LEHEN ORRIALDEA

Euskal Iraultza Sozialistaren bidean...



Aupa denok! Ongi etorri!

Blog honen helburua Euskal Iraultza Sozialistaz gogoeta eta eztabaida egitea da.
Karl Marx militante komunista iraultzailearen esaldi maiteen bidean kokatzen gara:
"De omnibus dubitandum" : "Guztia zalantzan jarri"
"Nihil humanum a me alienum puto": "Humanoa den ezer, ez dut arrotzat jotzen".

Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita.
Baldintza bakarra: irainak eta zakarkeriak ez erabiltzea, eta eztabaida datuz eta dataz, arrazoiz zein argudioz egitea, jendetasunez eta adeitasunez.
Oroz gainetik, geure egiten dugu XVI. mendeko komunista iraultzaileen oihua:

OMNIA SUNT COMMUNIA!!!

2012/08/12

Lapiko kritikoa: filosofia, teoria, konjetura (2)



 LAPIKO KRITIKOA :

FILOSOFIA, TEORIA, KONJETURA

 

Bada weborri euskaldun bat biziki interesgarria eta oker ez bagaude, bederen, hagitz gutti ezagutzen dena: Lapiko kritikoa. Jadanik orriotara ekarri dugu bertan izandako eztabaida mamitsu eta aberatsa, ateismoari buruzkoa, eta oraingoan ere han argitaratutako artikulu polemiko, zirikatzaile eta ezinago interesgarria aurkeztu nahi dizuegu, gure arteko eztabaidak piztuko dituelakoan.







Bainan ezer baino lehen, utz diezaiegun hitza Lapiko Kritiko weborriko lagun eta adiskideei:

"Lapiko Kritikoa gunean teoria kritikoaren gaitasun berezia azpimarratzen da gaur egungo munduan “esan gabe doana” azalarazi eta desafiatze aldera. 

Pentsamendu hutsalaren nagusitasuna nabaria den komunikabide inguru batean bizi gara, oinarri-oinarrian pentsamendu hutsala besterik ez izanda esanguratsu eta adierazkor balitz bezala apaintzen dena komentariat berritsu eta zentsurazale baten eskutik. Gaur egun, E aurrizkia (E-demokrazia) edo 2.0 atzizkia (Komunikazio Ikasketak 2.0) modukoen eransteak berak kultura-industriaren ospakizun akritikoa baimentzen du.

Industria kulturalen pluralizazioarekin, bestalde, unibertsitateek, gaur egun, ikasleak hezi bainoago hesi egiten dituzte artalde baten gisan, kultur-industriaren presuposaketa oinarrikoak zalantzan ezarri beharrean haren beharrak betetze aldera ‘formazioa’ eskainiz. 

Industria kulturalaren gaur egungo babesleei ez zaie batere atsegin eta mehatxua sentitzen dute teoria kritikoaren kualitate espekulatzaile eta statu quo-a azpijotzeko baliabideen aurrean. Imajinazio intelektualik gabe, sarri azaltzen dituzte jarrera arbuiakor eta mesprezagarriak filosofia erradikalaren jolaskortasun kontzeptualaren parean.

Alderantziz, Lapiko Kritikoak konfidantza osoa du teoria kritikoak gure munduko historia intelektualean duen eraginaz eta mundua interpretatzeko dituen moduez, hurbilpen, izenez, ‘errealista-enpiriko’-ari ezinezko gertatzen zaiona. Diskurtso publikoa, gaur egun, errotiko kritika teorikoa baztertuz gain, diskurtso anodinoa eta moldakorra bultzatzen duen jende intelektualki auto-babeskor eta badaezpadakoez dago zeharo dominatuta.

Garai konformista hauetan larregi dramatizatzen dute teoria kritikoak bultzatzen dituen ikuspegi zorrotzen ‘beste’-tasuna. Oposizio burugogorra erakutsiz, Lapiko Kritikoak Heidegger-ren sinesmena jarraitzen du: “Galdetzea pentsamenduaren debozioa da”.


Garai hurbil bateko Subalternstudies.org proiektutik sortua, Lapiko Kritikoa-ren zeregina, orain, teoria kritikoa eta filosofia barreiatzea da, komunikabide, informazio, kultura, politika eta eguneroko biziarekin ihardutzea, eta gure munduaren ikuspegi kritikoak sortzea.

Horrela, Lapiko Kritikoa nazioarteko i(ra)kas-sare baten parte da, teoria kritikoa eta filosofiaren erabileran interesatuta dagoena gizarteari buruzko diskusioak eta eztabaidak hedatzeko helburuarekin.


Lapiko Kritikoa zenbait pentsalari jadanik finkatu zein etor-berrien lanetan oinarritzen da gaur egungo arazoei buruz ikerketak zein kritikak burutzeko, baita iruzkinak emateko ere. Web-aren baliabideak iker-tresnatzat erabili eta parte hartzea areagotu nahi dituzten irakasleak, ikerleak eta irakurleak orohar, ongi-etorriak dira.

EHko testuinguruan Lapiko Kritikoaren asmoa behin Joxe Azurmendik idatzi zituenak gauzatzea eta lortzea da:


Oraindik lortu ez dena, elkarrizketa eta eztabaida komunitate bat osatzea da, gogoeta filosofiko autonomo bati bizia emango diona. Iruditzen zait hori, gure baldintzetan, irakaskuntza unibertsitario eta ez unibertsitarioko filosofiazaleak kolaborazio sistematiko moduren batean bilduz izango litzatekeela bideragarriena, elkarlan hori antolatzea noizpait lortzen bada.” Filosofiaren Historia. Elkar, 2008. 22. orria


Zer erranik ez, gai honetan bat gatoz erabat Joxe Azurmendirekin eta Lapiko Kritiko guneko lagun eta adiskideekin. Ez gara irizkide, eta ez gogaide, baina bai bidaide eta mintzaide.

TSUNAMIAREN ONDORENGO  BESTONDOAZ

 

Andoni Olariaga Azkarate

 



Ia bi urte izango dira ezker abertzalea panorama politikotik kasik desagertuta (itxuraz) egotetik tsunami bat izatera pasa zela, Bildu koalizioaren txaluparen gainean. Itsasoaren teoria idatzi zen orduan: “orain itsasoa gara” kantatu genuen, eta “itsasoen gehiketa baino gehiago gara, gure destinoa askatasuna da” poema errezitatu genuen, baita ere. 
 
Lirika eta poesia asko egin zen fenomeno horren inguruan, baina etorkizunean etorriko ziren erronkei begirako hausnarketa politiko eta filosofiko gutxi. Eta, egia da, herri baten bihotz minduari arnas eta taupada berriak emateko lirika eta poesia ezinbestekoak dira, baina ez dira nahikoak. Izan ere, itsasoan gehienetan gertatzen denez, olatu hain handiak etortzen direnean ondoren uzten duten aparra ere tamaina berekoa izaten da (Euskal Herriko Ama Lurraren metafisikoen ustez, naturaren konpentsaziorako joeragatik gertatzen da hori, naturan justizia balego bezala…). Aparrak, logikoa denez, bestondo handia utzi du Kantauri itsasoan.


Izan ere, batzuen ustez 50 urtetako borrokaz eta lanaz sortu den kapital politiko eta humanoak transformazio ideologikoa jasan du, baita deriba erreformista edo sozialdemokrata ere. Ez garena izatera heldu garela irakurri dugu hor nonbait. Eta iruditzen zait, funtsean, kontraesan politikoari zaion beldurrak sortzen dituela erreakzio horiek. Aparraren artean kontraesanak sortzen baitira, eta horiek kudeatzeko deserosotasuna: arbitroak erosita daude eta partida jokatzeko haren epaiak onartu behar izaten ditugu maiz. 

 Aitortu behar da erosoagoa zela, ñabardurak ñabardura, statu quoaren kontra egotea soilik: diskurtsoa bera errazago artikulatzen zen (zerbaiten kontra), teoria eta praxiaren artean kontraesanik ere apenas zegoen. Momentu horren falta sumatzen da askorengan. Horren erakusle da azkenaldian nabari daitezkeen kritika garbizale askoren biziberritzea; norbaitek XIX. mendeko testu kanonikoak hitzez hitz aplikatu nahi dizkio gure errealitate sozial eta politikoari (noski, horrela bai denok sozialdemokratak!). 

 

Baina gaur egun, lehen bezala, “debekaturik gelditzen zaizkigunak, utopia merke eta gaiztoak dira; ez esperantzak […] Utopia ez da utopismoa” (Azurmendi, Joxe. Gizona abere hutsa da. 1975).

   


Utopismo zaharretara bueltatzeko eskubidea al dugu orain? XIX. mendeko testuek mende hartako egitura eta errealitate sozialei erantzuten zieten; bertako kontzeptu askok ez dute balio gaur egungo errealitate sozial eta politikoak azaldu eta eraldatzeko. Gure gurasoen belaunaldikoek irakurtzen zuten -eta aski zahartuta geratu den- Principios elementales y fundamentales de filosofía (Politzer) liburuan ederki esplikatzen da pentsamendu metafisikoak egiten duen akats larri bat; hain zuzen, gizarte bakoitzeko testuinguru politiko, sozial eta ekonomikoa kontuan hartu gabe fenomeno edo proiektu politiko bat (klase borroka, sozialismoa, eta abar) leku guztietan berdin ematen dela, edo berdin eraiki daitekeela pentsatzea. Hortik abiatuta gizartea transformatzeko proposatzen diren eredu utopikoak ere halakoak izaten dira: utopismo anakronikoak.

 

Batzuk gogor tematzen diren arren, borroka instituzionala askapen sozial eta nazionalaren beharrezko beste aurpegi bat da. Izan ere, independentziarako prozesuak bi aurpegi dauzka: batetik, alderdi formala (Euskal estatua eskuratzea), eta bestetik, alderdi materiala (herrigintza edo nazio eraikuntzan sakontzea). Bigarren adar hori ez bada lantzen, euskal lurraldeen arteko kohesioa jorratuz, Udalbiltzaren bitartez, eta abar, arduragabekeria handia da independentzia formalean bakarrik tematzea (batez ere independentziaren aldeko gehiengo bat landu gabe badago lurralde guztietan).

 Kontua oreka bilatzea da, alde bat edo beste puzteak (materialean gehiegi sakontzea independentismoa baretzeko estrategia izan baitaiteke: 1978ko estatutua horren erakusle) ekar ditzakeen arazoak saihesteko. Hortaz, irabazteko bi aldeak lantzea ezinbestekoa da, ezein alde idealizatu gabe. Hau da, Ernesto Che Guevara ez da bakarrik gerrillen gerrakoa, edo Latinoamerikan zehar motorrean bidaiatu zuen iraultzailea; Kubako Banku nazionaleko presidente eta Industria ministro izandakoa ere bada. 

  

Atzerriko kapitalen eta atzerriko interesen menpekoak ziren kubatarren eskuetan zegoen banka komertzial pribatua, kubatarren eskuetan jartzera bidali zuen Fidelek aipatu postura, ekialdetik tropak sartu ez zitezen borrokatzera bidali zuen bezala. Iraultzailea, hortaz, bata zein bestea da, ez pertsonaren zati erdia. Silvio Rodríguezen kanta batek dioen bezala, “te doy una canción, como un disparo, como un libro, una palabra, una guerrilla: como doy el amor.”

Hori kontuan hartuta, Joseba Gabilondok gogorarazi digun bezala, gaur egungo erronka nagusiena aurrekoarekin guztiz lotua dagoen ezkerraren arazo klasiko bat birpentsatzea da: pragmatismoaren (eguneroko praktika politikoa, instituzionala, eta abar) eta dimentsio utopikoaren (XXI. mendeko sozialismoa) arteko artikulazio berri batean asmatzea. Zaila da gizarte eredu berri bat pentsatzea (finean, Euskal Herrirako Sozialismo bat) eztabaidan galdera berriak planteatu aurretik batzuek erantzun ziurrak baldin badituzte… 
 

Momentu honetan galderak pilatzen ari zaizkion eta erantzunen beharrean dagoen herri honetan, pentsatu beharko da agian galdera egokienak planteatzea izan beharko genukeela helburu, erantzun dogmatiko zaharrak errepikatzea baino. 


Horrekin batera, Alain Badiouk dioenez gizartea eta gizakiaren harremana artikulatzeko beste eredu bat posible dela pentsatzeko konfiantza beharko da, proiektu komunean konfiantza. Eta ondoren, fidelitatea, batera egotea ezinbestekoa delako. Are gehiago, “ez da nahikoa fidelitatea noizean behin eta zoriz izatea. Inperatibo bakarra jarraitzea da, ez etsitzea, zeren eta konfiantza horrek berehala aurkituko ditu oztopo handiak, frakasoak, ezintasunak” (2000. urteko apirilaren 24-25eko konferentzia).

Noski, ezin daiteke ados egon ezker soberanistak proposatzen duen guztiarekin; fidelitatea edo militantzia ez da obedientzia edo konplazentzia dogmatikoa, ikuspegi kritikoa baizik. Baina Amparo Lasheras ezker abertzaleko militanteak elkarrizketa batean gogorarazi digun bezala, agian ikuspegi kritikoa norbere herriko batzarretan landu behar da batez ere, umiltasunez eta norbere nartzisismoa elikatu gabe (denok dugu-eta gurea).


Egungo egoeraren ageriko mugak eta kontraesanak aintzat hartu (eta egindako hanka-sartzeak, baina baita asmatutakoak ere) eta batez ere egoeraren aukera zabalei erreparatuz, zeruertza argia da, euskal estatuarekin arazo nazionalaren partida bukatzen da: egitura juridiko bat, ez gutxiago ez gehiago. Ez da gutxi. Horraino bidea elkarrekin egitea ez litzateke gutxi eskatzea. Eta helmuga horretarako estrategia politikorik ez dagoela diotenek ez dute arrazoirik falta; alabaina, kontuan hartu beharko lukete estrategia zehatz eta definitibo bat egituratzea etsaiaren kontraerasoari erraztasun osoa ematea dela. Alegia, etsaiari esaten baldin badiot nire erasoa mendebaldetik izango dela, eta arratsaldean sartuko naizela artilleria eta zalduneria guztiarekin, nire porrota aldez aurretik ziurtatuta dago. Noski ez dagoela estrategia politiko zehatzik, ezin delako egon! Aldiz, estrategia egunez egun, etsaiaren mugimenduen arabera, norbere indarrak neurtuz eta testuinguru politiko jakin bakoitza kontuan hartuz egituratzen da: bide guztiak zabalik izan behar dira, badaezpada. Gerraren artea, bere formetan, ez baita asko aldatu antzinatik hona.


Bukatzeko, gaur egungo egoera deskribatzeko, Arnaldo Otegik egindako autokritiketako bat ekarri nahiko nuke; alegia, ezker abertzalearen arazo handienetako bat izan dela estatuak garaitzen ari zituenean ez dela jabetu izan horretaz. Politikan egin ezin daitekeen oparia egingo genuke, berriz ere harri berean hirugarren aldiz estropezu egingo bagenu.



(Berriz, 1984) Filosofian lizentziatua. Jon Jimenez-ekin batera "Modernitatearen auziaz" (Jakin, 2009) idatzi du. Egun, UEUko Filosofia Sailburua da Alaitz Aizpururekin batera. Doktoradutza ikasketak hasi berria EHUrekin. Gara egunkarian iritzi saileko kolaboratzailea da.

29 iruzkin:

  1. Marxismoa=dogma, "euskal" sozialismoa, XXI. mendeko sozialismoa, Otegi-ren aldarrikapena...

    “Langile burgestuek –dio Leninek- edota “langile aristokraziak” osatutako geruza hori; euren irabaziengatik, ohiturengatik eta munduaz duen ikuskeragatik guztiz burges-ttipia denak; II Internazionalaren eustoin nagusia osatzen du eta gaur egun burgesiaren euskarri sozial (ez militar) nagusia da. Langile mugimenduaren artean burgesiaren morroiak direlak, kapitalisten langile ordezkariak direlako… erreformismoaren eta txobinismoaren makuluak direlako”. (XIX lib. 77 orr.)


    Hau kaka anti-komunista besterik ez da, bere lanpostuarekin guztiz lotua.

    Eduki "ezkertiarrez" edo "kritikoz" beterik daudela diruditen diskurtsoen bidez, sozialdemokrata, erreformista, berrikustzaile eta bestelako burges-ttipiek edota kapitalaren morroiek urteak eta urteak daramatzate langileria bere egiteko Historikotik aldentzeko ahaleginetan(morrontzarekin eta esplatozioarekin amaitu).

    Zorionez, marxismo-leninismoaren bizi-indarrez beteriko eduki dinamikoaren laguntzaz iraultzaileok OSO erraz ezagutu ditzakegu.

    ErantzunEzabatu
  2. Aupa! Azkenean eztabaida pixka bat euskaldun iraultzaile eta ezkerreko euskaldunen artean! Ziztada ttipi bat izan da artikulu hau argitaratzea, polemika eragin nahian ... Artikuluak egur ederra ematen dio blog honi, eta niri ere bidenabar, hori bai, buruz buru eta aurrez aurre aipatu gabe (zergatik?), zeharka ... Berdin dio, polemikaren bidez eta borroka teoriko-ideologikoaz joko dugu aurrera!

    Hona hemen pasarte esanguratsuenak, niri dagokidanez:

    "Izan ere, batzuen ustez 50 urtetako borrokaz eta lanaz sortu den kapital politiko eta humanoak transformazio ideologikoa jasan du, baita deriba erreformista edo sozialdemokrata ere."

    "Aitortu behar da erosoagoa zela, ñabardurak ñabardura, statu quoaren kontra egotea soilik: diskurtsoa bera errazago artikulatzen zen (zerbaiten kontra), teoria eta praxiaren artean kontraesanik ere apenas zegoen. Momentu horren falta sumatzen da askorengan. Horren erakusle da azkenaldian nabari daitezkeen kritika garbizale askoren biziberritzea; norbaitek XIX. mendeko testu kanonikoak hitzez hitz aplikatu nahi dizkio gure errealitate sozial eta politikoari (noski, horrela bai denok sozialdemokratak!)."

    "Gure gurasoen belaunaldikoek irakurtzen zuten -eta aski zahartuta geratu den- Principios elementales y fundamentales de filosofía (Politzer) liburuan ederki esplikatzen da pentsamendu metafisikoak egiten duen akats larri bat; hain zuzen, gizarte bakoitzeko testuinguru politiko, sozial eta ekonomikoa kontuan hartu gabe fenomeno edo proiektu politiko bat (klase borroka, sozialismoa, eta abar) leku guztietan berdin ematen dela, edo berdin eraiki daitekeela pentsatzea. Hortik abiatuta gizartea transformatzeko proposatzen diren eredu utopikoak ere halakoak izaten dira: utopismo anakronikoak."

    " Momentu honetan galderak pilatzen ari zaizkion eta erantzunen beharrean dagoen herri honetan, pentsatu beharko da agian galdera egokienak planteatzea izan beharko genukeela helburu, erantzun dogmatiko zaharrak errepikatzea baino."

    Bon, eta bertze hamaika halako.

    Eskertzekoa da gogoeta hauek egin izana, polemikan sartzeko adorea izatea eta bereiziki hori guztia EUSKARAZ egin izana.Bistan da, ni ez nago bate ere ados ideia hauekin, ene pentsamoldearen antipodetan daude.

    Andoni Olariagaren artikuluari (gaurko GARAn argitaratua) erantzuna emanen diot bihar. Bazen garaia eztabaida bat abiatzeko gure artean, ez elkar konbentzitzeko, (Andoniren pentsamendua iduritzen zait euskaldun nazionalista, erreformista eta burges txiki batena dela, hori bai, "ezkerreko" jantzi filosofikoz ederki mozorratua eta posmodernismo zipriztin batzuez gatzozpindua. Jakina, baieztapen biribil eta borobil hau bihar xeheki eta astiro adieraziko dut, eta arrazoiak banan bana aletuko...) bainan Euskal Herri Langilearen aitzinean nork bere arrazoi eta argudioak argi eta garbi agertzeko.

    Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita!

    Nik horretan sinesten dut: eztabaida, kritika, autokritika, adimen kolektiboa, polemika, borroka teorikoa eta ideologiaren aurkakoa, eta hori guztia EUSKARAZ!

    ErantzunEzabatu
  3. Aupa Fermintxo,
    Ñabardura bat besterik ez: nire artikuluak ez dio erreferentzia egiten zure blogari, erreferentzia askoz zabalagoa da eta ez da inolaz ere zure artikulu edo blogeko materialen bati erantzuna. Euskal Herria txikia da, baina ez hainbeste: ikuskera horiek ibilbide gutxiko blog honetatik kanpo beste leku askotan ere lantzen dira. Bestalde, gustura irakurriko ditut bihar zure argudioak. Orain artekoekin, zer esango dut...: antikomunista, erreformista, langileria bere egiteko historikotik (?!) aldentzen nabilela... delirio izugarriak iruditzen zaizkit.
    Bestetik, pozten naiz euskaldun nazionalista, erreformista eta burge txiki bat naizela, zure iritzia hori izatea, ezkerra mozorro hutsa dudala, postmodernismo zipriztina jartzen diodala argumentuei. Argituko ote didazu bidea, Fermintxo.
    Dena den, argudioak aurrean, eztabaidatzeko beti prest,
    ondo izan,
    andoni olariaga

    ErantzunEzabatu
  4. Aupa, Andoni!

    Nire aldetik, bertze ñabardura bat: "antikomunista" eta "Langileria bere egiteko historikotik aldentzea" ez dira nire hitzak, lehendabiziko iruzkinean agertzen dira. Iruzkin hori anonimoa da. Nik BETI sinatzen ditut neure iruzkinak. Horretan ez dut salbuespenik egiten. Ziur egon zaitezke horretaz, Andoni.

    Bertzaldetik, zuk ere izendapen eta balorazio argiak erabiltzen dituzu, ahoan bilo eta legarrik gabe: "kontraesan politikoari zaion beldurrak", "kritika garbizale", " norbaitek XIX. mendeko testu kanonikoak hitzez hitz aplikatu nahi dizkio gure errealitate sozial eta politikoari (noski, horrela bai denok sozialdemokratak!)", "pentsamendu metafisikoak egiten duen akats larri bat", "utopismo anakronikoak", "Batzuk gogor tematzen diren arren", "Zaila da gizarte eredu berri bat pentsatzea (finean, Euskal Herrirako Sozialismo bat) eztabaidan galdera berriak planteatu aurretik batzuek erantzun ziurrak baldin badituzte… ", "erantzun dogmatiko zaharrak errepikatzea", "norbere nartzisismoa elikatu gabe" ...

    Andoni, zuk ere egurra ederki banatzen duzu, ez duzuia uste? Zein da zure iritzia?

    Baina nik ez dut gaizki hartzen, hori polemika teoriko-politiko-filosofikoaren gora beherak izaten dira, eta zinezko eztabaidaren ezaugarriak, buruz eta bihotzez egiten delarik. 60. hamarkadan halaxe ibilki zire "gazte ero haiek" ... eta Euskal Kultura izugarri abertastu zen haien etengabeko kalapitez eta liskarrez. Geroztik ... nor bere iritzia ukanen du, jakina!


    Bistan da nik ez dizut inongo biderik argituko, Andoni, ni zurekin eztabaidatzeko prest nago, bertzerik ez. Iduritzen zait bidea aki ongi argitua duzula, eta aski heldua zarela horretarako. Zuk ere zeure posizioak ausardiaz eta erabakimenaz defenditzen dituzu, eta nik hori maite eta estimatzen dut, nahiz eta zurekin bate ere ados ez izan. Bidaide eta mintzaide gara, Andoni, bainan ez gogaide eta irizkide. Preforta!

    Kontua da zure bidea ez dela nirea, bide kontrajarriak direla neurri handi batean. Osagarriak ote? geroak erranen! Harrituko ninduke amini bat, zinez ...

    Beno, aski gaurkoz, akiturik naiz, Andoni.

    Gaizki erranak barkatu eta ongi erranak gogoan hartu.


    Bihar arte, eta ongi izan!

    Adeitasunez,

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu
  5. Aupa, Andoni, egunon!

    Badut asmoa zure pentsamenduaren kritika orokorra egiteko, eta idazlan hori Euskal Iraultza Sozialista blogean argitaratzeko. Horretarako, Lapiko Kritikoan izkiriatu duzun guztia irakurtzen ari naiz. Beraz, gaur bukatzen ez badut, ez harritu, asko, luze eta sakon idatzi baituzu azken urteotan. Eta gainera zure liburua irakurri gabea naiz!

    Eztabaida sakonean murgilduko garenez, eta Euskal Herria mendez mende populu eta lurralde katoliko-jantsenista sutsua izan denez, saia gaitezen biok eztabaida termino adeitsuetan garatzen, izendapen teoriko eta filosofikoak irain personaltzat, eraso maltzur eta doilortzat ez hartzen. Ni gogoz saiatuko naiz, jakinda nire iragana, hain xuxen ere, katoliko-jantsenista izan dela bete-betean.

    Eta honekin, polemika eta eraso dialektikorako bide aski pollita uzten dizut ideien eta teorien xake partida eder honetan …

    Izan ongi, eta segi hola-hola, hain bizkor eta sutsu!

    Adeitasunez,
    Fermintxo

    ErantzunEzabatu
  6. Aupa, lagunok! Egunon denei!

    Hona hemen Lapiko Kritikoan atzo agertu zèn iruzki interesgarri eta polemiko bat, Aitor Gñik idatzia. Eztabaida aberasteko ekarri dugu honat:

    Aitor Goñi on August 14th, 2012 at 12:00 am:

    Eztabida hau argitzeko asmotan aipatuko nuke oinarrian Andoni eta Fermintxo ados zaudetela, abiapuntu ideologikoak berdintsuak direlako, abertzaletasuna eta sozialismoa. Desberdintasuna modutan legoke, bidea egiteko eran, estrategian…….Andoniren hainbat artikulu irakurri eta gero eta zuzen ez banabil zuzendu, esango nuke azpimarratu nahi duela oinarri erreal batetik abiatu behar dugula prinztipioz identikoak edo gutxienez antzekoak diren helburuak betetzeko. Euskal Herriak independentzia eta benetako sozialismoa nahi baditu kontraesanez beterik dagoen errealitatea kontuan hartu beharko dugula. Bestetik kontuan hartu beharko dugula IDEOLOGIAK sistema bezala porrot egin dutela, zurrrunbilo honetan guk asmatu beharko dugula Euskal Herri berri bat eta hor ezker abertzaleak bere garain estrategia konkretu bat abiatu zuen moduan orain beste bat hartu duela. Oker banabil zuzendu baina zehaztasunak zehaztasun hori da nik ulertu dudana.

    Eta nire aldetik esan GUZTIZ ADOS nagoela. Errealitatea oinarri ez baldin badugu hartzen PORROTA galanta izango da. Eta hori niki argi ikusten dut. Adibidez Txillardegi berak argi eta garbi, ohiko moduan, esaten zuen Sobiet Batasuna erori eta gero estrategia politiko militarrak ez zuela zereginik. Eta egia esan ezker abertzaleak nahiz eta hori jakin, asimilatzea kosta egin zitzaion. Ez da ahaztu behar Lizarra Garazi garai 1998. urtean eman zela, Berlineko harresia erori eta 9 urtera. Bada zerbait baina egia esan ez hain beste. Hortik aurrerakoa denbora galtze bat izan zen. Zer daukagu orain? Zein da estrategia zuzena? Ideologia mailan, filosofian eztabaidak etabaida, politikan efikzazia behar da bestela JAI. Eta hor errealitatetik abiatzea ezinbestekotzat jotzen dut. Eta krisiak krisi, eta arrazoi gehiago oraindik, ari duenarekin XXI. mendeko sozialismoa oso oso oso urrun ikusten dut nik Euskal Herrian Europako parte den heinean. Agian erratuta nabil baina ez dakit……ni azken aldi honetan eszeptiko xamar nabil eta hasteko AITAPONTEKORIK GABE INDEPENDENTZIARIK EZ!!! Hori argi daukat. Askotan aipatu izan da herrialde asko independizatu direla azken urte hauetan baina denak ere herrialde boteretsu baten babes pean. Nola ez AEBen babesari esker. Sobiet Batasuna ohi eta Jugoslabiar ohiko herrialdeak adibide. Besterik EZ!!!! Quebec, Eskozia, Flandria, Irlandak ez dute oraindik lortu eta adibide Irlandaren aitaponte AEBk ditugu.
    Agian ez dauka zerikusirik eztabaidarekin baina, bestetik ekonomia kontuak ditugu aipagai. Sozialismoaz hitz egitean ekonomiaz hitz egin behar ala beharrez. Eta kapitalismoaren krisiak krisi munduak ezagutu zuen gabeziez josita zegoen komunismoaren porrotaren ondoren sozialismoaren fruitua oso oso oso berde dago edo horrela ikusten dut behintzat.
    BRICS herrialdeak garapen bidean, AEBk krisia neurri batean gaindituz gas eta petrolioa erruz aurkitzen ari direlako, EUROPA da ARAZO. KRISI sistemikoaz hitz egiten ari garenean zuhurtzia ezin besteko kontua iruditzen zait. Eta nago eztabaida filosofikoak oinarri politiko errealista batzuetatik abiatu behar duela bestela eztabaida bai baina ekinean JAI daukagula eta hori kapitalismoarentzako ez direla une gozoenak eta ez eta Estatu Europear klasikoentzako ere. Horregatik kartak jokatzen jakin behar da eta orain aipatu bezala ez dira txarrak. Baina erreferentzia bezala bai baina XIX eta XX mendeko ideologietatik, sistemetatik, errealitatetik abiatzen bagara eta iruditzen zait eskema horietan mugitzen ari gerala behin eta berriro arrakastarik ez da izango. Aipu eta erreferentzia batzuk kontuan hartu ditzakegu baina sobietarrak izan zirenak adibidez Lenin eta enparauen kontuak oso oso zaharrak, ikusten dituzte, zaharkituak daude eta askotan ILUNAK, BELTZ, LATZ, gabeziaz josiak. Ikusi besterik ez PCFR berritasuna behar duen partidu politiko nostalgiko bat besterik ez dela.

    ErantzunEzabatu
  7. Eta hona hemen Aitor Goñiren gogoeten bigarren partea.

    Milesker, Aitor, eztabaida honetan parte hartzegatik!


    Aitor Goñi on August 14th, 2012 at 12:00 am:


    Eztabaida filosofikoetan eta bai, baina errealitatean Latino Amerika dugu benetan mundu berri bat sortzen ari dena. Baina noski haien errealitatetik abiatuta. Europa zaharrean posible ote da XXI mendeko sozialismoa Venezuelan bezala? Noski ezetz!!!!! Behin antzeko galdera egin nion eztabaida batean Kuban ministroa den Alarconi. Haserre antzean, eta krisia hasi baino lehen, kapitalismoaren gabezia eta trikimailu eta arazoetaz hitzeginez erantzun zidan. Eta ados, baina horrek ez du balio. Kontua da eta honi mila buelta eman dizkiot gizakiak inoiz bizi izan duen garai oparoena ezagutu izan duela Europak. Zer daukagu horren aurrean Europako belaunaldi berriei eskeintzeko? Galdera inozoa izan daiteke baina mundu guztiak buruan daukan benetako UTOPIA hori da. Eta horren aurrean ZER? Askotan hitz eta kritikatu egin da burges txikia, langilea burges txikia bihurtu dela eta abar……Eta neurri batean amets bat izan da, baina BENETAKOA!!!! Horren aurrean ERREALA den zerbait eskeini behar da eta ez da ERRAZA!!! Kritikatu daiteke esanez besteen kontura bizi izan garela eta abar eta neurri handi batean egia da eta hori bukatu dela. Azken batean sozialdemokraziaren ONGIIZATEAREN ESTATUAREN ideia, baina objektiboki begiratuta Estatu honek LIBERALISMO KAPITALISTA eta KOMUNISTA gainditu ditu. Hobea izan da. Kontraesana da justu eredu horrek Europan porrot egin izana dena alde zuenean. Kontua da zerbait berria, hobea, aurreko guztia gainditu dituena nahi dugula baina noski argi eduki beharko dugu UTOPIA horrek zabala izan behar duela eta ONGI IZATE ESATATUAEN ispilua, irudia, gainditu beharko dituela. HORI DA ERRONKA. Ez erraza noski. Eta hori EUSKAL errealitatea kontuan hartuta. Ez da MAKALA erronka. Eta gainera gure kontresan guztiak kontuan hartuta eta independentzia nahi dugularik. Lan benetan gogorra. Domina baino domina lortzeko egiten dugun esfortzua balioesten ikasi beharko dugu bestela erotuko gea!!!!

    ErantzunEzabatu
  8. Egunon denei! Eztabaida bizia sortzen ari da Andoni Olariagaren artikuluaren harira, eta hori pozgarria dela uste dut. "Borroka garaia da!" blogean baten bat kexatzen zen egoera nahasi eta korapilatsu honetan euskaldunok oro har eta euskaldun iraultzaileok bereziki erakusten ari omen garen pasibitateaz eta nagikeriaz... Ez dirudi oraingo honetan hala denik!

    Eztabaida bere osotasunean segitzeko "Lapiko Kritikoa" blogerat jo behar duzue. Ez gara errepikatzeaz nekatuko, blog hori zinez interesgarria da euskaldun ororendako, azkenean eta behingoz euskaldunok bilgune bat baitugu Filosofiaz eta Teoriaz mintzatzeko, erdaldunen itsaso zabal eta hondogabean ito beharrean... Blogeko edukiekin ados egotea ala ez, Euskara eta Euskal Kulturaren egoera ezinago larri honetan, euskaldunen aurkako Etnozidioaren azken fase terminal honetan, bigarren mailako kontua da. Lehentasuna, gaur egun, arlo kulturalean, bederen, euskaldun guztiok gure kultura eta hizkuntz komunitatea, euskaldungoa, alegia, indartu eta trinkotzea da. Hori bai, nork bere printzipioetan amore eman gabe, jakina!

    Hona hemen Xabier Makazagaren ikuspegia eztabaida honi buruz, erran bezala, "Lapiko Kritikoa" blogetik honat ekarria:

    Xabier Makazaga on August 14th, 2012 at 10:24 am:

    Duela hamabost urte kartzelan ezagutu nuen Fermintxo burkidea Mirandezale amorratua zen eta Joxe Azurmendik idazten zituenak gogotik goraipatzen zituen. Orain, berriz, badirudi Azurmendiren pentsamenduaren zeharo kontra dagoela. Izan ere, iduritzen baitzaio “euskaldun nazionalista, erreformista eta burges txiki batena dela, hori bai, “ezkerreko” jantzi filosofikoz ederki mozorratua eta posmodernismo zipriztin batzuez gatzozpindua”. Hori da behintzat Andoni Olarigaren pentsamenduaz dioena eta nabarmena da Olariagarena eta Azurmendirena izugarri antzekoak direla.
    Andoniri eskatu nahi diot Fermintxok aipatzen duen bere pentsamenduaren kritika hori Lapikoan argitara dezan, nik behintzat gustura ekingo baitiot eztabaida horri hemen. Ahoan bilorik gabe, Fermintxok eskatu bezala.
    Eta hasteko esan Aitor Goñirekin guztiz ados nagoela, eta horrenbestez Andonirekin, diotenean “oinarri erreal batetik abiatu behar dugula”. Fermintxo ere ados izango da, jakina, baina zein uste du berak dela oinarri erreala? Bada, hau:
    “Gure hipotesiaren arabera, III. Mundu Gerra Estatu Batuek abiatu zuten 2001eko irailaren 11an, Afganistango gerraren garaietatik CIAren asmakeria, frankizia eta txotxongiloa den “Al Kaeda” izeneko talde salafista-integrista-fundamentalista musulmanen nebulosa-sareak egindako atentatuekin. (…)
    Azken hamar urteetako eraso inperialistak ikusirik, III. Mundu Gerraren atarian garateke. Haratago joanik, Gerra Inperialista ikaragarri baten erdian gara honezkero, ia-ia oharkabean.
    Nork bere ondorioak atera ditzala!”

    ErantzunEzabatu
  9. Hona hemen Xabier Makazagaren gogoeta zorrotz eta interesgarrien bigarren atala:

    Xabier Makazaga on August 14th, 2012 at 10:24 am: (II)


    Oinarri horretatik abiatuta proposatzen du proposatzen duen guztia: “Euskal Errepublika Sozialista eraikiko diat kapitalismoa suntsitu nahi duten guzti-guztiekin. Berdin zaidak maoistak diren, budistak, trotskistak, anarkistak, musulmanak edota ijitoak. Bistan duk hori ez dela gaur egungo Ezker Abertzalearen kasua. Ezta hirea ere. Zuek Estatu Baskoa eraiki nahi duzue Inperialismo anglo-saxoiaren babesarekin. Kosovon bezala, edota Hego Sudanen, edota Eskozian, omen. Estatu burges basko bat eraikitzeko, Europa inperialistaren baitan eta OTANen barruan, ez konda nirekin!”. Izan ere, hara nola ikusten dituen ezker abertzalekoak: “Sisteman integratzeko ahaleginetan ari dituk, “txintxo” portatuz, ahalik eta baldintzarik hoberenetan sartzeko “Europa” delako mafia inperialista horretan”.

    Nik, berriz ikusten dudana da Euskal Estaturik gabe euskarak, euskal kulturak, gure erroek… jai daukatela, eta zalantzarik gabe nahiago dut Euskal Estatua izan, kapitalismo inperialista horren baitan bada ere, gaur egungo egoera baino.
    Ezker abertzalearen betiko helburu estrategikoak independentzia eta sozialismoa izan dira. Horrek ez du esan nahi, ordea, derrigorrez batera lortu behar direnik eta bietako bat gaur egungo baldintzetan lorgarriago ikusten badugu hori lortzeari uko egin behar diogunik. Lor dezagun lehenik independentzia, horretarako baldintza egokiak baititugu, eta horrek zalantzarik ez dut sozialismoa ere lortzea erraztuko digula. Batzuk, ordea, nonbait uste dute sozialismorik gabeko independentzia lortzeak lehen helburua zaildu egingo duela, erraztu beharrean. Bada, horietako inork ez dit oraindik azaldu zergatik uste duten hori.
    Ene ustez, eztabaidatu beharrekoa da gaur egungo baldintzetan zer lor daitekeen eta zer ez. Hau da, zertarako dauden baldintzak eta zertarako ez, zoritxarrez. Duela 35 urte autonomoek ederki sartu zuten hanka pentsatuaz insurrekziorako baldintzak zeudela eta KAS alternatibaren kontra jo zuten zuzen. Orain batzuk orduko planteamendu haietara bueltatu dira, eta gogor jotzen ari dira ezker abertzalearen gaur egungo alternatiba taktikoaren kontra. Gaur Berrian datorren Orreaga taldeko Mikel Antzaren artikulua lekuko: http://paperekoa.berria.info/iritzia/2012-08-14/005/001/independentziarik_gabe_ez_dago_demokraziarik.htm
    Bada, ez nago batere-batere ados ez Fermintxorekin ez Orreagokoekin, duela 35 urte autonomoekin izan ez nintzen bezala. Haiei errealitatea laster asko etorri zitzaien buru gainera eta uste dut berdin gertatuko zaiela bai Fermintxori bai Orreagakoei, itxuraz elkarrekin zer ikusirik ez duten bi ikuspegi diruditenak, baina hamaika antzekotasun dituztenak.

    ErantzunEzabatu
  10. Hona hemen Aitor Goñiren ekarpena, beti ere "Lapiko Kritikoa" blogetik ekarria.

    Milesker, Aitor eta Xabier, zuen ekarpenengatik! Aitzina jotzen dugu denok polemika, eztabaida eta kontraesanen bidez!

    Aitor Goñi on August 14th, 2012 at 12:30 pm:

    Ez, unibertsitatearen kontura bizi den burges txiki baten iritzia ez da baizik eta Simbirsk konkretuki edo gero Leninen homenez Uliánovsken, jaio eta boltxebikeak erbesteratuak izan diren tataroen ondorengoek esanak eztabaidan: “IRAULTZA? Guk bi iraultza ezagutu ditugu eta zein baino zeinek sufrimendu gehiago ekarri!!!!”…..”baina zuen egoera orain lehen baino makurragoa da!!!!”…..”bai lehen orain ez ditugun erraztasun eta produktu hobeak bagenituen baina ez pentsa, gabeziak izugarriak ziren eta askatasun falta nabaria”…”baina aukeran?”………Aukeran? zalantzarik gabe, ez nuke atzera bueltarik egingo”…..zergatik?….Lehen ez genituen askatasuna eta batipat itxaropena ditugulako”.

    Eta itxaropena non eta atzerrian ikusten dute. “baina talentua egon egon da, herria aurrera ateratzeko”…”bai baina atzerrira joaten dira”…..”Eta lehen? talentua bazen noski”……bai eta ugari, hemen judutar asko egon dira oso talentu dunak, Lenin bera judutarra da ez tataroa, eta hau eta bestea, baina gehienek martxa egin edo ta boltxebikeek akabatu zituzten, orain gizonek edan eta arduragabekeriaz jokatzen dute, ez besterik, horrela izan da lehen eta horrela jarraitzen du”.

    Zerk eta gelateria batera joanez eta mila zapore desberdinetako helatuak ikusteak txunditzen ditu…..Ez Lenin, Marx edo ta Rosak txunditzen ditu!!! Hori da Komunismoa eta kapitalismoa BENETAN BIZI izan duen batek dituen bizipenak eta hori kontuan hartu behar den zerbait da.

    Erreferentziatzat maila teoriko batean kontuan hartu behar ditugula argi dago bai Marx eta Lenin baina eraiki beharreko errealitatea ez da Marx eta Leninena, ez ta gutxiagorik ere, SOZIALISMOAK ERREALITATEA BIRPENTSATU behar duela iruditzen zait. Gotzon Garateri elkarrizketa batean irakurri nion moduan Marxismoak gaixotasunaren diagnosia nahiko zuzen egin zuen baina erremdioa jartzerako orduan ez zuen asmatu, gizakiaren beste hainbat alderdi alde batera utzi zituelako. Eta hor dago KOXKA eta “marxismo ortodoxoaren” ahuldadea. Arrazoia izan ala ez izan klase sozialen diskurtsoak berritu behar du. Burgesiaz, langileriaz eta abar hitzegiten dugunean diskurtso zaharkitua egiten ari garela iruditzen zait. Eta ez, egon ez daudelako baizik eta gaur egungo errealitatetik abiatuta beste garai batzuk direlako. Zirkulo batzuetan agian, bai baina joan errealitatea, gizartea aldatzera diskurtso horrekin. JAI!!!! ARGI ETA GARBI!!!!!

    ErantzunEzabatu
  11. Xabier Makazaga on August 14th, 2012 at 4:17 pm:

    Borroka garai da! web orrian ederki asko azaldu zituen hainbat gauza, Fermintxori-eta erantzunez, “Nik neuk” gisa sinatzen zuen batek. http://borrokagaraia.wordpress.com/2012/07/24/hamar-galdera-egin-beharrekoak/#comment-1861. Hark primeran azaldu bezala, ETA erakundeak aspalditik zeraman estrategia ez zen iraultzailea, “erakundea bera iraultzailea zen arren. Tiroak, aspaldikoak behinik behin, ez ziren haustura demokratikoa erdiesteko, Estatuari “baldintza demokratikoak” onartu arazteko baizik. Baldintza demokratikoak, bai, baina baita burgesak, bere horretan… ezta? Hori zen bidea, ez balizko neguko jauregien harrapatzea”.

    ETAren Alternatiba Demokratikoa horixe zen, baita KAS alternatiba ere, eta Fermintxok ederki asko daki hori. Kartzelan elkarrekin izan ginenean ederki asko zekien behintzat eta guztiz ados zegoen horrekin. Orain zeharo kontra dago, ordea, eta uste du, orduan ez bezala, gaur egun bide egokiena oso bestelako bat dela. Neguko jauregien harrapatzea hain zuzen ere.

    Hemen zeintzuk dira, orduan, aldatu direnak? Ezker abertzaleak gutxienez azken 35 urtetan eraman duen estrategia berberarekin jarraitzen dutenak, garaian garaiko alternatiba taktiko egokienak aukeratuz (KAS alternatiba, Alternatiba Demokratikoa eta Zutik Euskal Herria hurrenez hurren, denak Estatuari “baldintza demokratikoak” onartu arazteko pentsatuak) edo duela 35 urteko autonomoak bezala alternatiba taktiko orori uko egin eta insurrekziorako edo dena delakorako baldintzak daudela itsu itsuan sinetsarazi nahi digutenak. Fermintxok hain gogor kritikatzen duen Olariagaren artikuluan aipatzen dituen argudioak erabiliz sinetsarazi nahi ere: “paradisuan bizi ginen, jatorrizko bekatua jasan behar izan dugu historian zehar, eta berriro ere historiaren azken honetan, paradisua lur gainera etorriko zaigu (klaseen arteko diferentziak bukatuko dira…)”. Bada, ene pentsakera aspaldi askatu nuen kristau eskolan hezi izanak ekarri zizkidan halako loturetatik eta ezker abertzalea ere aske ikusi nahi dut lotura horietatik. Horretan saiatu naiz aspalditik eta horretan saiatzen jarraitzeko asmoa dut.

    ErantzunEzabatu
  12. Andoni Olariaga Azkarate on August 15th, 2012 at 7:20 am:

    Falazia handia da nik marxismoaren (ez guztiaren) dogmatismoa kritikatzen dudalako ez dudala Stalin, Lenin eta aipatzen dituzun beste guzti horiek irakurri, edo ez irakurtzea gomendatzen dudala ondorioztatzea. Bestela ere, horrela beste gabe Lenin irakurriz iraultzaileago izango naizela pentsatzea (suposatuz ez dudala irakurri, hori ez dakit nondik ateratzen duzun), Mein Kampf irakurriz faxistagoa bihurtuko naizela ondorioztatzea bezain absurdoa da.
    Bukaerako parrafoak, Fermintxo, komentario askorik ez dute merezi. Irakurri ezazu berriro, minduta dirudizu. Beste parrafo baten ere: “Marx izeneko filosofo batek duela 167 urte Feuerbachi buruzko tesiak izkiriatu zituen … Horiek Andoni ibilki den unibertsitateetan estudiatzen dira? Ala “marxismo ortodoxoa” denez, horiek ere sekularizatzen aritzen dira?” Eztabaidari ezer aportatzen ez dioten sarkasmoz josia dago testua. Gainera, hain zuzen gure unibertsitatean gai horiei buruz apenas ikasten delako gabiltza lapiko kritikoan; unibertsitatean espainiar filosofia soila ematen delako sortu dugu graduondokoa ere, eta abar. Hor bi adibide besterik ez.
    Nola nahi duzu eztabaida bat abiatzea zure sarkasmo andana horiekin? Berria eta Gararako Jon eta biok idatzi genuen lehen artikulua ardatz hartuta, klase arteko borroka aipatzen ez dugulako ateratzen dituzun ondorioak ateratzea, lekuz kanpokoa iruditzen zait. Esaldiz esaldi aztertzen dituzu guk esandakoak, gehienetan testuingurutik atereaz. Adibidez, “iraultza frantsesaren eta marxismoaren dogmatismoaren kontra egin behar dela esateagatik”, falaziak inferitzen dituzu lasai asko (“barkatu, nik uste nuen Estatu zapaltzaile eta etnozida hori Estatu Kapitalista, Faxista (nazional-katolikoa), Etnozida eta Inperialista zela, eta gure borrokaren helburua zela Independentzia, Sozialismoa, Birbatasuna eta Berreuskalduntzea.”).
    Iritzi guztiak ez dira programak, ez dira salbaziorako ikuspegi totalizatzaileak, kritika partzialak ere existitzen dira.
    Ni ez nago nire kontrako kritika pertsonalizatuak elikatzeko, uste dut ditugun erronkekin denbora galtze nabarmena dela. Beraz, eztabaidari aportazioak egiten diogunean ni behintzat orduan sartuko naiz. Ez naiz nire ideien defentsan arituko holako artikuluekin.
    Nik oraingoz hau duk bakarrik esateko. Izan ere, Fermintxoren artikuluaz harago, Xabierrek eta Aitorrek emandako erantzun bikainez gain oraingoz ez dut ezer gehitzerik.
    Idatziko dut zerbait aurrerago berriz indarrak hartzen ditudanean.
    Ondo segi,

    ErantzunEzabatu
  13. Xabier Makazaga on August 15th, 2012 at 9:04 am:

    Goitik behera ados nago Andonik eman dizun erantzunarekin, Fermintxo. Horrelako tonu sarkastiko orojakilea erabiltzen duen batekin eztabaidatzea oso zaila da. Zure arabera, Andonik ez du klase zapalduen ikuspegirik, zeren eta, “gure ustez, Andoniren pentsamenduan bere klase sozialaren ideologia eta jarrerak etengabe ageri dira: Unibertsitateetako intelektualek osatzen duten burgesia txikiarena, alegia, klase sozialen “gainetik” (eta bere “dogmen” gainetik, jakina!) sentitzen den intelligentsia horrena, hain zuzen ere”.

    Andoni, beraz, burges txikia dugu zure arabera. Eta zu? Irakasle-funtzionarioa izanik, zaren bezela, zein klase sozialetan kokatzen zara? Proletargoan? Zure pentsamenduan zergatik ez dira inolaz ere agertzen zure klase sozialaren ideologia eta jarrera? Andoni ez bezala txertatua zaudelako halako arriskuen kontra?

    Nonbait, “Euskal Herri Langilearen klase interesak zinez eta benetan” zuek bakarrik ordezkatzen dituzuen taldetxo pribilegiatu batean kokatzen duzu zure burua. Bada, horri buruz, aurreko iruzkin batean aipatu dudan “nik neuk” lagun horrek esandako beste honekin ere zeharo bat egiten dut (orokorrean, berak esandako guztiarekin egiten dut bat eta oso hausnarketa interesgarriak iruditu zitzaizkidan bereak): “Gertatzen da ideologia zena, lan tresna izateko sortua zena, xede bihurtu zutela askok. Dogma. Ikusi ditut, sufritu, hamaika komunista fin eta sutsu, bizkar gainetik begiratzen gintuztenak lainezak hartuta Ezker Abertzalean epelegiak ginelako gure gorritasunean, gaur etsaiaren eskuetatik bazkatzen dutenak”. Horrekin ez dut esan nahi inolaz ere hala bukatuko duzuenik (ezta gutxiagorik ere!), baina bai halako jarrereekiko oso mesfidati naizela aspaldidanik.

    ErantzunEzabatu
  14. Aitor Goñi on August 15th, 2012 at 4:29 pm:

    Adibide konkretu bat jarriko dut, nire ustez eztabaidarekin zerikusia duena, eta Gipuzkoan zeresan handia eman duena. Eta nola ez, ATEZ ATEKO BILKETAREN sistemaz ari naiz:
    Nire uste apalean Gipuzkoan “zabor” bilketaren inguruan sortu den eztabaida sutsua adibide bikaina da ikusteko ezker abertzaleak egoera berrian gauzak ongi egiten ari dela. Ez da kasualtitatea beste partidu politiko guztiak eta egunkari batzuk jarri diren bezala jartzea!!! IIZUGARRIZKO KANPAINA GOGOR ETA ZIKINA eginez!!!. Kasu honetan, frogatu da, benetako politika ezkertiar eta interesgarriak egin daitezkeela, egoera edota errealitate zail bati aurre eginez.
    Hasiera batean adibidez Hernanin bertan jende asko zegoen kontra, ohitura aldatzeak ez direlako errazak eta sistemaren kontrako mitoak sortu zirelako. Baina eguneroko praxiak frogatu du sistema egingarria izateaz gain, GARBIA, benetan EKOLOGIKOA, EKONOMIKOA……dela. Eta esperientziaz esaten dut, gure etxean benetan organiko, plastiko, paper asko baina ASKO ASKO sortzen dugulako.
    Ez mundua eta halako batean arazo ekologikoak konponduko ditugulako baizik eta ikuspegi ekologiko, sozial batetik, hitz batean, HOBEA delako defendatzen dut sistema hau eta pentsatzen dut benetako adibidea dela ikusteko gauzak egin daitezkeela eta hor ezker abertzalea eredugarria izaten ari da, herrialde baten proiektu ezkertiar, aurrerakoi baten EREDUA bilakatuz. Ez da kasualitatea PNV eta PSE horrela aztoratzea. Urkullu berak Estalinistatzat hartu zituen ezker abertzalekoak…..
    Adibide honekin erakutsi nahi nuen eguneroko lan horretan gauza ez errazak baina onak egin daitezkeela eta egiten ari direla. Bidea ez da erraza noski baina ankak lurrean izanda eta UTOPIA horizontean edo zerumugan gauzak egin daitezke!!!! Eta herri hau egiten arida!!!!!

    ErantzunEzabatu
  15. Gaurkoz amaitzeko, momentuz, "Lapiko Kritikoa"n agertu den bertze aretikulu baten berri ematen dizuegu:

    Lapiko Kritikoa » Fidelitatea, etika politikoa, kulturaniztasuna eta unibertsaltasunaz… on August 15th, 2012 at 6:06 pm:

    [...] … eztabaida bat aurkezten da hemen, batez ere Imanol Galfarsoro (IG) eta Joseba Gabilondoren (JG) artean eman dena (ikus Facebook, 2012-08-13). Abiapuntua Andoni Olariagaren (AO) eritzi artikulu bat da -Tsunamiaren ondorengo bestondoaz- GARA egunkarian argitaratua lehenik, eta geroztik Lapiko Kritikoan berezko eztabaida sortzen ari dena (sakatu hemen). [...]

    Biziki gomendatzen dizuegu, berriz ere, blog horretan sartzea, irakurtzea eta hala dela, parte hartzea. Euskaldunok hil ala biziko afera dugu kultur eta eztabaida-komunitate bat sortzea. Espainolek, frantesesek, anlo-saxoiek edota alemanek milaka forum, agora eta bilgune dituzte Filosofiaz eta Teoria Iraultzaileaz eztabaidatzeko. Euskaldunok bederen batto bagenu ...

    ErantzunEzabatu
  16. Aupa, lagunok! Lapiko Kritikoan eztabaida ez du atertzen eta zinez ekarpen interesgarriak agertzen ari dira. Beraz, bere testuinguru osoan eta naturalean irakurri nahi badituzue, jo ezazue bertara. Ez gara aspertuko weborri hori biziki gomendatzeaz, euskaldunok zinez aukera gutti baitugu nasaiki eta lasaiki eztabaidatzeko geure artean, erdalkeriaren morroi eta otsein izan gabe.

    Hori egin nahi ez dutenendako, hona hemen euskaldun iraultzaileendako ezinbertzeko bilakatu den eztabaidagune horretan berriki argitaratu diren iruzkinak:

    Andoni Olariaga Azkarate on August 16th, 2012 at 8:55 am:

    “Ahora que teníamos las respuestas nos cambian las preguntas”
    (Eduardo Galeano)

    Andoni Olariaga Azkarate on August 16th, 2012 at 10:06 am:

    “Dogmatismoaren kontra”, Garan eta Berrian agertutako eta Jon eta biok egunkari baterako idatzitako lehen artikulua, “Jainkorik bai ala ez?” liburua irakurri ondoren sortutako hausnarketa batzuk dira (eta Jon Sudupek Berrian ateratzen zituen hainbat artikuluri erantzuna, bere dogmatismo ilustratuari batez ere). Duela gutxi ateratako “Ateismoaren kritika”, hasierako artikulu horren ildo beretik doa.

    Hortaz, horrela testuinguratu gabe “klase arteko borroka” aipatzen ez delako Fermintxok idatzi duen nire pentsamenduaren kritikako lehen atal horrek ez du zentzu handirik, testuinguru osoa pikutara bidaltzen du. Hain zuzen, Fermintxok defendatzen duen horren (“Ardatza ez da, Leninek uste zuen bezala, materialismoa/idealismoa bikote filosofikoa, materialismo iraultzailea versus idealismo erreakzionarioa… Zinezko ardatza zapalduen aldeko aukera/jarrera/jokaera (praxia!) versus zapaltzaileen aldekoa. Hor bederen kokatzen du Askapen teologiak afera hau”) ildo beretik doa dogmatismoaren kontra artikuluko logika: esaten baitugu “Edorta Jimenezek ateismoa, historizismoa eta materialismoa irizpide absolutu bezala (baliagarri bakartzat) defenditu zituen, eta beraz, munduan egoteko beste jarrera posible guztiak ezabatu, gaur egun ezker toleranteak egiten duen bezala. Hori bai, zientziaren izenean. Izan ere, Jainkoa frogatu daiteke? Logikoak al dira sinesmen erlijiosoak? Ez dirudi arrazionalki esplikatu daitezkeenik. Irrazionalak dira, beraz. Greziako mitologia guztia bezala. Eta, beraz, zaborrera, irrazionalak baitira Mari, Olentzero, eta, ze arraio!, maitasuna ere. ” (parkatuko dit Edortak gai hau hona ekarri beharra, behartuta egiten dut).
    Hori izan da, beste era batera eta sakonduz “Ateismoaren kritika” artikuluan esan dudana.

    pd: oraindik Iratxori ez diot erantzun, erantzungo dut aurrerago.


    ErantzunEzabatu
  17. eta II:

    Imanol galfarsoro on August 16th, 2012 at 12:49 pm:

    Hor nonbait Zizek disidenteez aritu zen, Berlineko harresia oraindik hor zutik zegoen denporako disidenteen fatuaz Ekieuropako komunismoaren amaiera eta gero. Gutxi gora behara, Zizeken galdera zen: eta zergatik daude disidente ohi gehienak hain triste azken finean beraien demokrazia eta askatasunaren aldeko borrokak fruitua eman badu? Ez ditugu bada gure (ez ahaztu bera ere disidentea izandakoa zela) aldarrikapenak lortu? Eta erantzuna zera zen, izan ere, disidenteen arteko gehiengoak ez zuelako pentsatu eta aritu demokrazia eta askatasunaren alde gero mendebaleko kontsumo gizarte kapitalistak eskeintzen zien demokrazia eta askatasuna irensteko, beraien demokrazia eta askatasunaren aldeko borroka komunismoak (edo komunismoaren ideak) berak sortzen zituen posibilitatearen kondizioetatik artikulatu zelako baizik, alegia, komunismo burokratizatuaren kritika komunismoan bertan dagoen askatasuna eta demokraziarenren aldeko aldarrian gauzatzen da.

    Goiko eztabaidari lotuta, disidenteen adibideaz baliatuz bi gauzatxo esan nahi nituzke. Labur labur. 1/ Fermintxoren artikulazioak (materialismo utopikoa eta askapen teologiaren artean burutzen duena) benetan da interesagarria eta baliagarria; baina zentzua du, soilik eta bakarrik, aurretik askapen mugimenduak independentzia eta sozialismoa-ren artean egin dituen artikulazioaren barruan. Izan ere, nire kasuan, adibidez, hipotesi komunista badioutarraren idea lantzeak zentzua duen bezala, soilik eta bakarrik askapen mugimenduak berak aurretik ireki dituen posibilitateen kondizioen barruan. EHan azken hamarkadetan lortu den edo hobe sortu ditugun kondizio horietatik kanpo, Fermintxoren artikulazioa edo nirea ‘serrauts hizkuntza’ (langue de bois) huts hutsa da! Beraz, 2/ EHan sortu dugun situazioa kontutan hartuta, guk (eta, irakurtzen dudanez, Fermintxo barne dago) sortu dugun situazioan, hortaz, Fermintxok bi aukera ditu: 2a/ garai batean autonomoek eta gaur egun marxista-leninista sozialista garbi-garbi / puru-puru zein orreagako independentista garbi-garbi / puru-puruen partikularzkeria nartzisistak alde batera utzi (Leninek esango lukeen bezala Ezkerreko zein Eskuineko desbiazio infantilak ;) alboratu alegia); edo 2b/ bere lan ideologikoarekin askapen mugimenduaren eta ezker abertzalearen eztabaida barrutik aberastu, eta benetan aberastu gainera!

    Arima ederrentzat oharra: kontuz, ez nabil esaten ‘kritikoa’ izateko ezker abertzalekoa izan behar duzunik, ezta gutxiago ere! Izan nahi beste ‘kritiko’ batez ere ‘kritiko’ ezker abartzalearekin gainera. Niri 5. Esaten nabilen gauza bakarra da goiko eztabaidan erreparatuz eta Fermintxoren ibilbidea somatuz, Fermintxok berak ez duela beste aukerarik: 2a (simulakroa, traizioa, totalizazioa) ala 2b (fidelitatea, diziplina, antolakuntza)

    ErantzunEzabatu
  18. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ...

    Eztabaidaren garapenaren fase honetan, kontu batzuk argitu nahiko nituzke, bertze batzuk zehaztu, ñabartu, aipamen pertsonal batzuei erantzun ... Banan banan joanen naiz, kronologikoki, ahal bezain labur eta xamur:
    1.- “Duela hamabost urte kartzelan ezagutu nuèn Fermintxo burkidea Mirandezale amorratua zen eta Joxe Azurmendik idazten zituenak gogotik goraipatzen zituen. Orain, berriz, badirudi Azurmendiren pentsamenduaren zeharo kontra dagoela.” Xabier Makazaga, 2012ko abuztuaren 14an, 10:24 pm.
    Begi bistako kontu bat: duela 15 urte Fleury-Mérogis espetxean Xabier Makazagak ezagutu zuèn burkidea (biok ETAko militanteak ginen orduan) eta gaur egungoa, normala denez, pertsona bera da eta aldi berean, ez da. Heraklito Efesokoak, Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος, behin erran omen zuena: «Panta rei» “πάντα ρεῖ”, hots, “Oro jario”.
    Dialektika, dialektika eta dialektika! Mirandezale amorratua izaten segitzen dut, jakina, bainan, otoi, fundamentu pixka bat: ez naiz Mirandezalea nazionalsozialista edota pedofiloa naizelakotz (ez nintzen orduan eta orain ere ez, prefosta!). Miranderengan miresten dudana eta betikotz miretsiko dudana bere euskalduntasuna da, osoa, konplexurik gabea, bortitza, sanoa, katolizismo erromatarrak irendu gabea, modernitate burges ustelaren aurkakoa; miresten dut bere kultura entziklopedikoa, bere kosmopolitismo euskalduna, bere poliglotismo txundigarria, bere literatura unibertsalaren ezagutze zabala eta sakona; miresten dut bere saiakera, euskal erlisione zaharra berpiztekoa, lehengo euskaldun basa eta kolonizatu gabeen izpiritu hezkaitza berreskuratzeko ahalegina; miresten dut borroka armatuaren beharra defenditu zuela bakardadean, denei aitzi eta guztien kontra, eta bereziki PNV burges, demokratero, frantses-zale eta katoliko saindu-jaleen aurka; miresten dut bere heterodoxia eta ausardia, eta bere eleaniztasuna, beti Herri zapalduen aldekoa; miresten dut gure lehengusu-lehengusina bretoi, kornuallestar, galestar, irlandar, eskoziar eta manxarrendako beti erakutsi zuèn elkartasuna eta hurbiltasuna, eta hizkuntza zeltetan/keltiarretan erdietsi zuèn eleaniztasun miresgarria ... Argi utzi dut? Posible dea komunista iraultzailea izan, fededuna eta aldi berean mirandezalea, azaldutako terminoetan, beti ere? Agian bai, Xabier Makazagari inporta ez bazaio.
    Dialektika, dialektika eta dialektika, Xabier, mesedez eta faborez! Saia zaitez Hegel irakurtzen, Euskaraz (itzulita dago-eta!), Frantsesez, Espainolez, eta posible balitz (zer inbidia nirea!) maite duzun pertsonaren laguntzaz, Alemanez, jatorrizko hizkuntzan. Eta hau ez da sarkasmoa, lagunkiro egiten dudan aholku eta iradokizuna baizik. Zergatik? Aizu, Joxe Azurmendiren pentsamenduaren zeharo kontra nagoela erratea ere! Gehiegixko, ezta? Eta hori, Andoni Olariaga kritikatu dudalakotz. Zer egin behar nuen, ba? GARAn orrialde osoa hartu guri egurra emateko (ala ez?) ez gainera txalotu? Kuxidade pixka bat, otoi!
    Jakina, Joxe Azurmendi biziki miresten dut eta aldi berean (dialektika, Xabier! Zer pelma, kaparra eta astuna naizen, ezta?) oso kritikoa naiz bere pentsamenduarekin. Ez ahantzi nik abiatutako blogaren goiburu Marxena: "De omnibus dubitandum" : "Guztia zalantzan jarri" (Lehendabizi, ene pentsamendua, noski! Horregatik ari naiz matraka ematen etengabe, eztabaidak piztu nahian ...) Eta jakina, ahal dudanean agertuko dut hori, testu luze xamar batean eta blog honetan, beti ere Xabier Makazagari inporta ez bazaio.

    ErantzunEzabatu
  19. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (II)

    2.- Eta bai, Xabier, bete betean asmatu duzu: ene hipotesia da honezkero III. Mundu Gerran sartu gaituela Kapitalismo Inperialista anglosaxoi eta sionistak, eta ondorioz, Euskal Herri Langilearentzako irtenbide (duin eta baikor) bakarra Iraultza Sozialista egitea da, Euskal Errepublika aldarrikatuz eta eraikiz, eta Komunismorantz abiatuz. Ene tesia, hipotesia, edo denadelakotesia gure artean eztabaidatzea, datuz eta dataz, arrazoiz eta argudioz, biziki eskertuko nuke, eta horretan saiatzen naiz, nihaurrek abiatutako blogean, ahal bezala. Jakina, hipotesi hori erokeriatzat jotzen duenarekin eztabaida gutti eginen dut, bistan da, ez nik nahi ez dudalakotz, baizik eta inortxok ere ez baitu ero batekin eldarniozko pitokeria zoroak eztabaidatzen denbora galdu nahi. Normala da eta ez naiz bat ere kexatzen!
    3.- “Nik, berriz ikusten dudana da Euskal Estaturik gabe euskarak, euskal kulturak, gure erroek … jai daukatela, eta zalantzarik gabe nahiago dut Euskal Estatua izan, kapitalismo inperialista horren baitan bada ere, gaur egungo egoera baino. Ezker abertzalearen betiko helburu estrategikoak independentzia eta sozialismoa izan dira. Horrek ez du esan nahi, ordea, derrigorrez batera lortu behar direnik eta bietako bat gaur egungo baldintzetan lorgarriago ikusten badugu hori lortzeari uko egin behar diogunik. Lor dezagun lehenik independentzia, horretarako baldintza egokiak baititugu, eta horrek zalantzarik ez dut sozialismoa ere lortzea erraztuko digula. Batzuk, ordea, nonbait uste dute sozialismorik gabeko independentzia lortzeak lehen helburua zaildu egingo duela, erraztu beharrean. Bada, horietako inork ez dit oraindik azaldu zergatik uste duten hori.”
    Hemen dago eztabaida korapilatsu eta labirintiko xamar honen koska! Begira, bertzenaz, zer dioen Aitor Goñik:
    “Zer daukagu orain? Zein da estrategia zuzena? Ideologia mailan, filosofian eztabaidak eztabaida, politikan efikazia behar da bestela JAI. Eta hor errealitatetik abiatzea ezinbestekotzat jotzen dut. Eta krisiak krisi, eta arrazoi gehiago oraindik, ari duenarekin XXI. mendeko sozialismoa oso oso oso urrun ikusten dut nik Euskal Herrian Europako parte den heinean. Agian erratuta nabil baina ez dakit … ni azken aldi honetan eszeptiko xamar nabil eta hasteko AITAPONTEKORIK GABE INDEPENDENTZIARIK EZ!!! Hori argi daukat. Askotan aipatu izan da herrialde asko independizatu direla azken urte hauetan baina denak ere herrialde boteretsu baten babes pean. Nola ez AEBen babesari esker. Sobiet Batasuna ohi eta Jugoslaviar ohiko herrialdeak adibide. Besterik EZ!!!! Quebec, Eskozia, Flandria, Irlandak ez dute oraindik lortu eta adibide Irlandaren aita-ponte AEBk ditugu.”
    Eta begira zer dioskun Andoni Olariagak polemika hau abiatu zuèn artikulu mamitsuan:
    “Egungo egoeraren ageriko mugak eta kontraesanak aintzat hartu (eta egindako hanka-sartzeak, baina baita asmatutakoak ere) eta batez ere egoeraren aukera zabalei erreparatuz, zeruertza argia da, euskal estatuarekin arazo nazionalaren partida bukatzen da: egitura juridiko bat, ez gutxiago ez gehiago. Ez da gutxi. Horraino bidea elkarrekin egitea ez litzateke gutxi eskatzea.”
    Hori da, hain zuzen, nik bultzatu nahi dudan eztabaida, eta horretarako izkiriatu nuen “Hamar galdera egin beharrekoak / Komunista Iraultzaile baten dekalogo kritikoa”, eta horregatik ere ari naiz Leninen “Estatua eta Iraultza” liburua atalka argitaratzen. Oraingo estrategia aldaketaren bihotzean eztabaida hori dagoelakotz, eta ez ene (balizko) nartzisismo neurotikoarengatik (bon, denetarik dago ene baratzean, baina tira, ene buruaz irri egitea ere maite dut ...)
    Eztabaida hori eginen dugu, polemika-kideok? Agian bai, eta oxala baietz!

    ErantzunEzabatu
  20. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (III)

    4.- Hara Xabier Makazagak dioena, mamitsu bezain sakon:
    “Ene ustez, eztabaidatu beharrekoa da gaur egungo baldintzetan zer lor daitekeen eta zer ez. Hau da, zertarako dauden baldintzak eta zertarako ez, zoritxarrez. Duela 35 urte autonomoek ederki sartu zuten hanka pentsatuaz insurrekziorako baldintzak zeudela eta KAS alternatibaren kontra jo zuten zuzen. Orain batzuk orduko planteamendu haietara bueltatu dira, eta gogor jotzen ari dira ezker abertzalearen gaur egungo alternatiba taktikoaren kontra. Gaur Berrian datorren Orreaga taldeko Mikel Antzaren artikulua lekuko:
    http://paperekoa.berria.info/iritzia/2012-08-14/005/001/independentziarik_gabe_ez_dago_demokraziarik.htm

    Bada, ez nago batere-batere ados ez Fermintxorekin ez Orreagakoekin, duela 35 urte autonomoekin izan ez nintzen bezala. Haiei errealitatea laster asko etorri zitzaien buru gainera eta uste dut berdin gertatuko zaiela bai Fermintxori bai Orreagakoei, itxuraz elkarrekin zer ikusirik ez duten bi ikuspegi diruditenak, baina hamaika antzekotasun dituztenak.”
    Honetaz erantzunen dut Orreaga taldeko kidearen iritzi artikulua irakurtzen dudalarik. Autonomoei buruz zer pentsatzen nuen eta zer pentsatzen dudan, aski da “Euskal Iraultza Sozialista” blogerat jo, eta “Borroka Garaia da! Eztabaidaren oihartzunak” zazpi ataleko sarrera irakurtzea.
    5.- Berriz ere Xabier Makazagaren hitzak, eztabaida honi sakontasuna eta aberastasuna ematen diotenak:
    “ETAren Alternatiba Demokratikoa horixe zen, baita KAS alternatiba ere, eta Fermintxok ederki asko daki hori. Kartzelan elkarrekin izan ginenean ederki asko zekien behintzat eta guztiz ados zegoen horrekin. Orain zeharo kontra dago, ordea, eta uste du, orduan ez bezala, gaur egun bide egokiena oso bestelako bat dela. Neguko jauregien harrapatzea hain zuzen ere.”
    Ez dut inor gogaitu nahi ditxosozko Dialektikarekin. KAS alternatiba taktikoa ote zen, ala taktiko-estrategikoa, eztabaida biziki sakona egin zen bere garaian, eta jendeak nahi duelarik berriz ere ireki eta zabaltzen ahal dugu. Batez ere Argalaren pentsamendu komunista iraultzaile eta dialektiko miresgarria azaltzeko aukera emanen duelakotz, bai eta Euskal Biltzarre Nazionalaz mintzatzeko, eta bertze hamaika mila kontu halako ... Alternatiba Demokratikoaz ere badakit zertxobait, Xabier Makazagak ederki asko dakikeenez, eta bakar-bakarrik erran Alternatiba Demokratikoa (Demo-kratikoa, Demo-krazia = Herri Boterea, honela adierazten zen planteamendu berria esplikatzeko egin zèn txosten luzean: “Faxismoa, Estatua, Kapitala eta Euskal Iraultza”, lantxo hori hor nonbait egonen da oraindik, baina tamalez nik ez dut eskura), harirat itzuliz, Alternatiba Demokratikoa ulertzeko bi bide eta manera baziren: demokrazia burgesiaren terminoetan ulertuz, hots, sistema parlamentario-partidukratikoa, ala Herri (Kontra)Boterearen estrategiaren bidean, hots, iraultza iraunkorra, bere fase demokratiko-iraultzailean (“Haustura demokratikoa, oroitzen zarete, hau irakurtzen duzuen zahar ni bezalako horiek?). Jakina, prefosta, bistan daaaaa ... gogoeta hauek autokritikoak ere badira, mekaguen! Praxi Iraultzailearen Filosofia: praktika teorizatu eta teoria praktikatu. Eta hanka sartzen denean (nik bere garaian bezala -edota oraintxe bertan, nork daki?- ) onartu ... autokritikatu, zuzendu eta jo aitzina. Hori egiten ari naizela iduritzen zait, Xabir Makazagari inporta ez bazaio. (ez hartu hau sarkasmo makiabelikotzat, otoi, txantxa ttiki bat bertzerik ez baita!)

    ErantzunEzabatu
  21. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (IV)

    6.- Xabier Makazagak berriz ere:
    “Paradisuan bizi ginen, jatorrizko bekatua jasan behar izan dugu historian zehar, eta berriro ere historiaren azken honetan, paradisua lur gainera etorriko zaigu (klaseen arteko diferentziak bukatuko dira …)”. Bada, ene pentsakera aspaldi askatu nuen kristau eskolan hezi izanak ekarri zizkidàn halako loturetatik eta ezker abertzalea ere aske ikusi nahi dut lotura horietatik. Horretan saiatu naiz aspalditik eta horretan saiatzen jarraitzeko asmoa dut.”
    Ez dut zuen hitzak eta testuak manipulatu nahi, Andoni eta Xabier, bainan orduan zer ulertu behar dugu komunista iraultzaileok, “klaseen arteko diferentziak bukatuko dira” delako sinesmen eta proiektu politiko gurea zuen ustez, ipuin teologiko kristau bat dela, mitologia, alegia, kristau eskolan hezi izanak ekarri” dituen loturak edo zer? Eta orduan, klaseen arteko diferentziak bukatzen ez badira, zer izanen dugu, Kapitalismoa per secula seculorum, amen” ? Eta orduan, non gelditzen da “Independentzia eta Sozialismoa” leloa? Nolako Sozialismoa proposatzen diguzue? Klase diferentziekin eraikiko den Sozialismoa? Puntu hau gehixeago zehaztu beharko zenuketela iduritzen zait niri.

    ErantzunEzabatu
  22. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (V)

    7.- Andoni Olariagak: “Falazia handia da nik marxismoaren (ez guztiaren) dogmatismoa kritikatzen dudalako ez dudala Stalin, Lenin eta aipatzen dituzun beste guzti horiek irakurri, edo ez irakurtzea gomendatzen dudala ondorioztatzea.”
    Hasteko, Andoni, ni ez dut Stalin aipatzen irakurgaien artean, bertze gauzen artean eta Riazanov militante boltxebike maitagarriak behin erran zuenez, Koba (bere bertze goitizena) oso teoriko distiratsua ez zelakotz. Ongi irakurtzen baduzu, Marx eta Emgelsez aparte, marxista kritiko zerrenda luze bat ezartzen dizut, eta haiekin nahas-mahas, anarkista eta komunista libertario zenbait, nik biziki maite eta estimatzen ditudanak. Hobeki irakurtzen baduzu, ohartuko zara parentesien artean agertzen direla Stalin, Trostki eta Mao, ordena honetan, “marxista ortodoxo”en adibide paradigmatiko gisa (eta neurri handi batean halakoxeak izan ziren hirurak, ñabardura aunitzekin). Beraz, Salin lehen lerroan paratzea eztabaidarako tranpatxo bat iduritzen zait, bertzerik gabe, kiroltasunaz hartu beharrekoa.
    Ez dakit falazia erran dudan ala ez, espero dut ni zu ez ofentsatu izana, hori bai. Eta ahal izan bada, barkamena eskatzen dizut. Adierazi nahi nuena eta azaldu nahi dudana hauxe da: teoria-ideologiak sekularizatzea duela 150 urte inguruko ezker hegeldarraren programa zen, Andoni, Feuerbach eta ixtorio. geroztik urak bere bidea egin du, eta batez ere Marxen “Feuerbachi buruzko tesiak” ditugu, zeinetan Filosofiaren jauzi kualitatibo bat sortzen den: Praxi Iraultzailearen Filosofia, hain zuzen ere. Honetaz eztabaidatzea biziki gustatuko litzaidake, eta horregatik, nik abiatutako blogean agertu zèn lehendabiziko testu Marxena horixe bera izan baitzen: “Feuerbachi buruzko tesiak”. Hilabete barru-edo idazki miresgarri horren azterketa kritikoa argitaratzea espero dut, jatorrizko testu alemana eta ene Euskarazko (sasi) itzulpen kaxkarra, ohar, iruzkin eta argibideekin.
    Aizu! Sarkasmoak direla-eta! Aurreko iruzkin batean zure erramolde ahoan legar eta bilorik gabeko batzuk aletu nizkizun. Oroimena freskatzeko, hinat ekarriko dizkizut batzuk: “kontraesan politikoari zaion beldurrak”, “aitortu behar da erosoagoa zela, ñabardurak ñabardura, statu quoaren kontra egotea soilik”, “kritika garbizale”, “norbaitek (nork?) XIX. mendeko testu kanonikoak hitzez hitz aplikatu nahi dizkio gure errealitate sozial eta politikoari (noski, horrela bai denok sozialdemokratak!)”, “utopismo zaharretara bueltatu”, “pentsamendu metafisikoak egiten duen akats larri bat”, “utopismo anakronikoak”, “batzuk kontrakoan gogor tematzen diren arren”, “zaila da gizarte eredu berri bat pentsatzea (finean, Euskal Herrirako sozialismo bat) eztabaidan galdera berriak planteatu aurretik batzuek (nortzuek?) erantzun ziurrak baldin badituzte …”, “erantzun dogmatiko zaharrak errepikatzea”, “umiltasunez eta norbere nartzisismoa elikatu gabe (denok dugu eta gurea)” ...
    Andoni, ez dakit erramolde hauek ironia, sarkasmoa, ala izendapen polemiko eta zirikatzaileak diren. Ni ez naiz kexatzen, eztabaida biziaren kontuak izaten dira-eta. Bainan oker ez banago, zureak dira, zuk izkiriatutakoak eta GARA egunkarian orrialde oso batean argitaratutakoak. Benetan uste zenuen erantzun gabe geldituko nintzela? Kiroltasuna, kiroltasuna!

    ErantzunEzabatu
  23. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (VI)

    8.- Andoni Olariagak, berriz ere:
    “Berria eta Gararako Jon eta biok idatzi genuen lehen artikulua ardatz hartuta, klase arteko borroka aipatzen ez dugulako ateratzen dituzun ondorioak ateratzea, lekuz kanpokoa iruditzen zait. Esaldiz esaldi aztertzen dituzu guk esandakoak, gehienetan testuingurutik atereaz.”
    Baliteke/badaiteke/badateke hori egia izatea (ez dut uste, bainan hala izan daiteke, jakina!). Konponbidea erraza da eta eginen dut: herenegun, Polizia espainolak atxilotu ninduenean, bi liburu neramazkien txirrindulako gibeleko parrillan: Manex Erdozaintzi-Etxart-i buruzko azterketa aspaldiko batzuk eta zue liburua, Andoni, Iruñean erosi berria. Beraz, zure liburua eta Lapiko Kritikoan idatzi duzun guztia irakurriko dut ene azterketa kritikoa egiteko. Oso seriotan hartzen zaitut, eta kontrakoa uste baduzu ere, zure pentsamenduari buruz (ez zutaz, faborez!!!) dudan iritzia jende askok uste duen baino ñabar eta dialektikoagoa da. Aski duzu ondoko aipamenak irakurtzea, den-denak “Euskal Iraultza Sozialista” blogean argitaratutakoak:
    “Bada web orri bat biziki interesgarria, pentsamendu kritikoa gure hizkuntzan lantzen duena: Lapiko kritikoa (basque.criticalstew.org). Uste dugu iraultzaile euskaldunendako aski baliagarria izan daitekeela eta horregatik ekarri dugu orriotara.”
    “Milesker aunitz beharrezko eztabaida hau pizteagatik. (...) Espero dut artikulu eder honek eztabaida piztuko duela gure artean, eta berriz ere, milesker aunitz Andoni Olariagari gaia plazaratzegatik.”
    “Bada weborri euskaldun bat biziki interesgarria eta oker ez bagaude, bederen, hagitz gutti ezagutzen dena: Lapiko kritikoa. Jadanik orriotara ekarri dugu bertan izandako eztabaida mamitsu eta aberatsa, ateismoari buruzkoa, eta oraingoan ere han argitaratutako artikulu polemiko, zirikatzaile eta ezinago interesgarria aurkeztu nahi dizuegu, gure arteko eztabaidak piztuko dituelakoan.”
    “Bainan ezer baino lehen, utz diezaiegun hitza Lapiko Kritiko weborriko lagun eta adiskideei:”
    “Zer erranik ez, gai honetan bat gatoz erabat Joxe Azurmendirekin eta Lapiko Kritiko guneko lagun eta adiskideekin. Ez gara irizkide, eta ez gogaide, baina bai bidaide eta mintzaide.”
    “Eskertzekoa da gogoeta hauek egin izana, polemikan sartzeko adorea izatea eta bereiziki hori guztia EUSKARAZ egin izana. Bistan da, ni ez nago bate ere ados ideia hauekin, ene pentsamoldearen antipodetan daude.”

    ErantzunEzabatu
  24. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (VII)

    “Eztabaida sakonean murgilduko garenez, eta Euskal Herria mendez mende populu eta lurralde katoliko-jantsenista sutsua izan denez, saia gaitezen biok eztabaida termino adeitsuetan garatzen, izendapen teoriko eta filosofikoak irain personaltzat, eraso maltzur eta doilortzat ez hartzen. Ni gogoz saiatuko naiz, jakinda nire iragana, hain xuxen ere, katoliko-jantsenista izan dela bete-betean. Eta honekin, polemika eta eraso dialektikorako bide aski pollita uzten dizut ideien eta teorien xake partida eder honetan … Izan ongi, eta segi hola-hola, hain bizkor eta sutsu! Adeitasunez ...”
    “Eztabaida bere osotasunean segitzeko "Lapiko Kritikoa" blogerat jo behar duzue. Ez gara errepikatzeaz nekatuko, blog hori zinez interesgarria da euskaldun ororendako, azkenean eta behingoz euskaldunok bilgune bat baitugu Filosofiaz eta Teoriaz mintzatzeko, erdaldunen itsaso zabal eta hondogabean ito beharrean... Blogeko edukiekin ados egotea ala ez, Euskara eta Euskal Kulturaren egoera ezinago larri honetan, euskaldunen aurkako Etnozidioaren azken fase terminal honetan, bigarren mailako kontua da. Lehentasuna, gaur egun, arlo kulturalean, bederen, euskaldun guztiok gure kultura eta hizkuntz komunitatea, euskaldungoa, alegia, indartu eta trinkotzea da. Hori bai, nork bere printzipioetan amore eman gabe, jakina!”
    “Biziki gomendatzen dizuegu, berriz ere, blog horretan sartzea, irakurtzea eta ahal dela, parte hartzea. Euskaldunok hil ala biziko afera dugu kultur eta eztabaida-komunitate bat sortzea. Espainolek, Frantesesek, Anglo-saxoiek edota Alemanek milaka forum, agora eta bilgune dituzte Filosofiaz eta Teoria Iraultzaileaz eztabaidatzeko. Euskaldunok bederen batto bagenu ...”
    “Aupa, lagunok! Lapiko Kritikoan eztabaida ez du atertzen eta zinez ekarpen interesgarriak agertzen ari dira. Beraz, bere testuinguru osoan eta naturalean irakurri nahi badituzue, jo ezazue bertara. Ez gara aspertuko weborri hori biziki gomendatzeaz, euskaldunok zinez aukera gutti baitugu nasaiki eta lasaiki eztabaidatzeko geure artean, erdalkeriaren morroi eta otsein izan gabe. Hori egin nahi ez dutenendako, hona hemen euskaldun iraultzaileendako ezinbertzeko bilakatu den eztabaidagune horretan berriki argitaratu diren iruzkinak:”
    “Eztabaida eta polemika zabal-zabalik dugu! Jo aitzina! Zure erantzunaren zain, Andoni! Gaizki erranak barkatu eta ongi erranak gogoan hartu ... Adeitasunez,”

    ErantzunEzabatu
  25. ARGITZEAK, ZEHAZTAPENAK, ÑABARDURAK, ERANTZUNAK ... (eta VIII)

    “Kaxu! Ni beti ari naiz matraka eta kaparrada ematen Dialektika ditxosozkoarekin, baina zer nahi duzu? Ez dago errealitatea sakoki ulertzerik metodo dialektikoa ibili gabe. Andoni Olariaga euskalduna da, EUSKARAZ bizi eta izkiriatzen du, eta alde horretatik, irizkide eta gogaide ez bada ere, bidaide eta mintzaide bada, eta garrantzitsua. Zeren eta etnozidioaren azken fase terminalean sartu den Euskal Herri hilzorian dagoen honetan, euskalduntasunaz jokatzen dutenak, beren klase-kokapen eta jokaerez aparte, estima eta begirune merezi dute euskaldun komunista iraultzaileon aldetik. Gure erkideak dira, eta ez, inolaz ere gure arerio edota etsaiak. Etsaia zei den argi dut nik, bederen : Kapitalismo Inperialista anglo-saxoi eta sionista, eta jakina, Estatu etnozida frantses eta espainolak, ete beren bi oligarkia kapitalistak. Andoni Olariaga aurkari teoriko-ideologikoa da, bainan Euskal Herri Langilearen partaidea da. Nik kritikatu nahi dudana bere ideologia basko-euskalduna, erreformista eta burges ttikia da, eta horretarako artikulu aunitz prestatzen ari naiz, ideologia aurkariak pausuz pausu eta arrazoiz arrazoi desmontatu behar baitira, ez lau topiko merkeen bidez eskomikatuz. Ideologia eta teoria beti ibilki dira korapilaturik eta txirikordatuta, eta lan zaila izaten da garia eta ologaiztoa bereiztea. Bistan da, nire pentsamenduan ere ideologia eta teoria nahasita daude, nahiz eta nik jakin ez, edota ni ohartu gabe. Horregatik dugu komunista iraultzaileok hain beharrezko kritika, eta autokritika, eta eztabaida kolektiboa, eta polemikak ... Adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita, ideia egokiak ez dira zerutik jausten, klaseen arteko borrokaren arragoan urtu eta berrosatzen dira etengabe.”
    “Kritika ausart, zorrotz eta inteligente horiei bere tokian eta momentuan erantzunen diegu, jakina, gure ahalen arabera.”
    Bon, uste dut aski lagin ezarri dudala hemen. Zuri dagokizu epaitzea ea egia denetz ...
    Eta gaurkoz aski, haurrengana joan behar bainaiz igerilekurat, haiekin jostatzera, bakantzetan (omen) gaudelakotz ...
    Izan ongi eta sarri artio!

    ErantzunEzabatu
  26. Egunon denei! Asteburua familiarekin mendian eman ondoren, hemen nauzue berriz ere. Eztabaida bizia piztu da "Lapiko Kritikoa" webgunean eta honat ekarriko ditugu azken iruzkinak. Pena amini bat badut, blog honetan sortu ez izana, bainan inportanteena dena eztabaida bera da, ez non egiten den, eta jakina, Euskal Kultura aberastea eta biziberritzea.

    Hona hemen iruzkin berriak:

    Xabier Makazaga on August 17th, 2012 at 9:02 pm:

    Diozu “hipotesi hori (III Gerra Mundialarena eta abar) erokeriatzat jotzen duenarekin eztabaida gutti eginen dut, bistan da, ez nik nahi ez dudalakotz, baizik eta inortxok ere ez baitu ero batekin eldarniozko pitokeria zoroak eztabaidatzen denbora galdu nahi. Normala da eta ez naiz bat ere kexatzen!”

    Bada, bai, erokeriatzat dut zure hipotesia, eta beste edonor izan balitz halako hipotesia defendatzen duena ez nukeen berarekin eztabaidatuko, baina zu beti izan zara oso “ero” berezia, eta maitagarria, eta, hara, zurekin, bai, zurekin saiatu nahi dut.

    Hasteko, esan hirugarren aldiz bota ondoren “Xabier Makazagari inporta ez bazaio” gehitzen duzula, ”ez hartu hau sarkasmo makiabelikotzat, otoi, txantxa ttiki bat bertzerik ez baita!”. Sarkasmo gehiegi erabiltzen duzula esana dizugunez, ez al duzu uste lehen aldian gehitu beharra zegoela, gaizkiulertzerik egon ez zedin?

    Ondoren, azaldu segurutzat nuela Mirandezalea izaten jarraitzen zenuela, Fermintxo, ez baitut inondik inora kontraesanean ikusten zure egungo pentsakerarekin, eta horrenbestez lekuz kanpo zegoela aipamen hori. Ene komentarioak Joxe Azurmendiren pentsamenduari buruzkoa izan nahi zuen eta erraz ulertuko duzu zergatik etorri zitzaidan burura Mirande testuinguru horretan. Baina Azurmendi aipatzearekin aski nuen, Mirande ezertarako aipatu gabe. Ez baitzuen batere zerikusirik esan nahi nuenarekin, eta gaizkiulertzeak ekar zitzakeen.

    Beste gauzatxo bat ere argitu nahi dut eztabaidari ekin aurretik. Azurmendiren pentsamenduarekiko “oso kritiko” izateaz gain (hala diozu hitzez hitz), sekulakoak eta bi esan zenituen Andoniren berbera den pentsamendu horri buruz. Beraz, ez dakit zertara datorren esatea dialektikaz zipitzik ez dakidala, hain zuzen adibide hau jarrita: “Joxe Azurmendiren pentsamenduaren zeharo kontra nagoela erratea ere!”(nik “badirudi” jarri nuen esaldi horren aurretik, baina tira). Bale, “zeharo kontra egon” ez zen izan oso esaldi egokia, “oso kritiko izan” egokiago zen esan nahi nuenerako, baina ulertzen zen zer esan nahi nuen, ez? Bada, “Guztia zalantzan jartzea” gauza bat da eta oso bestelakoa esan zenituenak esatea Andoniren pentsamenduari buruz eta horrenbestez Azurmendirenari buruz.

    ErantzunEzabatu
  27. Xabier Makazagaren iruzkina (eta II)

    Eta orain bai, eztabaidari ekingo diot, hainbat gauza aurreragoko utziz, luzeegia izan ez dadin:

    1. Argi dago ez duzula uste, ENAMek (Nazio Askapen Mugimendua!) hamarkadaz praxian erakutsi bezala, arazo nazionalak duela zentralitatea, zuretzat klase borrokak baitu argi eta garbi zentralitate hori. Hala zenion: “Nire (hipo)tesia da Andonik ez duela klase borroka aintzakotzat hartzen, hots, ez duela klaseen arteko borrokaren ardaztasun eta zentralitatea onartzen.” Beraz, zuretzat klase borroka aintzakotzat hartzea eta haren ardaztasun eta zentralitatea onartzea gauza berbera dira. Zuretzat ez dago nonbait beste modurik klase borroka aintzakotzat hartzeko. Eskertuko nizuke hori arrazoitzea.

    2. Zera diozu “Estatu burges basko bat eraikitzeko, ez konda nirekin!” Ene ustez akats larria egiten ari zara. Horretan laguntzeak are zilegitasun handiagoa emango baitizu Herriaren aurrean Iraultza Sozialista gauzatzeko. Horretan lagundu ordez oztopoak jartzen badituzu, ez gero harritu zilegitasun oro galtzen baduzu Herriaren aurrean.
    Bide batez, berriro ere luzatu nahi dizut enetzat oso garrantzitsua den, eta inoiz erantzuten ez duzuen galdera bat: zergatik uste duzue sozialismorik gabeko independentzia lortzeak sozialismoa lortzea zaildu egingo duela, erraztu beharrean?

    4. Nonbait ez duzu ulertu Orreagakoei ez ezik zuei ere egozten dizuedala duela 30-35 urteko autonomoen planteamenduetara bueltatzea. Azken batean, ematen duena baino antza hadiagoa baituzue Orreagakoek, Joseba Ariznabarreta buru, eta zuek. Horra irekia uzten dudan eztabaida bat.

    5. Eta bukatzeko beste eztabaida bat ere ireki nahi nuke zuk diozun honi buruz:

    “Nire ustez, 1958-1978 urteetan ildo batzuk argiago zeuden: iraultza sozialistari zegozkion guztiak, adibidez. 1979-2009 urteetan aldaketa taktiko eta estrategiko luze eta paulatinoa gertatu zen, negoziazioaren bidean sartu ginelakotz, planetako Nazio Askapen Mugimendu gehienak bezalaxe”.

    Hara zer galdera luzatu zenuen aldaketa horri buruz:
    “Zer bilan historiko egiten ahal dugu munduan zehar gertatu diren negoziazio prozesuez? Ertamerika, Hegoafrika, Irlanda, Nepal… Nazio Askapen mugimenduak indarturik irten dira prozesuetatik? Iraultzak piztu dira ala itzali? Negoziazioa ez al da izan Inperialismoak maisuki erabili duen estrategia Herri Langileen borrokak zapuzteko?”

    Hau da, ene ustez, zure erantzuna:
    “1967an, CHE Bolivian hil zutelarik, ildo estrategiko bat indargabetu zen, eta bertze bat, Sobiet Batasunetik zetorrena, alegia, negoziazioaren estrategia, “elkarbizitza baketsua”ren ildotik (espainolez, “la coexistencia pacífica”; Frantsesez “la coexistence pacifique”) abiatu zen. Badakigu zer pentsatzen zuen CHE Guevarak honetaz guztiaz, eta nire ustez, denborak, hots, praxiak, arrazoia eman dio goiti-beheiti”.

    Argi dagoena da zeharo zalantzan jartzen duzula 1979tik hona egindako aldaketa taktiko-estrategikoa (egoeraren aldatzeak ezinbesteko egin duen aldaketa) eta alde batera utziaz ez dakidala nondik atera duzun aipatu Nazio Askapen Mugimendu horiek Sobiet Batasunetik zetorrren ildo bati jarraitu ziotela estrategia negoziatzailea garatzeko orduan, hona iradokizun eta galdera batzuk:

    Badakigu zer pentsatzen zuen CHEk 1967an, ez zer pentsatuko zukeen gaur egungo egoeran.
    Gainera, CHEren ideiak jarraitu dituzten Nazio Askapen Mugimenduak emaitza hobeak lortu al dituzte? Non? Eta ez didazu esan ideia horiek inor gutxik jarraitu ez dituelako izan dela.
    Ba al daude gaur egun baldintzak Euskal Herrian ideia haiei jarraitzeko? Hori da galdera garrantzitsuena eta nabaria da ene erantzuna. Oso nabaria.

    ErantzunEzabatu
  28. Aitor Goñi on August 17th, 2012 at 11:15 pm:

    Lehen aipatu dut, eszeptiko xamar nagoela eta independentziaren adibidea jarri dut. Adibide horrekin errealitate bat azaldu nahi nuen besterik gabe, ikusteko kontraesanei aurre egin beharko diegula eta hausnartzeko nola egin aurre.
    Baina oinarrian aipatu nahiko nuke nahiko baikor ikusten ditudala orokorrean gauzak. Ez halako batean egun batetik bestera helburuak lortuko ditugulako, baizik eta ekinaren ekinez, gure eguneroko honetan, azken hamarkadetan aurrerapausoak eman direlako eta lehengo mezuan nioen bezala irabazteak bakarrik ez, baizik eta ahaleginak bere balio duelako. Eta hor aurrerapausoak ematen dira, nahiz eta jakin mundu krudel eta latz baten aurrean aurkitzen gerala. Ikusi besterik ez gaur bertan HegoAfrikako erahilketak!!!! IKUSI, gainera telebistan ia inoiz ikusi ez dugun moduan. Edo ta Siria……………..
    Ildo honi jarraiki N. Chomsky ekarri nahi nuke gogora. Agian, berak jaso duen tradizio analitikoagatik edo, bere analisiak eta hausnarketak egiterako orduan badu ideiak zehatz azaltzeko joera. Bere burua betidanik anarkista libertariotzat harturik, ideia batzuekin ados egon ala ez, argi eta garbi esaten du AURRERAPAUSO nabariak eman direla gure munduan eta ez ikuspegi inozoa duelako, baizik eta kontutan izanik errealitate desberdinak, era guztietako gizarte mugimendu ezkertiarrei esker borroka bat egon delako. Eta ohikoa denez adibidetzat noski AEBak jartzen ditu Vietnamgo eta Afganistango edota Irakeko gerrak konparatuz. AEBei kritika egin eta gero, azken batean haien jarrera inperialista kritikatuta, onartzen du amerikarren jarrera aldatu dela. Hau da, ez dute Vietnamgo gerran jokatzen zuten bezain LOTSAGABE EDO ZIKIN JOKATZEN!!!! Gaur egun ez dira ezta gutxiago ere Vietnamen egiten zituzten SARRASKIAK egitera hausartzen. Eta zergatik? Ba azken batean inperialismoaren kontrako borroka bat egin edo egon delako. Eta nik bat egiten dut ikuspegi honekin.

    ErantzunEzabatu
  29. Aitor Goñiren iruzkina (eta II)

    Eta noski, CHEren adibideari jarraiki nik ez dakit gaur egun nola jokatuko lukeen baina inperialismoak berak desberdin jokatzen duen eran, aurrerapausoak eman direlako, erantzuna era desberdina izango litzatekeela pentsatzen dut. Zentzu horretan esaten dut ideiak, terminologia berak…….. egokitu eginbehar dutela garai berrietara. Azken batean behin eta berriz aipatu den bezala baldintzak aldatu egiten dira eta hor egokitu beharra daukagu.
    Adibidez bat iraultzailea izan daiteke. Baina zein iraultza nahi dugu, zer nolako iraultza, non eta nola……..hori zehaztu egin behar da!!!!! IRAULTZA SOZIALISTA esan eta jendeari zer etorriko zaio burura???………Ba erraza, ez? Boltxebikeen iraultza. Eta errealitate hori oso oso oso latza da!!!!!!! HOLOMODOR, GUDA ZIBILA, DEPORTAZIOAK, KULAK, GULAG, PURGAK………..Eta hori oso lotua dago Sobietar iraultzarekin ez bakarrik Stalinismoarekin, eta noski garaiarekin ere bai, goseteak ez zituen Stalinek sortu……guzti hori ez da ahaztu behar bestela geure burua engainatzen ari gara.

    Berriz ere Chomsky erreferentziatzat harturik ideia bat kontuan hartu behar da ZENTRALA dena eta da SOZIALISMOA azken batean langileak edo ekoizleak ekoizten duenarekiko kontrola izatea da eta hor argi eta garbi aipatzen du herrialde sozialistetan ez zela hori gertatzen. Hau da, Chomskyk onartzen du AEBk sozialistagoa zela Sobiet Batasuna baino. Azken batean demokraziak, benetako demokrazia batek bat egiten du sozialismoarekin eta helburua, hor dago argi eta garbi. Demokrazia eta sozialismoa, non herriaren parte hartze sakon bat egongo den. Bestela herri sozialistetan pasatzen zen bezala ESTATUA da erantzule eta berme eta azkenean izugarrizko leizea sortzen da boterea eta herriaren artean. Batzuk lanean eta besteak ………eta bientzat aukera berdinak……ez, partidukoa bazara gehiago……..eta bestea lan eta lan…….lan egiten duenak gehiago merezi duen bitartean…..

    Beraz klaseen arteko borroka dagoela onartuz, borroka hori aurrera eramateko eta arrakasta izateko oso adimentsuak, zuhurrak izan behar dugu. Agian txorakaeria bat da esango dudana baina ez dut uste. Krisia dela eta boterea oso zuhurra da batzutan eta badaki adibidez funtzionarioei soldata jeitsiz benetako arazorik ez duela izango. Zergatik?……….Jendeak pentsatzen duelako funtzionarioak oso ongi bizi direla!!!!!! Beraz neurri horiek artzeko beldurrik ez daukate badakitelako hein handi batean arrakasta duela!!!

    Adibideak dira ikusteko errealitatea zein den eta horri egin behar zaiola aurre. Eta ez da erraza!!!! Azken batean, nire iritziz sozialismoa gaur egun, ez dakit hemendik gutxira, pausoz pauso egiten den zerbait da, horregatik jarri nuen atez atekoaren adibidea eta hor bateragarri ikusten ditut Euskal Herrian Sozialismoa eta Independentzia, guztiz bateragarri. Gainera, Euskal Herria ez da izan hsitorikoki DESBERDINTASUN SOZIAL IZUGARRIAK dauden herri bat. Egon dira noski!!!!!!
    Beraz lehenik eta behin independentziarako baldintzak kontuan izanik lanean jarraitu beharko da eta hor pauso garrantzitsuak ematen ari garela iruditzen zait eta bestetik demokraziarekin eta batipat JUSTIZIAREKIN zerikusi zuzena duen benetako sozialismoa eraikitzen jarraitu besterik ez dago.

    ErantzunEzabatu