euskal Herria!k esaten duena edo bestela “soberan dagoela”. Eta okerrak eta “deslizeak” garesti ordainduko direla, Josetxo Ibazetarekin gertatutakoak ondo erakusten duenez. Galdera bat: non, noiz, eta nork erabaki  du Batasunaren zuzendaritzak inposatutako txostena baldintza dela  ezker abertzalearen kidea izateko? Azken 30 urtetan askoz baldintza demokratikoagoetan egindako barruko eztabaidetan bozkatutako txostenak onartzea ez zen baldintza herritar batasunaren kidea izateko (horra hor Patxi Zabaletaren adibidea esanguratsua); are gehiago, azpimarratzen zen garrantzitsuena helburu estrategikoekin (independentzia eta sozialismoa) ados egotea zela, eta ez estrategia politiko-armatuarekin ados egotea. Orain, berriz, baldintzak inbertitu dira, estrategia politiko-instituzionala onartzea ezinbestekoa da. Nork erabakita? Nork die beldurra barruko kontraesanei?

 

-Esan dut Batasunaren Zuzendaritza inposatu duela Zutik Euskal Herria ! txostena. Zergatik diot? Honengatik:

•Eztabaida prozesu osoa funtsezko gezur batean oinarritu zen: estrategia politiko-militarra baztertzea eta politiko instituzionala hartzea aurretik ezker abertzalearen erakunde guztien artean adostuta zegoela gezur hutsa zen. (Ikusi Otegiren adierazpen lotsagarriak Bateraguneren epaiketan).

•Aurreko gezurretan oinarrituta soilik eztabaidatu genuen Batasunaren zuzendaritza aurkeztutako txostena (Zutik Euskal Herria !). Zergatik agertu eta desagertu zen Mugarri txostena? Zergatik ezin izan genuen eztabaidatu, zuzendu eta bozkatu estrategia politiko-militarra jarraitzearen aldeko txosten hori? Berriro galdetzen dut; nork die beldurra kontraesanei?

•Zutik Euskal Herria ! txostenari ezin izan genion zuzenketarik egin, ezta bozkatu ere. Gure ekarpenak “jaso” zituzten eztabaidaren moderatzaileek.

•Txostenaren behin betiko idazkera “jakintsuen”  talde batek zehaztu zuen. Non geratu ziren nik  bezalakoek egindako kritikak eta proposamenak? Zenbateko ehunekoren babesa zeukaten? Ezin jakin, guk behintzat.

Batasunaren zuzendaritzaren helburua argia zen: kosta ala kosta 2010ean irekiko zen hauteskunde zikloan legalak izatea instituzioetara itzultzeko. De fakto eta “hechos consumados” politikaren bidez ezker abertzalearen beste erakunde gehienei behartu zitzaien aukeraketa egiten; gehitu Zutik Euskal Herria ! ezartzen zuen estrategia politiko-instituzionala ala suizida izango zen banaketa eragin. Hasieratik erakunde horien aldetik barne kohesioa lehenestu zen eta garai horietan ados banengoen ere egungo deriba ikusita erabaki horren egokitasuna zalantzan jartzen dut egun.

-Andonik honako hau azaltzen du: “….Batzuk kontrakoan gogor tematzen diren arren, borroka instituzionala askapen sozial eta nazionalaren beharrezko beste aurpegi bat da….”. Ados, noski. Baina kritiken gakoa zein da? Borroka instituzionala ez dela erabili behar, ala egungo estrategia politiko-instituzionalaren ildotik borroka instituzionalaren mesederako gainontzeko borroka molde guztiak indargabetzeak ala moteltzeak asimilaziora garamatzala?

Azken hiru lau hamarkadetan eta estrategia politiko-militarraren barruan planteatzen genuen borroka molde guztien arteko osagarritasun egokia zela giltzarria aurrera egiteko eta asimilatuak ez izateko, eta borroka molde horien barruan borroka instituzionala sartzen zen, guztiok dakigun bezala. Eta horrela planteatzen genuen egitasmo independentista eta sozialista garatzeko, batetik oinarri demokratikorik ez zelako eta bestetik asimilazioa ekiditeko. Zentzu horretan PCE, EE edo azken urteotan Aralar-en kasuak jarraitu behar ez ziren adibidetzat jartzen genituen. Oinarri demokratikoak lortu gabe Zutik Euskal Herria ! txostenak estrategia horri amaiera eman dio.  Baina kritikaren gakoa ez da Andonik azaltzen duena, (borroka instituzionala ez dela erabili behar)  baizik eta orain borroka instituzionalak LEHENTASUNA osotzat planteatzen dela gure askatasun nazionala eta soziala lortzeko. Eta borroka instituzionalari ezerk oztopo egin ez diezaion eragozpenak sortu ahal dioten borroka molde guztiak indargabetu egin dira et.  Noraino heldu gaitezke bide instituzional hutsa honetatik beste gai potoloa da, baina nire aburuz Ibarretxeren kasuak nahiko garbi utzi zigun. Eta mesedez, hobe aipatzen ez baditugu balizko desobedientzia zibila eta intsumisioaren bitartekoak; oraino ondo baino hobeto azaldu dute legalizazioa eta lan instituzionala arriskutan jarri  dezaken edozein ekintza eta borroka molde baztertzen ari direla, bortitzak zein baketsuak.

-Ados nago Andonik esaten duenean: “….Kontua oreka bilatzea da, alde bat edo beste puzteak… ekar ditzakeen arazoak saihesteko….”. Eta jarraian Che Guevararen eredua aipatzen du egungo estrategia politiko-instituzionalaren aldeko argudio moduan.
Nik ere uste dut oreka beharrezkoa dela, horregatik kritikatzen dut oreka hori erabat desagertu izana eta ia gure indar guztiak borroka molde bakar batean jarri ditugula. Che Guevararen adibidea aipatzeari dagokionez, badirudi Andoniri ahaztu zaiola Cubako ministroa izatera heldu zela armen bidez boterea (eta ez soilik gobernua) eskuratu zutelako. Eta Andonik Che-ren eredua aipatzen duela profitatuz….. hona hemen  berak esandako zerbait:


“…Son pequeñas colinas dominadas por el fuego de la artillería enemiga. La colina parlamento, la colina legalidad, la colina huelga económica legal, la colina aumento de salarios, la colina constitución burguesa, la colina liberación de un héroe popular…. Y lo peor de todo es que para ganar estas posiciones hay que intervenir en el juego político del estado burgués y para lograr el permiso de actuar en este peligroso juego, hay que demostrar que se puede estar dentro de la democracia burguesa. Hay que demostrar que se es bueno, que no se es peligroso, que no se le ocurrirá a nadie asaltar cuarteles, ni trenes, ni destruir puentes, ni ajusticiar esbirros, ni torturadores, ni alzarse en las montañas,….”, “…. una elección que se pierde por menos votos que la anterior; una huelga que se gana, diez que se pierden; un paso que se avanza, diez que se retroceden; una victoria sectorial por aquí, diez derrotas por allá. Y, en el momento preciso, se cambian las reglas de juego y hay que volver a empezar.”(3).

Bai, bai, badakit; Amerika XX. mendeko 60. hamarkadan esanda….. baina zergatik egiten zait hain hurbila?

-Ados nago honekin ere : “….Eta ondoren, fidelitatea, batera egotea ezinbestekoa delako…” baina nire ustez barruko fidelitatea mila zatitan puskatu zen Zutik Euskal Herria ! inposatzearen prozesuan, Iruñako agerraldian bezalako “hechos consumados”ekin, Sorturen estatutuekin edota Bateraguneren epaiketan dozenaka mikrofono eta kameren aurrean  ikusi genuen Otegiren “strip-tease” negargarriarekin. Zerrenda etengabe luzatzen ari diren beste  kasu batzuk ahaztu barik.

-Ados nagoen Andoniren beste esaldi borobila: “….Alegia, etsaiari esaten baldin badiot nire erasoa mendebaldetik izango dela, eta arratsaldean sartuko naizela artilleria eta zalduneria guztiarekin, nire porrota aldez aurretik ziurtatuta dago….”. Batzarretan askotan entzun dudan esaldia da, baina beti estrategia politiko-militarraren barruan eta bere alde erabilita. Egungo estrategia politiko-instituzionalarekin etsaiak, Frantzia eta Espainiako Estatuek, badakite nondik eta nola izango da gure erasoa; haiek ezarri diguten arroila instituzionaletik hain zuzen ere, artilleria eta zalduneriarik gabe. Mirariak gerta daitezke noski, baina esango nuke porrota (asimilazioa ala banaketa) ziurtatuta daukagula.

-Andoniren beste esaldi kontrajarri bat: “….bide guztiak zabalik izan behar dira, badaezpada. Gerraren artea, bere formetan, ez baita asko aldatu antzinatik hona…..” . Bide guztiak zabalik? Bat izan ezik (instituzionala) gainontzeko gehienak  itxi ala moteldu direnean? Batek daki zer esango lukeen Sun Tzu-k hemengo eta egungo “Gerraren Artea”ri buruz, baina ez zela oso ados egongo uste dut.

-Andonik bere idazkia amaitzen du Otegiren iritzi batekin: “….ezker abertzalearen arazo handienetako bat izan dela estatuak garaitzen ari zituenean ez dela jabetu izan horretaz…”. Bai antzeko zerbait gertatu zait niri, baina une eta arrazoi desberdinengatik. Nire ustez Zutik Euskal Herria ! inposatzea izan da galeraren adierazpenik argiena. RuGalcabak ilegalizazioaren bidez “votos o bombas” dilema jarri zigunean, (hau da, ezker abertzalearen oinarria kolpatzea eta instituzioetarako bidea moztea gu geuk erakunde armatuari gelditzen eskatzeko), ez nuen ondo neurtu zenbateraino izango zen estrategia horren arrakasta. Bateraguneren epaiketan eta Otegiren ahotik egiaztatu ahal izan nuen zenbateraino izan zen. Estatuak lortu du bere helburu estrategiko bat eta horri orain deitzen diogu “garai berrien” lorpena eta garaipena. Eta ez dut zalantzarik ezker abertzalea barruan batzuk bere garipen pertsonal moduan ikusten dutela. (3)

-Amaitzeko, nire indarren arabera lan egingo dut Mintegi lehendakaria izan dadila; estrategia politiko-instituzionalaren  antzutasuna  ahalik eta lasterren  agerian geratzea da gerta dakigukeen hoberena. Zer gertatuko da orduan? Apustu egingo nuke batzuek jarraituko dutela esaten legalak izatea eta instituzioetan egotea lehentasunak direla eta arriskutan jarri ditzaketen gainontzeko borroka moldeak baztertu behar direla. Okertuko naizela? Askoz hobe. Bihotzetik postuko naiz.


(2)     “Ernesto “Che” Guevara. Textos Revolucionarios” Txalaparta. (Verde  Olivo, 6 de octubre de 1968).




23 iruzkin:

  1. Hona hemen artikulu honek ZU ZEU albistarian eragindako polemika bizia:

    Andoni Olariaga
    2012/08/23 14:38 (I)

    Kaixo Larrea,

    Lapikoan jarritako iruzkin azkarra jartzen dizut hemen ere. Puntuz puntu egingo dut, bestela luzeegia da zure testuari erantzun koherente osotu bat emateko:

    1. “Andonik berdintzen ditu desberdinak diren “politikoa” eta “instituzionala” esanahiak honako hau esaten duenean.” Ez da nire asmoa inondik inora berdintzea, ez baitira berdinak, baina zure inferentzia testuan esandakoagatik zuzena da. Ñabardura egokia, ados.

    2. “Andoniren ustez Zutik Euskal Herria ! txostenarekin, eta onartu den erarekin, kritikoak garenok honako motibazio hauek mugiarazten gaituzte.”

    Kuriosoa da: nire artikuluak badirudi hainbat gauza desberdinei erantzuten diela, guztiz desberdinak direnak. Alde batetik, Fermintxok dio bere blogari erantzuten diola, bestetik Orreagakoei eta Aristiri erantzuten diola entzun dut, eta zuk diozu Zutik Euskal Herria txostenarekin kritiko direnekin ari naizela… Bada, ezinezkoa da guzti horien erantzuna izatea aldi berean. Artikuluaren asmoa eta kritika, batez ere, gaur egungo komunismoaren eta iraultzaren fetitxistei egina da (Aristi eta abarrei ere zeharka). Egia da, oso orokorra da eta jende asko sentitu daiteke interpelatua. Baina hortik ateratzen duzun ondorioa falazia izugarria da (“Honen arabera ilegalizaio eta kartzelaratze masiboen garai hurbilotan erosoagoak bizi omen ginen, beldurra gehiago ematen ziguten kontraesanik eta eztabaidarik gabe bizi omen ginelako.”) Nik esan al dut hori, zuzenean ala zeharka? Mesedez! Ez dut esaten lasaiago edo beldur gutxiagorekin bizi ginenik, eta ez da nire asmoa hori presupotsatzea: erosotasun hori maila diskurtsiboari lotzen diot! Esaten ez ditudanak ezin dira nire ahotan jarri: esaldiak bere testuinguruan ez badira ulertzen, eta testuingurutik atereaz juzgatzen badira jai dugu.

    3. Kontraesan politikoari zaion beldurraz, guztia nahasi egiten duzula iruditzen zait, eta gainera Zutik Euskal Herria! dokumentuari buruzko barne eztabaidak sartzen dituzu. Ez naiz sartuko barne eztabaida horretan, hau ez da lekua horretarako. Aurrerago diozu, halere, “Baina kritiken gakoa zein da? Borroka instituzionala ez dela erabili behar, ala egungo estrategia politiko-instituzionalaren ildotik borroka instituzionalaren mesederako gainontzeko borroka molde guztiak indargabetzeak ala moteltzeak asimilaziora garamatzala? ” Zein da gakoa, hortaz? Nire artikuluko gakoa, egiten ari naizen kritikaren testuingurua kontuan hartuz, aurretik esan dut zein den, eta horri erantzuten dio. Beste eztabaida bat da, interesgarria eta beharrezkoa dudarik gabe, borroka instituzionalaren paperarena, gaur egun daukan indarrarena, horren jatorriarena (ia deliberatua izan den, hala behartua, eta abar). Elementu asko hartu behar dira kontuan, esaterako, Europan herri bakarra garela ilegalizatuta egotetik zinegotzi gehien izatera, diputazio bat eta hiri bat kudeatzera pasatu garenak.

    ErantzunEzabatu
  2. Andoni Olariaga
    2012/08/23 14:38 (II)

    4. Orekaren gaia eta Che Guevararen gaia lotzen dituzu. Nik ez ditut lotu ordea. Lotura horretatik diozu “badirudi Andoniri ahaztu zaiola Cubako ministroa izatera heldu zela armen bidez boterea (eta ez soilik gobernua) eskuratu zutelako.” Boterera nola heldu zen, hori gai bat da, baina beste bat. Nik kritika berriz ere iraultzaren fetitxistei egina: nola pertsona edo borroka batzuk idealizatu daitezkeen, eta beste batzuk zuzenean lotu estrategia ezari edo klaudikazioari. Horregatik azpimarratu dut, gure boterea dena delakoa izan, askatasunak bi aurpegi dituela, materiala eta formala. Esaterako, Espainia formalki independentea da, baina materialki erreskatearen ondoren ez da hain independentea. Cheren adibidea kontestu horretan ulertu behar da.

    5. Fidelitatea puskatzearen kausa-efektuaren irakurketarekin ez nago ados. Nirea eta gehienona ez da puskatu, esaterako: eta ez naiz hor gehiagotan sartuko, erantzun behar duenak erantzun beharko du, ni ez naiz ezker abertzaleko bozeramalea.

    6. Estrategiari buruz, bide guztiak zabalik izan behar direla nioen. Zuk diozu, “Bide guztiak zabalik? Bat izan ezik (instituzionala) gainontzeko gehienak itxi eta moteldu direnean?” Agerikoa da hori ez dela inondik inora egia, bideak hor daude zabal zabalik: ez dut uste borroka instituzionalak orain zentralitatea hartu izanak estrategia definitu bati erantzuten diola esatea egia denik. Nire ustez ezkertiarron eta independentiston indar metaketa hobekien ahalbidetzen ari duen tresna delako gaur gaurkoz indartu da (eta horrek noski bere ñabardurak behar ditu). Eta indartu da, noski, aurretik esan dudan errealitate eztabaidaezin batengatik ere: europan salbuespen bakarra garelako horrelako biraketa bat gertatzen, ilegazlizatuta egotetik hainbeste kudeatzera. Hori errealitate bat da eta indar askok horra ihes egitea ekarri dute, ez estrategia definitu batengatik: eta horregatik, orain beste tresna asko indartu behar direla ez dago zalantzarik, baina hori gure esku dago. Baina borroka instituzionala ere ganoraz egin beharko da, ezta? Iruditzen zait hemen askotan ahazten zaigula muga batzuk dituenari guztia eskatzea ia bidezkoa ote den. Dena den, estrategiaren itxidurari buruz: Udalbiltza gertu dago esaterako, etorkizunera begira beraz bide asko geratzen dira zabalik, eta potentzialitate handia. Potentzialidade horrekin, lau probintzietan gehiengoa bilakatuz, bide asko dira posible: baina bideak etsaiaren indarren eta erantzunen arabera, eta testuinguru politikoaren arabera hartu beharko dira.

    7. Nik ere nire esku dagoena egingo dut, kasu honetan, EH Bildu lehen indarra izan dadin: PNVren ildo autonomistak porrot egiteko ezinbestekoa izango da. Izan ere, beste 4 urtez gobernatu nahi badu, lehen indarra izan gabe, kostu handia suposatuko dio. Lehen aldiz PNVri hegemonia disputatzeko aukeran gaude: Madrilen eta (oraingoz) baskongaden arteko lotura ezinbestekoa (estatutuaren paradigman mantentzeko) apurtzea kriston aurrerapausua da. Beraz, etorkizunerako borrokei begira garrantzitsua da, ezbairik gabe, EH Bilduk hauteskundeak irabaztea.

    ErantzunEzabatu
  3. I. Larrea
    2012/08/24 20:26 (I)

    Kaixo Andoni.

    Halako artikuluak edo iruzkinak idazten ditugunean batzuetan ez datoz bat esan nahi duguna, esaten duguna, zer ulertzen duten besteek, noiz damutzen garen esandakoaz eta zein punturaino besteek manipulatzen duten guk idazten duguna. Nire aldetik erantzun dizut zuk idatzitakoan ulertu dudanaren arabera.
    .

    Has gaitezen:
    .
    1-Zure artikuluan (“Tsunamiaren ondorengo bestondoaz”) ulertu nuen ezker abertzalearen egungo estrategia politiko-instituzionalarekin kritikoak garen batzuk kontraesanik gabe eroso bizi ginela esaten zenuela. Txarto ulertu dudala ala asmo txarra daukadala diozu (“esaldiak bere testuinguruan ez badira ulertzen, eta testuingurutik atereaz juzgatzen badira jai dugu”), bale, izan daiteke. Orain berriz Borroka Garaia da! (1) blogean iruzkin batean nire motibazioa frustrazioa dela diozu argi eta garbi: “….Nire artikulua aitzaki huts gisa erabiliz Ezker Abertzalearen barne eztabaidatik frustratua ateratzeak motibatu dituen hausnarketa eta kritika hauek…”. Eta eransten duzu: “aspaldi dabiltza ta ezker abertzaleari usaintzen duen guztiari eman eta eman, eta edozer gauza izaten da aitzakia han (orain nire artikuluari tokatu zaio, haren bitartez falazia ederren bidez ezker abertzalea larrutzeko)…”. Beno, beno, beno……
    .
    Antza denez ez dute askorako balio nire argudioak, falazia hutsak dira frustrazioa baino ez omen dagoelako haien atzean, baina deigarriena da ikustea nola identifikatzen duzun egungo estrategia politiko-instituzionala eta hartu den eran kritikatzea “…ezker abertzaleari usaintzen duen guztiari eman eta…” ematearekin. Kritikak egiteagatik ezker abertzalearen kanpo kokatzen nauzula iruditzen zait. Oker nago? Berriro galdetzen dut; nork ez ditu maite barruko kontraesanak?
    .
    Edonola ere ez naiz sartuko zure balizko motibazioetan, nahiago dut mamitsuak iruditzen zaizkidan gaietan sakondu.
    .
    2-Che, nolabait, lotu zenuen egungo ezker abertzalearen estrategiarekin eta horregatik aipatu nuen boterearen arazoa. Konturik garrantzitsuena ez da soilik armen bidez gobernura heldu zirela, baizik eta burujabe zen (den) herri batean boterea zeukan (daukan) gobernu baten ministroa zela. Eta hori da koska gaur egun. Gogoratzen dut nire harridurarako Zutik Euskal Herria ! txostenaren eztabaidan Venezuela, Ecuador, Bolivia eta antzekoak aipatzen zirela eredu bat bezala. Burujabeak diren herrietan gobernura eta boterera heldu diren, eta neurri batean haien Armaden atxikimendua ala neutraltasuna daukaten mugimenduak ziren eredu bat guretzat !!!
    .
    Uste dut ez dela beharrezkoa aipatzea zein motako burujabetasuna eta boterea izango duen EH Bilduk lehendakaritza lortzen badu, ez?

    ErantzunEzabatu
  4. I. Larrea
    2012/08/24 20:26 (II)

    3-Diozu “….europan salbuespen bakarra garelako horrelako biraketa bat gertatzen, ilegazlizatuta egotetik hainbeste kudeatzera…” . Bueno, nire ikuspegitik hau ez da hain berria: PCE-IUk lortu zutena arrakastatsua izan zen…. hasieran. Beste horrenbeste EErekin. Arazoa gero dator; zer egin oinarri demokratikorik lortu gabe eta asimilaezinak ziren borroka moldeak baztertuta, onartu dituzun joko arauek eta horiek kontrolatzen dituztenek ez dizutenean uzten zure helburuak instituzionalki gauzatzen? Eta hori izango da gertatuko dena EH Bilduk irabazten badu, baztertu gabe Gipuzkoan sortu den tripartitoa PPSOE-PNV hedatu dezaketela. Balizko erantzun batzuk: 1-estrategia politiko-militarrera itzuli, 2-intsumisioa eta desobedientzia zibila masiboki bultzatu, 3-PCE-IU eta EE, besteak beste, egin zutena; asimilazioa. 4- Izan daitezke beste erantzunak baina niri ez zaizkit bururatzen.
    .
    Baztertu dezagun estrategi politiko-militarrera itzultzea, gure jendaurreko buruzagiek “itzulezina” dela esan dute behin eta berriro, eta badakigu historia lerro zuzena dela, itzulezina. Hala behetik gora doan espirala zen? Batek daki.
    .
    Hurrengo aukera intsumisioa eta desobedientzia zibila masiboki bultzatzea da Jaurlaritza eta Foru eta Udal Gobernuetatik. Honek ekarriko luke, besteak beste, orain ezagutu ditugun ilegalizazioak eta gartzeleratze masiboak baino maila gogorrago batean. EH Bilduren kideak diren EA eta Aralar (eta ezker abertzalearen zati bat) prest egongo ziren ilegalizatua izateko, talegotik igarotzeko eta Estatuari aurre egiteko instituzioen babesik gabe? Nire ustez, ez.
    .
    Eta geratzen zait 3. aukera. Beste lagun batekin eztabaidatzen esaten zidan “ gu ez gara PCEkoak bezalakoak” baina soziobiologian sinesten ez dudanez nik ez dut hain garbi ikusten.
    .

    ErantzunEzabatu
  5. I. Larrea
    2012/08/24 20:26 (III)

    4-Orain erantzun nahi diot “Hementxe”k esandako esaldi bati: “…Ez al du estrategia horrek (político-militarra) ezker abertzalea neurri handi batean hondoratu…?” HONDORATU???. Bueno Espainia eta Frantziako ezker gehienekin alderatuta nik esango nuke nahiko osasuntsu geundela eta gaudela. Eta Hegoalde mailan eta gure antza izan daitezkeen mugimenduekin alderatuta nor dagoen hondoratuta eta nor flotatzen duen zehaztea zaila egien zait. Zeintzuk dira parametroak?
    .
    Esaterako; inor kartzelan ez edukitzea, Udalerri eta beste instituzioen gobernuetan egotea arrakastaren neurritzat hartzen baditugu argi dago bai, BNG eta ERC bezalako alderdiekin erkatuta benetan hondoratuta geundela.
    .
    Baina indar eta antolaketa militantea, gizarte babesa, eguneroko zentralitate politikoa eta publikoa, sinesgarritasuna eta Estatua atakan jartzeko gaitasuna neurritzat hartzen baditugu ezker abertzalea nahiko indartsua zegoela eta dagoela esango nuke nik. Eta Estatuek gure aurka erabili behar izan duten bortizkeria errepresibo maila adierazgarri bat izan da ene ustez.
    .
    BNG eta ERCk kristonezko hauteskunde emaitzak lortzen zituztenean eta banaketak pairatu baino lehen, orduan kritikoak zirenek (zenbat buelta ematen dituen bizitzak !!) adibidetzat jartzen zizkiguten alderdi horiek. Orain badirudi ez zaiela interesatzen ondorioak ateratzea estrategia politiko-instituzionala hain garbi hartu zuten alderdi horien ibilbidetik.
    .
    Eta hauteskunde emaitzei eta herri babesa dagokienez gogoratu beharra dago ilegalizazio urteetan nola edo hala babesa neurtzeko aukera izan dugunean (azkena Iniciativa Internacionalista, uste dut) (2) emaitzak nahiko onak izan direla.
    .
    5-Amaitzeko X. Makazagak esandako zerbait komentatu nahi dut. Honako hau esaten du: “….Estrategia politiko-militarrak halabeharrez dakar goitik beherako egituratzea, eztabaidaren bertikaltasuna. Nahita ez.”.
    .
    Nire ustez goitik beherako egituratzea eta eztabaida bertikalak ez ditu ezartzen soilik estrategia politiko-militarrak, baizik eta baldintza antidemokratikoetan eta errepresiboetan mugitzen bagara, hau da, gaur egun pairatzen ditugun baldintzetan aritzeak. Beste era batean esanda, nahiz eta borroka molde bortitzak ez erabili, erdipurdiko inperio anker batean independentzia eta sozialismoa, edo autodeterminazioa besterik gabe, erdietsi nahi baditugu ezin izango dugu antolatu eta eztabaidatu demokrazia batean egongo bagina bezala. Andonik aipatu zuen esaldiak ondo adierazten duen bezala: “etsaiari esaten baldin badiot nire erasoa mendebaldetik izango dela, eta arratsaldean sartuko naizela artilleria eta zalduneria guztiarekin, nire porrota aldez aurretik ziurtatuta dago.”
    .
    Eta baldintza antidemokratikoetan, errepresiboetan eta inperialistetan mugitzen bagara eta hala ere antolatzen bagara demokrazia batean egongo bagina bezala…. zerbait ez dator bat gure helburuen eta bitartekoen artean.
    .
    Arazoa ez da bertikaltasuna izan, baizik eta ezker abertzale osoan adostuta zegoen zuzendaritza eredua apurtu dutela eta gezurretan oinarritu zela Zutik Euskal Herria !ren eztabaida; Bateraguneren epaiketan Otegik oso ondo azaldu zuen bezala (3).
    .

    (1) https://borrokagaraia.wordpress.com/2012/08/24/barearen-ostean-dator-ekaitza/#comments

    (2) “2009/06/12 -Los buenos resultados refuerzan la apuesta de la izquierda abertzale por el cambio político y social”
    http://www.gara.net/bereziak/e7Hauteskundeak/artikuluak/artes141973/Los-buenos-resultados-refuerzan-apuesta-izquierda-abertzale-cambio-politico-social

    (3)http://www.argia.com/argia-astekaria/2284/hasi-da-barne-eztabaidaren-kontaketa

    ErantzunEzabatu
  6. Andoni Olariaga
    2012/08/25 11:26

    (Lapikoan jarri dudan iruzkin berbera jartzen dut hemen)

    Ez dizut puntuz puntu erantzungo guztiari, bakarrik apunte pare bat.

    Ebidentea da zure erantzunak nire artikuluari baino beste zerbaiti erantzuten diola.
    Hori kontuan hartuta, zure lehen parrafo osoa hitz joko trebea baino ez da. Noski denok interpretazioa egiten dugula, eta testuetatik ulertzen duguna adierazten dugula. Hori tautologia bat da, ez du ezer zuritzeko balio. Izan ere, nik esan nizun falaziak egiten zenituela, eta gainera arrazoitu zeintzuk ziren eta zergatik. Hori ez duzu erantzun, eta beraz, erantzun honekin bukatuko dut zurekin daukadan eztabaida.
    Ez naiz puntuz puntu ibiliko, baina lehen puntuan berriz bi gauza nahastu dituzu, zuri egiten dizudan kritika eta zuzeuri egiten diodana. Agian frustrazioa ez zen hitz egokiena, baina nahi baduzu haserrea edo kezkagatik aldatu. Gauza batean tematua egoteak ordea ez du zuritzen artikulu bat erabili izana ezker abertzalearen barneko eztabaida batekin nahasteko.
    Bigarren puntutik eztabaida interesgarri bat atera daiteke. Alabaina, jakitun gara, nola ez, hegoamerikako prozesuen eta gure artean desberdintasun funtsezko bat dagoela: botere politikoarena. Hegoamerikako prozesuak, prozesu guztiak bezala, ez dira %100 aplikagarri. Gure ustez, baliagarri dira eredu sozial bat eraikitzeko instituzioak (estatua, haien kasuan), alderdia eta herri mugimendua nola artikulatzen diren ikusteko. Bestelakoa da nazio askapenerako estrategia bat egituratzeko, horretarako baditugu beste erreferentzia batzuk. Garrantzitsuena, erreferentzia bakoitza bere beharretarako aprobetxatzea da, eta hegoameriketan, badago zer ikasi gaur egungo prozesurako, zalantza gabe.
    Beste iruzkinei erreparatuta, nik berdina defendatzen jarraitzen dut: instituzioekiko (subinstituzioak izan arren…) halako mesfidantza metafisiko bat dago, ez dudana ulertzen. Eta gero baita ere sinesmen metafisiko bat, historiak askotan errefrendatu duena: bide instituzionalak ezkerra jaten duela ezinbestean. Beno, hori denborak esango du, baina printzipioz gisa metafisika hutsa baino ez da.
    Etorkizunerako estrategiei begira, uste dut aldez aurretiko premisak eraikitzen dituzula, eta horrela borroka galdutzat ematen duzu. Bada, desobedientzia zibila egiteko modu asko daude, guztiok egingarri egiteko modukoak. Momentua denean, zalantza gabe egin egin beharko da.

    ErantzunEzabatu

  7. Andoni Olariaga said:

    24/08/2012 a las 16:08


    Nire artikulua aitzaki huts gisa erabiliz Ezker Abertzalearen barne eztabaidatik frustratua ateratzeak motibatu dituen hausnarketa eta kritika hauek Zuzeun ikusteak ez nau hainbeste harritu, aspaldi dabiltza ta ezker abertzaleari usaintzen duen guztiari eman eta eman, eta edozer gauza izaten da aitzakia han (orain nire artikuluari tokatu zaio, haren bitartez falazia ederren bidez ezker abertzalea larrutzeko). Ordea, Borrokagaraian ikusteak, harritu eta baita penatu egin nau. Aurrekoan ere nire artikulua atera (Tsunamiaren ondorengo bestondoaz) eta hurrengo egunean hura aipatu gabe atera zenuten “Preguntas incomodas”, ez banaiz erratzen (eta erratzen banaiz, barkamenik zintzoena aldez aurretik) nire artikuluari kritika eta ekarpena, hori bai, inondik inora aipatu gabe.
    Ez dakit horrela eztabaida kritiko sano bat eraman daitekeen aurrera,
    ondo segi,

    ErantzunEzabatu
  8. Hementxe
    2012/08/23 17:35

    I. Larrearen erantzun luze eta mamitsua irakurri dut (A. Olariagaren aurreko artikulua ez daukat irakurrita, baina), eta gero A. Olariagak emandako erantzuna. Eztabaida hau ezker abertzalearen barruan dauden korronte ideologiko ugarien isla dela iruditzen zait. Nire ustez, eta badiot, aurreko artikuluaren erreferentzia gabe, ezker abertzaleak bide zuzena hartu du. Azken 40 urteetako estrategia politiko-militarrak, nire irudiko, porrot egin du eta sufrimendua eta banaketa baino ez dizkio ekarri herri honi. Estrategia aldatzea, ordea, arrakastatsua izan da oso. Inoizko emaitzik onenak lortu ditu ezker abertzaleak, eta sekulako indar metaketa jarri du abian. Hori, inork ezin du ukatu, erabat positiboa da. Inoiz kontrolatu gabeko esparruetara heldu da,diputazioa eta Donostiako udala. besteak beste. Herritarrek babesa erakutsi diote ezker abertzaleari. Eta lana ganoraz eta kemenez eginez gero, konfiantza hori mantendu ez ezik, handitu egin daitekeela pentsatzen dut. Hori bai, sarritan galdetzen diot nire buruari: ez ote da dena oso arin gertatu? Sakoneko aldaketa gertatu da euskal gizartearen barruan? Joera hau hurrengo hauteskundeetan mantenduko da? Ikusiko. Beharbada, I. Larrea, estrategia-aldaketa horretan den-dena ez da %100 positiboa izango, baina oro har ez al dugu asko aurreratu? Zer berri ekar diezaioke estrategia politiko-militarrak Euskal Herriari? Herritarrak horren alde al daude? Ez al du estrategia horrek ezker abertzalea neurri handi batean hondoratu? Agur bero bat.

    ErantzunEzabatu
  9. I. Larrea
    2012/08/25 18:30 (I)

    Andoni:

    “Tsunamiaren ondorengo bestondoaz” artikuluan, besteak beste, dogmatismo eta maximalismo marxista-leninistatik egiten diren kritikaz aritzen zinen. Baina ezker abertzalearen egungo estrategia zuritzeko asmoz gauza gehiagoz ere aipatzen zenuen, barruko kontraesan eta kritiketan sartzen direnak. Esaterako:
    .
    “Ia bi urte izango dira ezker abertzalea panorama politikotik kasik desagertuta (itxuraz) egotetik tsunami bat izatera pasa zela, Bildu koalizioaren txaluparen gainean”. Eta horrela amaitzen duzu artikulua, nor eta Otegiren (*) eskutik: “Arnaldo Otegik egindako autokritiketako bat ekarri nahiko nuke; alegia, ezker abertzalearen arazo handienetako bat izan dela estatuak garaitzen ari zituenean ez dela jabetu izan horretaz.”. Nire ustez adierazpen hauek eta beste batzuk harreman zuzena daukate ezker abertzalearen estrategiari buruzko kontraesan eta kritikekin eta horregatik aurkako iritzitik idatzi nuen artikulu hau.
    .
    Nire azalpenei “hitz joko trebea” esaten diezu. Izan daiteke, baina ez da zure diskurtsoa baina “hitz joko” trebeago. Eta noski, zuk bezala, ez dut nire jarrera eta diskurtsoa zuritzeko inolako beharrik ikusten.
    .
    Noski ez diedala erantzun zuk esandako kontu guztiei; zuk ere ez diezu erantzun nik egindako hainbat galdera eta emandako datuei. Hala ere, hori ez zait kritikagarria iruditzen, zuk bezala, erantzuteko unean aukeratzen ditut interesgarriagoak iruditzen zaizkidan gaiak.
    .

    ErantzunEzabatu
  10. I. Larrea
    2012/08/25 18:30 (II)



    Eta goazen gai potoloetara:
    .
    1- INSTITUZIOetan egin beharreko lanaz hain bat gauza esan dut. Hitz egin dut aurreko hamarkadetan asimilaezina egiten zuten beste borroka molde batzuekin batera erabili dela eta borroka molde horiek indargabetu dituztela. Hitz egin dut PCE-IU, EE, BNG, ERC eta abarren adibideaz. Hitz egin dut Amerikako ezkerreko gobernuen baldintzak ez dira ezta hurrundik ere hemengoak. Hitz egin dut bururatzen zaizkidan aukerez….. Eta zuk honako hau erantzuten didazu….. “instituzioekiko (subinstituzioak izan arren…) halako mesfidantza metafisiko bat dago, ez dudana ulertzen…..”. Zure erantzunean gehien harritzen nauena da “mesfidantza metafisiko” munduko edozein ezker eraldatzailea edo iraultzailearentzat den kezka eta aztergai garrantzitsuari deitzea, are gehiago Estatu Espainiarrean eta Hego Euskal Herrian dauzkagun lehen aipatutako alderdien adibide historikoekin.
    .

    ErantzunEzabatu
  11. I. Larrea
    2012/08/25 18:30 (III)


    2- Esaten didazu: “…uste dut aldez aurretiko premisak eraikitzen dituzula, eta horrela borroka galdutzat ematen duzu….”. Borroka, zoritzarrez, beharrezkotzat ematen dut, ez “galduta” zuk esaten duzun bezala. Galdutzat ematen dudana da egungo estrategia politiko-instituzionala eta horretan emango dugun denbora. Eta aurreko iruzkin batean esan dudan legez, okertzen banaiz eta hau baldin bada bide egokia gure eskubide nazionalak eta sozialak erdiesteko, bihotzetik poztuko naiz.
    .
    3-Azken puntu moduan aipatu nahiko nuke X. Makazagaren esaldi bat. Honako hau dio: “….Hori bai, kritikak egin aldaketak eskatzeko orduan horiek oraingo arazoak balira bezala hitz egiten dutenak, ez dute batere sinesgarritasunik. Eta aldaketa horiek lehenbailehen egin daitezen lagundu beharrean giro txarra besterik ez dute sortzen.”
    .
    Agian okertzen naiz, baina iruditzen zait esaten duela nik egindako bezalako artikuluak eta iruzkinek sinesgarritasunik ez edukitzeaz gain giro txarra baino ez dutela sortzen. Horrela baldin bada eta zuzen banago, hitz egin dezagun gure arteko giro txarraz.
    .
    Niri dagokidanez bi dira batez ere “giro txarra” sortu didaten gertakizunak:
    .
    A-Aurreko batzuetan aipatu dut Zutik Euskal Herria! txostenaren eztabaida gertatutakoa; eta ez da X. Makazagak aipatzen duen “bertikalismoa”, baizik eta erabilitako gezurrak, horren gainean ezarritako txosten bakarra (aurreko eztabaida “bertikalagoetan”etan txosten alternatiboak eta zuzenketak aurkeztu ahal ziren, bozkatzen ziren, zenbaketak egiten ziren…), eta orain, ezker abertzalearen historiaren lehenengo aldiz, militantea izateko nahita nahiez inposatutako txostena onartu behar izatea.
    .
    Baina tira, barneko kohesioa zen helbururik nagusiena eta hainbat herritan iskanbila gogorrak izan arren aurrera egin genuen. Baina heldu zen Bateraguneren epaiketa (*).
    .
    B-Epaiketa horren helburua Espainiako Estatuaren aurkako bigarren “Burgoseko Prozesua” izango zela iragarrita eta antolatuta zegoen. Baina hasi bezain laster, eta askoren harridura edo eta haserrerako, Otegiren eskutik epaiketa estrategia politiko-militarraren aurkako epaiketa bilakatu zen. Adostutakoa zakarrontzira bota eta Otegik hasi zen baieztatzen Zutik Euskal Herria!ren eztabaidan zurrumurruak baino ez zirenak. Harro eta pozik “eztabaidaren barruko kontaketari” (1) ekin zion eta moztu gabe kontatu zigun, dozenaka kamara eta mikrofono aurrean eta milioka pertsonen aurrean, nola maniobratu zuten “transatlantikoak ziaboga” egiten behartzeko. Ez zen soilik Otegi; ondo koordinatutako mugimenduan egun berberetan Gararen orrialdetik Iñaki Altuna kazetariak artikulu luzeak (bi izan ziren?) idatzi zituen non epaiketan Otegik ematen zituen barneko datuak osagarritzen zituen. Ezker abertzalearen barruko kontraesanak, eztabaidak publikoki agertuz….. eta ni bezalako militanteei mezu bat; “ziria sartu genizuen, baina irabazi dugu” (Bale Andoni, honi deitu ahal diozu “falazia”)
    .

    ErantzunEzabatu
  12. I. Larrea
    2012/08/25 18:30 (IV)

    Baina ez zen izan soilik hori; absoluzioa lortzeko helburuz, Otegi eta Altunak zerbait gehiago egin zuten; pelikula horretan nortzuk ziren “onak” eta nortzuk “gaiztoak” seinalatu: “onak”; estrategia politiko-instituzionala (deitu nahi duzuen bezala) ezarri zutenak Otegi eta beste batzuk ziren, eta “gaiztoak” estrategia politiko-militarrarekin jarraitu nahi zutenak EKINekoak eta ETAkoak zirela argi eta garbi esan zuten. Kontutan hartuta Otegiren ondoan akusatuen aulkian zegoela EKINeko kide bat gutxienez, eta erakunde bereko beste kide batzuk kartzeletan epaiketaren zain zeudela Otegiren jokaerak aho bete hortz utzi gintuen. Absoluzioa ez zuten lortu baina barruko giroa gehiago pozoitzea bai.
    .
    Bigarren “Burgoseko Prozesua” izango zena ikuskizun negargarri eta nazkagarria bilakatuta eta ezker abertzalearen jendaurreko erreferente politikorik nagusienak disziplina, konfidantza, umiltasuna, begirunea, duintasuna eta betidanik sinestu ditugun balorea guztiak….. hanka tartetik pasatu, irekita zeuden zaurietan gatza bota eta….. gora gure heroia !!! Niretzat hau lehenengo aldiz publikoki ikustea oso gogorra izan zen.
    .
    Honek gogorazten dit Andonik idatzitako beste esaldi bat: “….Baina Amparo Lasheras ezker abertzaleko militanteak elkarrizketa batean gogorarazi digun bezala, agian ikuspegi kritikoa norbere herriko batzarretan landu behar da batez ere, umiltasunez eta norbere nartzisismoa elikatu gabe….”.
    .
    Zoritzarrez gauzak ez dira han amaitu eta aldizka odola bor-bor berriro jartzeko arrazoiak ematen dizkigute; Josetxo Ibazetarena alegia.
    .
    Nik ez dakit giro txarra sortzen dudan ala dagoena islatzen dudan, baina nire jokaera Otegirenarekin alderatua ume jolasa baino ez da.
    .
    Ikusten dut argudioak errepikatzen ari direla, hortaz, ez dakit hau nire azken iruzkina izango den.
    .
    Izan ontsa.
    .
    (1) Behin baino gehiagotan agertu dut Argiaren zuzendariak egindako artikulua. Xabier Letonak Otegiren jarrera goraipatzen du baina aldi berean nik egiten ditudan kritikek zein motako oinarria daukaten erakusten du ere.

    ErantzunEzabatu
  13. borrokagaraia said:
    24/08/2012 a las 20:06


    Aupa Andoni. Iritzi artikulu hau kolaborazio bat da. Kolaborazioak onartzen ditut nahiz eta batzuetan ados ez egon, edo ez behintzat guztiarekin.Hala, nik egindako artikuluei buruzko kritikak ere argitaratu egin izan ditut. Batzuetan eztabaida kritiko eta zintzoa aurrera eramateko zaila suertatzen da jakitea ea non dagoen zehaztu beharreko muga. Eta bai, posible da huts egitea. Ez diot inori eskatu “Tsunami ondorengo bestondoaz” artikuluari buruzko kritika bat burutzeko. Aipatzen duzun “Preguntas incómodas” , Gara eta Berria egunkarietan elkarrizketa batzuk irakurtzean (baita zuk sinatutako artikulu bat ere) idatzi nuen baina ez konkretuki artikulu bati buruz hitz egiteko. Ideia batzuk leku ezberdinetan ikusi nituen baina ez neukan buruan gauza konkreturik, hori da behintzat nere ustea.

    Beste alde batetik, blog honetan zuk egindako artikulu batzuk esteken bidez jarri ditut. Egiten dituzun artikulu guztiak gogoz irakurtzen ditut nahiz eta ideia batzurekin ados ez egon.Oso aberasgarriak direla uste dut, eta benetan sentitzen dut kolaborazio hau argitaratzeak sortu dizun deserosotasuna,
    besarkada bero bat eta jarraitu hausnartzen Euskal Herriaren alde, nik eskertzen dizut.

    ErantzunEzabatu

  14. Andoni Olariaga said:

    25/08/2012 a las 10:53

    Milesker erantzunagatik Borrokagaraia.
    Ez nizun azalpenak ematera beharrarazi nahi, beraz, parkatu endreduak.
    Ia guztion artean eztabaida sano, kritiko eta autokritiko ganorazko bat aurrera eramateko gai garen. Horretan bidailagun izan behar gara ezinbestean.
    besarkada estu bat eta milesker,

    ErantzunEzabatu
  15. Ikusikoda said:
    24/08/2012 a las 18:04 (I)


    Kaixo I. Larrea,
    arretaz irakurri nuen Andoni Olariagak orain aste batzuk idatzi zuena.
    Testu zuzena eta egokia iruditu zitzaidan, beti ere nire talaiatik. Nire talaiaz ari naizenean, Zutik Euskal Herria! (ZEH) onartzen dudala esan nahi dut.

    Ez dakit ze ibilbide duzun Ezker Abertzalean (EA) eta zenbaterainoko ezagutzen duzun. Nire kasuan, estrategia aldaketa burutu zen sasoian hasi nintzen militatzen Herritar Batasunean (lehenago beste antolakunde batzutan egon izan banintzen ere), eta ez nuen estrategia aldaketaren eztabaidan parte hartu (sasoi horretan antolatu gabe egon nintzen, kanpoan). Edozein dela gure ibilbidea EAko antolakundetan, honekin esan nahi dudana zera da: Nik asumitua dut ez dela nire baitan egongo EAren estrategia integral osoaren definizioa, beste hitz batzutan, nire baldintzatzeko gaitasuna EAren erabakiguneetan murriztua izango dela, alegia.

    Ez dakit zeinek aukeratu dituen gaur egungo mahai nazionaleko kideak, zergatik dauden dauden hor, daudenak egokiak ote diren edo aldatu behar ditugun…Baina zure esanetan, lehen gauzak beste modu batera egiten ziren…ez dakit, ez dut ezagutzen (baina kalean entzun izan dut burkidetza beste plano batzuetan zegoenean erabakiak berdintsu hartzen zirela…). Kontua da, nik militante (eta gazte) moduan egokitzat hartu nuela estrategia aldaketa.

    Erromantikoki ildo militarra mantenduko nuke (borrokaren gordinak susperraldiak ekar ditzake…baina perspektiba osoa harturik…?), oso argi dut borroka molde honek honaino ekarri gaituela eta niretzat Erakundea suposatzen duena EHko askapen borrokan errespetu gorenekoa da. Baina honek ezin gaitzake itsutu eta ildoen eraginkortasuna une oro eztabaidan egon behar dira (eta hau oinarrizko balore iraultzaile bezala hartzen dut). Hau esanda, iruditzen zait bide militarrak eman duela eman beharrekoa…2010ean hortikan entzun nezakeen: “A ver quien letxes sube a la banda estando como está todo…” edo gazteok jasaten geunden oldarraldi bortitza ikusita, ea nork egiten zuen ezer… Oso egokia izan daiteke esatea erabakitze mahai batetikan bide militarrarekin jarraituko dugula, baina gero EHko biztanleen determinazioa horretarako horrenbestekoa al da? (…)

    ErantzunEzabatu
  16. Ikusikoda said:
    24/08/2012 a las 18:04 (II)


    Egia da zuk kritikatzen duzunari (eztabaida estrategikoaren iruzurra…) ez diodala erantzuten (ez dut gaitasunik jakiteko eztabaida modu demokratikoan egin zen edo ez, kalean zalantza asko entzun baditut ere…) baina uste dut onartu beharko zenukeela estrategia aldaketak tableroko fitxetan itzelezko aldaketa ekarri duela eta eragozpenak baino abantaila gehiago ekarri dizkigula (nire ikuspegitik behintzat).

    Nik ere nire mamuak ditut estrategia berriarekiko, eguneroko kontraesanak barnekritika asko sortzen ditu eta akatsak edonon ikusten ditugu, ados, baina niretzat hori da hain zuzen ere behar duguna, jorratzen ari garen estrategiaren inguruan kritikak sortzea (eta aitortu behar dut balore iraultzaileetan dexenteko atzerakada somatu dudala, ados). Herri mugimenduarekiko dagoen harremana dela, ez dakit ze udaletxeko kudeaketa dela, EAren eta Bilduren arteko koordinazioa dela, EAren berne egoera bera dela… Aldiz, aurreko estrategiarekin kritikarako tartea ez zen hainbestekoa, nire iritziz estrategia bera ez zelako hain zabala (ez zuen oraingoak bezainbeste eragingune) eta zurrunagoa iruditzen zitzaidalako, beraz kritika gutxiago (Andonik bere testuan aipatzen duen teoriaren eta praxiaren kontua).

    Hau guztia esanda, nire errespetu guztia adierazi nahi dizut, baina zurekin inondik inora ez naiz bat etorriko hau aipatzen duzunean: “porrota ziurtatuta daukagula (asimilazioa ala banaketa)”. Esaldi horrekin oso kezkatuta uzten nauzu, estrategia berria gehiago edo gutxiago gustatu etsipena somatzen dizudalako. Agian erratuta nago eta mesedez, irain bezala ez hartu. Baina uste dut egoera berri honetan zure lekua topatu behar duzula estrategiari elika diezaiozun.
    Zeren, eta amaitzeko, estrategia txarrak, onak, hobeak edo okerragoak egon daitezke, baina segurua dena da estrategiaren arrakasta berau osatzen dutenaren kideen borrokarako grinaren araberakoa dela.

    Eskerrik asko eta agur bero bat.

    ErantzunEzabatu
  17. Xabier Makazaga said:

    24/08/2012 a las 21:16 (I)

    Kaixo, “Ikusikoda”!
    Zure gaztetasunean gauzak benetan argi dituzula dirudi, baina ausartzen naiz aurreneko iruzkinean aipatu dudan “nik neuk” horren hitz batzuk hona ekartzera interesgarri izango zaizkizulakoan. Oraina ulertzeko ezinbestekoa baita iraganari arreta egitea. Horra, bada, hark esandakoa:

    Estrategia politiko-militarrak halabeharrez dakar goitik beherako egituratzea, eztabaidaren bertikaltasuna. Nahita ez. Eta hori borroka ezagutu dugun urte luze-luzeetan, horrela izan da. KAS garaian, erakunde bat baino gehiago zegoenean eta, zorionez, erakundeen arteko liskarrak eta hika-mikak ere indar betean zirenean, eztabaida gehiago zegoen Ezker Abertzalean. Dudarik ez. Baina Herri Batasunaren batzarretan hitz egiten zuten, bidea zehazten zuten, edota beste nonbaiten eztabaidatu eta erabakitakoa bere horretan ezartzen zutenak KASeko kideak izan ohi ziren. Bere horretan. Baina eztabaida, neurri batean, egon bazegoen, HASI eta ASKren artekoak begi bistakoak direlako, beste erakundeekikoak ez aipatzearren, jakina. Hortik aurreakoak, kanpotik ezagutu ditut, baina ezagutu dudana ez da aurrekoa baino hobea.

    Bertikaltasuna aipatu dut, eta nola deitu bestela 80. hamarkadan, Nafarroako Herri Batasunako batzarrak tokiko legebiltzarrean parte hartzeko erabakia hartu ostean, Iraultza Irratiak ezezko biribila eman eta “ezta pentsatu ere!” esan zienean kontrakoa egitera behartuta egon zirenekoak? “Eztabaida prozesu” haiek bizi izan genituen, eta ados izan ginen prozedura haiekin. Edo ez? Eta zer esan HASIrekin jazotakoaz. Hori ere funtsezko eztabaida prozesu serio, zintzo, garden eta erabakigarriaren ondorio izan zen, ezta? Utikan! Eta orduan ere, gehien-gehienok txalotu egin genituen egindakoak.

    Gauden honetara ekarri gaituen prozesua ez zen Otegiren kasketarekin hasi. Esango nuke Lizarra-Garazi Ituna baliagarri egin zuen negoziaketa prozesua, erakundea jelkideekin batera egindakoa, hain zuzen, izan zela honen guztionen abiapuntua. Eta hura ere ezker abertzaleko gainerako kideon bizkar egin zen. Ezta? Eta aintzat hartu genuen. Egitea egokitu zitzaiguna egin genuen eta gero, gerokoak etorri ziren. Etorri? Ez, baten batek ekarri zituen.

    Ez da egia bide aldaketa eztabaidarik gabe egin denik. Erakundeak berak egin zuen lehenengo eztabaida. Elkarrizketa bidez, Gara-n eman zuten ezagutzera estrategiaren gaineko barne eztabaidaldia. Emaitzak uda ostean ezagutuko omen ziren. Ez dakigu, hor izan ez ginenok, zer eman zuen prozesuak. Dakigun bakarra da halako batean, ezustean gainera –uda aspaldi pasea zen eta…- agirian eman zigutela ezagutzera ordura artekoarekin jarraitzea erabaki zutela. Ez zergatik, ez nondik-nora joan zen eztabaida, ez ezer. Jarraituko dugu, besterik ez. Eta orduan ere ez genuen ezer esan, esaldi huts horrek gure egitekoetan, lan eta borroka baldintzetan, egunerokotasunean eta enparauetan zelan, eta zenbat, eragingo zuen ondo baino hobeto genekien arren.

    ErantzunEzabatu
  18. Xabier Makazaga said:

    24/08/2012 a las 21:16 (II)


    Gerora ezagutu ditugu Loiolakoak eta besteak. Horietan ere ez genuen ezer esatekorik izan. Edo, hobeto esanda, ez genuen ezer esateko aukerarik izan. Mmmmm, ezer gehitu aurretik: Ez nabil marmarrean. Benetan. Hori horrela zen, horrela izan behar zuelako. Gu sortu ginenerako, bizitzan, baina batez ere militantzian, egina zegoelako egitura; osatuak zirelako lan-moldeak; erabakita zeudelako jarraitu beharreko bideak. Ezker Abertzalean bene-benetako eztabaidak egon dira beti, baina beti izan dira talde txikitan egindakoak. Txikitasun hori, unearen arabera, handiagoa edo are txikiagoa izan da, baina beti talde batek egin du egin beharreko funtsezko eztabaida. Eta egon dira erabaki horiek ezker abertzaleko gainerako kideoi ezagutu arazteko eta betetzen zirela bermatzeko egiturak. Eta egitura horiek izan dira irekiagoak, edo gardenagoak, edo itxiagoak, edo zurrunagoak… uneko baldintzen arabera. Horrek ekarri du, besteak beste, artaldean jarduteko ezker abertzeleko kideok daukagun ohitura.
    (…)
    Askok estatu kolpea, inposaketa eta antzekoak aipatzen dituzte ezker abertzalearen ziaboga arrazoitzeko. Eta horrek sumintzen nau. Atzo esaten nuen bezala, egia da erabakiak talde txikian hartu direla, eta bat nator zurekin hori ez dela bidezkoa. Baina aitortu beharko diogu elkarri egoerak ez zuela besterik uzten. Egunen batean ezagutuko ditugu erabaki guneetan izan ziren hika-mikak eta ostiak zenbaterainokoak izan ziren. Susmoa daukatu belarri puntak ere gorrituko zaizkigula lotsak hartuta… Baina tira… egia zor diogu bidelagun izan ditugun guztiei… Gauzak ez dira egin behar bezala, ados… Baina ez du balio hori salatzea, aurrekoak bere horretan utzita. Ez du balio kolpea guk ematen dugunean pozik hartzea, eta ematen digutenean, berriz, ozpintzea…. Irabazten bezala, galtzen jakin behar da. Eta joku-arauek ez badute balio, lehenago ere ez zuten balio. Eta bat nator, ez dute balio. Horregatik esaten nuen abagadune berriak aukera ia-ia guztiak utzi dituztela gure esku, libre garelako pertsola bezala, militante bezala, gure kontzientzia, gogo eta ametsen arabera jokatzeko, muga bakarra gure zintzotasuna eta nork bere ardurei erreparatzea delarik.
    (…)
    Sortu izango denaren inguruan asko dago eztabaidatzeko. Badakigu ez dela falta izango alderdi kutsu sozialdemokra, garaikide eta light egitea nahi izango duenik. Eta izango da, dudarik ez, ohiko alderdi marxista-leninista ortodoxoaren aldeko apustua ezinbesteko ikusiko duenik. Eta ez bata ez bestearen aldeko hautua egingo dugunak ere izango gara. Asko, gainera. Eta alderdia, erakundea, mugimendua… zer izango den oraindik zehazteko dago eta… izango da, izango dena; baina gauza bat daukat oso argi, Maltzagaraino behinik behin, hor barruan beharko ditugu, ezinbestean gainera, zer erantsi izango duten liberal, sozialdemokrata, sozialista, komunista eta baita autonomo eta anarkista guzti-guztiak. Euskal Herriko zein munduko egoeraren larria ikusita, ez dira txorakeriatan hasteko garaiak. Batasuna ezinbestekoa dugu. Borrokarako, jakina, baina bat eginik egin behar dugu bidea.

    ErantzunEzabatu
  19. beste bat said:

    25/08/2012 a las 01:49

    Nik uste dut ez zegoela besterik. XXI. mendean, Europaren bihotzean, bi estatu errepresibo handiren eta horien indar mediatikoen aurka borroka armatuaren bidez helburuak lortzea ez da posible, eta ezin denean ezin da. Baina noski, instituzioen bidez ere ez digute sekula independentziarik onartuko.

    Orduan zer egin behar genukeen? Nik aterabide bakarra ikusten dut: lehendabizi herriaren gehiengoa komentzitu, eta gero Kosovo.

    ErantzunEzabatu
  20. iratxo said:

    25/08/2012 a las 09:39

    Kosovo?
    Barkatu,”beste bat”,baina hori da zuk aldarrikatzen duzun “independentzia”? Estatu Batuetako base militar bat izatea? Nola dago oraintxe bertan Kosovo eta zergatik ez du inork honetaz hitz egiten?
    Badakit baten batek esango didala lehenengo independentzia eta gero sozialismoa ala ikusiko dugula. Barkatu, Kosovoren kasuan balizko independentzia hori ez da inoiz gauzatu.

    ErantzunEzabatu
  21. beste bat said:

    25/08/2012 a las 17:23

    Nik nahi nukeen independentzia ez da yankien menpeko txotxongilo “independente” bat izatea, noski. Ez zen hori esan nahi nuena, iratxo. Baina bai herria independentziaren alde egotea lortu ondoren unilateralki independentzia aldarrikatzea hemen, estatuek sekula emango ez diguten baimenaren zain egon gabe.

    Besteari dagokionez: borroka armatua ongi iruditzen zaigun edo ez eztabaidatu gabe (Anaia Nagusia hor dagoelako eta hemen ezin delako eztabaidatu, besteak beste), nire ustez gaur egun ez du balio helburua lortzeko.

    ErantzunEzabatu
  22. Zure bloga hasieratik jarraitzen dut eta oso gustoko dut. Mila esker egiten ari zaren lanagatik.
    I. Larreari ere gauza bera dut esateko. Mila esker egiten ari zareten lanagatik, eta jarraitu horrela, arren!
    Dena den, gauza bat aipatu nahiko nuke. Zoritxarrez nire ingurua euskara ez dute menperatzen eta hori dela eta azken eguneko eztabaida hauek ezin dute jarraitu. Hori dela eta, oso penatuta ibiltzen naiz, ezin diet eta zure bloga edota artikulu hau nahi nuen bezala esplikatu. Neu euskalduna naiz baina ez naiz batere trebea itzultzaile bezala, ta itzultzaile automatikoa ez du ondo egiten, beraz animatzen zaitut, ahal baduzu itzultzea gaztelerara jende askoz ere gehiagora iritsiko bait litzake eta oso garrantzitsua da jendeak jakitea nola gertatzen ari diren gauzak!Aldez aurretik, mila esker egiten ari zaretenagatik eta agur bero bat!

    ErantzunEzabatu
  23. Aupa, lagun anonimoa! Zure eskaera ulertzen dut, baina nik aski lan dut blog hau eramaten, Euskara hutsez. Apostu eta erronka izugarria da,eta biziki eskertzen dizkizut animoak. Ehundaka eta ehundaka blog daude Erdaraz: Espainolez, Frantsesez, Ingelesez ... Blog euskaldun gutti, eta gai iraulzaileei buruz, are guttiago. Zorigaitzez, nik ezin ditut artikuluak Espainolerat itzuli. LABen aurkeztu zèn Ponentzia Alternatiboa bai, Ezpainolez aurkituko duzu "Euskal Herria Sozialista" eta "Borroka garaia da!" blogetan, nik neuk izulia. Lan izugarria izan zen, egia erran.

    Besarkada handi bat!

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu