Apirilak 17 Nazioarteko preso politikoen eguna

 Nazioarteko preso politikoen egunean elkarretaratzeak izango dira 

Euskal Herriko hainbat hirietan

Nazioarteko preso politikoen egunean, apirilaren 17an, Euskal Herritik, baina aldi berean, espainiar nahiz frantziar kartzeletan edo urrunean dauden errefuxiatu eta iheslariak bihotzean, munduan zehar dauden gainerako preso politiko eta haien senideekin oroitu nahi izan dugu.

Bere Herriagatik dena eman dutenek, erantzun bertsua jaso baitute Estatu edo Inperioen eskutik, izan kurduak, palestinarrak, kolonbiarrak, maputxeak, galiziarrak nahiz euskaldunak.  

Errepresioaren estrategia zoritxarrez, borroka bezain zaharra baita. Herri borrokalariek ondorioz antzeko patua izan dute, emandako pausuen araberakoa baita, tamalez  eta gehiegitan Boterearen eta Estatuen erantzuna.

Honela beraz, euskaldunok ezagutu ditugun presoekiko errepresio adierazpide eta legedi desberdinak, munduko beste hainbat herri edo kolektibok jasan du. Sakabanaketa politika esaterako, hainbat preso politikoren aurkako estrategia da. Honen adibide da saharar edo preso palestinarrek sakabanaketaren zigor gehigarria pairatzea gaur egun. 

Eta inperio beraren mende, ezin ahaztu Galizako preso politikoak ere. Hauek, ere, zoritxarrez euskal presoen modura, sakabanaketa politika hiltzaile eta zitalaren ondorioak jasan beharrean dira.

Palestinarren kasuan gainera, presondegi ia denak Palestina kolonizatuan -sionisten hizkeran, Israelen- daudenez gero, senitartekoek ezin dute bisitarik gauzatu, debekatua dutelako askok eta askok Palestina okupatuko mugak gainditzea. Lege antiterrorista bera, oraindik Txileko estatuak Pinochet-en garaitik hona mantendu duen legea han zuzen, maputxeen aurka erabilia da. 6 mila preso kurduek berriz, Turkiako 3713 legearen arabera terrorismoaren aitzakian tortura sistematikoki aplikatzen zaie. Kalabozo eta kartzeletako tratu txarren ondorioz bestetik, 204 preso palestinar hil dira 1967tik hona.

Aurtengoan, haiek denak gogoan izanik ere, duela bi urte kolonbiar presoen kolektiboa, eta iaz maputxeak bereziki gogoan izanik, oraingoan, saharar preso politikoak gogoan hartu nahi izan ditugu. Gainera, duela gutxi izan zuten Gdeim Izik eko epaiketa eta lurralde okupatuetako erresistentzia isilarazi asmoz, kondena  gogor eta bidegabeak jasan dituzte. Martxoan zehar Euskal Herriarekiko eginiko VII. elkartasun astean aipatu bezala, ez dugulako izaterik aske haiek gabe, jo eta ke preso politiko guztiak kalean izan arte!

Munduko preso politikoak kalera!

PRESOAK KALERA, AMNISTIA OSOA!!!

Hamaika herri borroka bakarra!

 

Saharako lurralde okupatuetako biztanleek etengabe giza eskubideen urraketa, eskubide sozial eta  politikoen ukazio sistematikoa jasan beharrean dira. 

Nazioarteko erakundeek, AEB, EB eta batez ere Frantziar nahiz Espainiar estatuaren konplizitatearekin, behin betirako gatazkari irtenbide justu bat eman beharrean, deskolonizazio prozesua behingoz gauzatu eta referendum baten bidez sahararrek euren etorkizuna erabakitzeko eskubidea ahalbidetu beharrean, Herri zapaldu eta zatitu honi, zauriak areagotu eta lehengoak sakondu baino ez diete egiten.

Hala nola, arma salmenta etengabeak gauzatuz gobernu  alauitarekin, arrantza kontratua eta bestelako harreman ekonomikoak bideratuz, tartean lurralde okupatuetako baliabideak izanik ere.

 Mendebaldeko Saharan, azken 37 urteetan,  28.000 lagun  inguru izan dira atxilotu dituztenak, tartean adin gabe asko, torturatu eta inkomunikazio alditik pasa direnak berriz gehiengo bat dira. 

Oraindik 500 lagunetik gora kartzela sekretuetan daude, euren senitartekoek ez dakitela zein izan daiteken euren egoera, non dauden, bizirik  ote dauden....

 

Azken urteetan baina, batez ere lurralde okupatuetako gazteen adoreak bultzaturik mobilizazio eta eskubide sozial eta politikoen alde kalera atera eta antolatzen hasi dira. Euren eskubideen alde inork gutxik egiten duela ikusita, borrokatu beste biderik ez zuten ikusten.Modu honetan hasi zituzten 2005eko intifada baketsuak, 2010eko Gdeim Izik eko duintasunaren kanpalekua … 

Izan ere,   kartzela handi batean bizitzera kondenatu dituzte lurralde okupatuetako sahararrak: okupazio militarra,  kolonoen etorrera masiboa, kutur zapalketa, baliabide naturalen lapurreta... Bigarren mailako herritarrak dira sahararrak, arrotzak euren herrian. Duintasunaren aldeko borrokak berriz, estatuaren aldetik betiko errezeta jasotzen ari da,  ondorioz errepresioak ez du etenik izan, eta hamarnaka lagun erailak izan dira azken hamarkadan, ehunka lagun atxilotuak, torturatuak, desagertuak. 

Egun 70 preso politiko inguru daude Marokoko kartzeletan eta Aioungo kartzela beltzean.

 

Saharar preso gehienak euren etxeetatik urrun daude kartzeletan sakabanaturik, Auingo Kartzela Beltza  baino ez dago mendebaldeko Saharan. 

Eta bertako presoen egoerak beldurtzeko modukoa da. 2005. urtera arte kartzela honen berriak atxilo egondakoen testigantza bidez baino ezin ziren jaso, baina Hmad Hamad- ek bertako argazkiak ateratzea lortu zuen, mundu osora zabalduz kartzela honen ikaragarritasuna. 200 lagunentzat egokituriko kartzelan ia 800 preso dauzkate bertan, elkarren gainean pilaturik, komunetan lo egin beharrean... Garbitasun eta higiene faltaz gain, ohikoak dira euren aurkako tratu txar eta bortxaketak.

Kartzela beltza, espainiarrek eraiki zuten garai kolonialean eta egun, sahararren aukako atxiloketak burutzeko funtzio estrategikoa du.  

7 ziega ditu bere baitan,  eta euretako ziegarik handiena 35 m2. Garbitasun zerbitzurik ez du kartzelak, beraz, usteldu arte irauten dute botatako jaki edo materiak, usain higuingarria sorraraziz. Adin gabeentzat ziega berezitu bat jarri duten arren, 3-4 m2 tan 100 preso gaztetatik gora daude, gainera, gainerako ziegetatik heldutakoen aldetik, bortxaketa eta droga eskaintza etengabeak jasotzen dituzte.

Kartzela Beltzeko egoera adierazgarrienetarikoa  bada ere,  tortura eta tratu txarrak sistematikoki baliatzen ditu marokoar gobernuak. 

 Honela,  atxilotuak diren saharauien gehiengoak mota guztietako torturak salatzen dituzte, pertsonaren duintasunaren kontrako praktikak, bortxaketak...

Espetxe saileko zaindariek, Aiuneko galdeketa guneetako polizia buruek eta Marokoar birgizarteratze politika arduradunek erantzukizun zuzena dute arlo honetan.

Torturak praktika zehatz eta komunak ditu. Uneoroko irainak, loa, edaria, edota elikagaia galaraztea esaterako. Estalperik gabe, isolamendu ziegetan edota jarrera behartuetan  egun luzez mantentzea ohikoa izaten da.  Uneoro begiak trapuz estalita izaten dituzte, eskuburdinez lotuak eta kasu askotan biluzik egoten dira atxilotuak.

                          

Konortea galdu arte kolpatuak izaten dira kate edota altzairuzko kableekin. Ur hotza, beroa, lixiba edota pixa jaurtitzen zaie. Erre egiten dituzte zigarroekin, itolarria eragin konortea galdu arte, deskarga elektrikoak aplikatzen zaizkie gorputzean zehar eta ilea edota atzazalak erauzten zaizkie. 

Badira jaso diren  testigantzetan errepikatzen diren bi praktika. Bata “hegazkina” delakoa, presoa bizkarretik lotzen dute beso zabalik eta sabaitik zintzilik mantentzen dute. Bestea, “oilasko errea” deritzotena, makil batetik zintzilik mantentzen dituzte esku eta zangoetatik lotuak.  

Nazio Batuetako Torturaren aurkako elkarteak, behin baino gehiagotan eskatu dio marokoar gobernuari tortura eta saharar herritarren aurkako giza eskubideen bortxaketarekin amai dezala.

Dispertsioa bestetik,  euskal presoekin egiten duten gisan helburu bikoitzeko estrategia da marokoar agintarientzat. Batetik, sahararrak ahalik eta sakabanatuen eta urrunen jartzearen asmo politikoa legoke, honen bitartez, presoen aldarria isilarazi eta  elkarrengandik banaturik egotearen kostua eraginez. Bestetik, senitartekoak eta gertukoei ezarritako zigorra legoke … 

Egun, 70 preso inguru daude 6 kartzelatan sakabanaturik. 

Ohikoak dira senideei emaniko tratu txarak ere, umilazioa, biluzteak, mehatxuak, eta kasu zenbaitetan bortxaketa eta golpeak ere jasan beharrean izan dira euren seme- alaba edo gertukoren bat bisitatzera joaterakoan. 

 Sakabanaketak bestetik, helburu ekonomikoa ere badu beragan, baliabide urriko senideek egin beharreko ahaleginak izugarri biderkatzen baitira.