MARISOL MUJIKA,
EUSKAL GUDARI
KOMUNISTA IRAULTZAILEA
Marisol Mujika Areitaortuena 1951ko Otsailaren 27an Ermuan jaio zen. Aitaren fabrikako lanek eta esplotazioaren esperientziek langile kontzientziara hurbildu zuten txikitatik.
EMKn, Euskadiko Mugimendu Komunistan afiliatu zen. Portugaletera joan zen bizitzera eta han gizarte asistentzian lan egin zuen.
Okondon ere egon zen bizitzen bikotea eta seme alabekin; baina dena utzi eta Nicaraguara joan zen FSLNrekin borrokatzera.
Etxera bueltatu eta IRAULTZAn militatzea erabaki zuen Herri aske eta gorri baten alde. Sestaoko Centro Galegon lanean hasi zen.
1991ko Apirilaren 30ean, Langilegoaren Egunaren bezperan, ekintza baterako lehergailuak eztanda egin zion eskuetan eta bertan hil zen beste bi kiderekin batera: Rosa Diez eta Jesus Fernandez.
Iraultza Hego Euskal Herrian 1980ko hamarkadan aritutako talde armatu komunista iraultzailea izan zen. Lehen agerpena 1981ean egin zuen.
Politikoki, borroka armatua borroka sozialetan eragiteko tresna gisa ikusten zuten, gizarte borrokak nazio arazoari lotutakoen gainetik jarriz. Era horretan, ez zuten zerikusirik ETA erakundearekin, zenbaitetan esan den bezala; eta Hego Euskal Herriko ezker-muturreko zenbait sektorerekin harremana zuten.
Ekintzen helburuak
Bere ekintza armatuak lehergailu bidezkoak izan ziren, batez ere langile
borroka eta gatazkekin zerikusia zuten eraikinak erasotuz (INEMeko bulegoak, aldi
baterako lan-enpresak...). Estatuaren eraikinak (Correoseko bulegoak,
esaterako) ere erasotu zituzten, eta baita AEBekin loturiko enpresak ere. Horrela, "estatubatuar interesen aurka lehergailu gehien ipini zituen Europako taldea" izan daiteke.
Iñaki Egaña historialariaren arabera, Iraultzaren ekintzen %29 lan
gatazkak zituzten enpresei loturikoak izan ziren, eta %19 AEBen
interesen aurkakoak.
Historia
Sortu eta ondorengo urtean, 1982an, lehergailu bidezko 23 ekintza egin zituen Iraultzak. Hamarkadan sartzearekin batera, ekintzen kopuruak behera egin zuen, eta 1989an 9 ekintza egin ondoren, lehergailuak jartzeari utzi zion.
Ekintzotan taldeko hainbat kidek bizitza galdu zuten, lehergailuak prestatzen edo jartzen ari zirela: 1983an Ángel Fernández oñatiarra, 1984an Bilbon Jose Mari Prieto Pese eta Jose Mari Orbezua (haien omenez Hertzainak taldeak Pakean utzi arte abesti ezaguna sortu zuen), 1986an Juan Carlos Gallardo, eta 1991eko apirilaren 30ean Sestaon (Bizkaia) Rosa Díez Sainz, Jesús Fernández eta Marisol Mujika.
Taldeak ez zuen pertsonen aurka bideraturiko ekintzarik burutu.
Zatiketa eta Iraultza Askeren sorrera
1990eko hamarkadaren
hasieran zatiketa gauzatu zen taldean. 1991eko martxoan, Iraultzak
batzar bat burutu zuen, eta bertan bi jarrera agertu ziren. Batzuen
ustez, Iraultzak borroka armatu
klasikoaren araberako eskemarekin jarraitu behar zuen; eta besteen
arabera, borroka armatua, gizarte mobilizazioen mesedetan, alde batera
utzi beharra zegoen. Horrez gain, antolakuntza ereduari buruzko
eztabaidak handiak ziren. Azkenean, haustura gauzatu eta 1992an borroka armatuarekin segitzearen aldeko sektoreak Iraultza Aske sortu zuen.
Beste sektoreaz (taldeko zuzendaritza alde honetan zegoen) ez zen berri
gehiago izan eta, dirudienez, erabakiaren berri eman gabe taldea
deuseztu zuten.
Iraultza Aske
Iraultza Aske, bada, 1992an atera zen argitara agiri batean izen hori erabiliz.
Talde berriak hainbat lehergailu jarri zituen, «ingurumenaren
degradazioaren, arrazismoaren, matxismoaren, patronalaren esplotazioaren
aurka, langile klasearekiko elkartasunez, langabeziaren, Espainiako
Gobernuaren politikoa ekonomikoaren, errepresioaren aurka, eta preso eta
erbesteratuekin elkartasunean». Badirudi azken ekintza armatua 1996an egin zuela Iraultza Askek. 1998. urtean, ETAk su-etena iragarri eta gutxira, komunikatua bidali zuten Egin egunkarira, su-etenarekin bat eginez. Orduz geroztik ez da haien berririk izan.
AGUR ETA OHORE,
EUSKO GUDARIA!!!
EUSKO GUDARIA!!!
LANGILEEN BORROKA,
IRAULTZA GORRIA!!!
MARISOL,
HIRE BORROKA
BURURAINO
ERAMANEN DINAGU!!!
Izar Gorri
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina