LEHEN ORRIALDEA

Euskal Iraultza Sozialistaren bidean...



Aupa denok! Ongi etorri!

Blog honen helburua Euskal Iraultza Sozialistaz gogoeta eta eztabaida egitea da.
Karl Marx militante komunista iraultzailearen esaldi maiteen bidean kokatzen gara:
"De omnibus dubitandum" : "Guztia zalantzan jarri"
"Nihil humanum a me alienum puto": "Humanoa den ezer, ez dut arrotzat jotzen".

Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita.
Baldintza bakarra: irainak eta zakarkeriak ez erabiltzea, eta eztabaida datuz eta dataz, arrazoiz zein argudioz egitea, jendetasunez eta adeitasunez.
Oroz gainetik, geure egiten dugu XVI. mendeko komunista iraultzaileen oihua:

OMNIA SUNT COMMUNIA!!!

2013/05/06

KIMETZ






 ELKARRIZKETA
 "AURRERA LANGILERIA"
 BLOGEAN

 kimetz-logo


Nazioarteko Langileriak lehen uholde iraultzailearen amaiera ikusi du, Urriko Zikloa deritzona. Kapitalismo Inperialistaren jardute  zapaltzailearen aurrean ezindurik aurkitzen da, batez ere ideologikoki, gizarte klasista endekatuarekin amaitzeko eta Sozialismoaren aroari hasiera emateko. Datozen garai latz baina erabakigarri hauetan, etorkizun ilunaren aurrean begirada beste alde batera zuzendu ordez, badira Herri Langilearen indarrean sinesten jarraitzen dutenak, datozen borroketan Langileriari garaile ateratzeko beharrezko armak eskaintzeko lan egiten dutenak, edozein iraultzaile itxaropenez betetzen dutenak.


Hona hemen Aurrera Langileria-k Kimetz Kolektiboari egindako elkarrizketa, egungo auzi garrantzitsuez Euskal Herritik eta Langileriaren marxismo-leninismoaren ikuspegi burujabe eta hilezkorraz egina.




Aurrera Langileria: Egunon Kimetz kolektiboa. Erakunde komunista gisa aurkezten zaretela dakigu, nola definituko zenukete zuen izatearen zioa?


Kimetz Kolektiboa: Kimetz 2000. urtean jaio zen, zehazki 1999ko abenduaren 31ean. Nazio honen ikuskera marxistari atxikitutako  zenbait militantek borroka guztiak norabide berean, iraultza soziala Euskal Herriaren testuinguruan, gidatu, antolatu, bateratu eta bideratuko zuen behargin klasearen erakunde burujabe baten beharra egiaztatzen zuten. Une horretatik aurrera gure egiteko garrantzitsuena euskal behargin klasearen alderdi komunistaren sorkuntzan lan egitea izan da. 


Data hartatik aurrerako gertaerek gure azterketaren egokitasuna berretsi besterik ez dute egin. 2008. urteko krisialditik aurrerako oligarkiaren erasoaren aurkako borroka prozesu osoko bateratze, antolatze eta gidatze gabezia gure azterketa berrestera etorri da, apurrengatiko borroka erreformistaren eraginkortasun eza eta euskal prozesu politiko osoa Iraultza, Sozialismo eta Independentziaruntz aurrera egitea ahalbidetzen duten behargin egiturak sortzeko beharra erakutsiz.


ENAMen krisiak, Ezker Abertzalearen ondorengo etsitzea  ekarri duena, egitura instituzionaletan erabat integratuta eta erreforma frankistak ezarritako marko legaletik ateratzeari bere ukatzeak, euskal behargin klasea umezurtz utzi du.  

Gidaritza ezartzen duen iraultzaileen alderdi edo antolakunde homogeneo bat ez egoteak, koadro politikoz osatua eta abangoardiakoa, hots, aitzindaritza egiten duena, ENAM barneko gaurko printzipioen krisia  eta behargin mugimenduaren ikuspuntu eza orokorra ahalbidetu du. 

Gure nahia leku politiko hori betetzea da, eta mota berriko behargin alderdiaren sorkuntzara bideratutako abangoardiako indarren metatzea


Hala ere, hau ez ezin da egun batetik bestera egin eta prozesu osoa luzea eta zaila izango dela badakigu. Eremu sozialistako gehiengoaren desagertzeak, nazioartean jazotzen den blokeetako osaketarekin batera, behargin klasea egoera guztiz zailean ipini du. Krisi honetatik irteera Euskal Herrian soilik jarrera iraultzaileetatik izan daiteke. Bakezaletasun faltsuak, parlamentarismoak, erreformismoak eta errebisionismoak behargin klasea ezindurik uzten dute, bai maila ideologikoan zein praktikoan.



 A.L.: Zuen azterketetarako eta zuen antolakuntza lana eta langileenganakora gidatzeko marxismo-leninismoaren zientzia politikoa erabiltzen duzuela pentsatzen dugu. Zeintzuk dira zuen erreferente garrantzitsuenak? Eta Sozialismoaren eraikuntzaren kausari min gehien ematen dioten ideologiak?


K.: Gure antolakundea komunista gisa eta zehazkiago marxista-leninista gisa definitzen da. Zer esan nahi du honek? Marx-en doktrina egiazko bakartzat hartzen dugula, ekintzarako gida bat, prozesu historikoen izatetik eta Sozialismo Zientifikoaren ezagutzatik errealitate haren beraren ezagutzari heltzeko, errealitatearen azterketa metodo bat ematen digulako. 

Gure ideologia ezartzen den hiru ardatz nagusiak materialismo historikoa, materialismo dialektikoa eta ekonomia politikoa dira, Sozialismo Zientifiko gisa ezagutzen dena osatzen dutenak, dena behargin klaseak botere politikoa eskuratu eta beretzat Euskal Estatu Sozialista eraiki dezan amaierako helburuarekin.


Uste dugu Marx eta Engels-en gizarte kapitalistaren azterketa  Lenin-ek soilik osatu zuela bere Inperialismoaren garaiaren definizioarekin eta Estatu modernoaren azalpen pedagogikoarekin, Kapitalismoaren azken fase gisa edo Estatuko kapitalismo monopolista gisa; hala nola errebisionismoaren salaketa argi eta oinarrizkoa, non mota berriko behargin alderdi iraultzailearen beharra ere azaltzen den.  

Horregatik marxista eta leninista deitzen diogu geure buruari. 

Honek ez du esan nahi beste komunista handi batzuk kontuan hartzen ez ditugunik, Marx eta Lenin-en doktrina gainditu gabe marxismo-leninismoaren garapenera ere beren ekarpena egin dutenak. 

 

Argala, Txabi edota Pertur dira militanterik aurreratuenak euskal marxismoaren baitan, Herri-frontearen barneko behargin alderdi burujabearen, euskal auzi nazionalaren eta fronte horren beraren definizio eta beharraren inguruko  beren ekarpenekin, gerora Herri Batasuna deituko zena

Stalin edota Ernesto “Che” Guevara, hain garrantzitsuak diren Sozialismoaren garapen edota eraikuntza, auzi nazional edota internazionalismoaren auziak ikasten ditugun egileak dira. Alexandra Kollontai edota Clara Zetkin emakumearen eskubideen eremuan dira erreferentziak. Azken finean, marxismoaren klasikoez elikatzen gara gure formakuntza, azterketa eta ekintzen gidarako.


Gaur egun milaka arazo ditugu euskal behargin klasearen baitan. Euskal behargin klasea elementu homogeneo bat ez dela ulertu behar dugu, eta bere baitan antolatze eta ideologia maila desberdinak aldi berean daudela. Gaur egun, eta duela zenbait hamarkada, beren nahiera dabiltza hainbat joera ideologiko euskal behargin mugimenduaren barnean. Alde batetik, erreformismoa, Estatu burgesaren ustezko ontasunak adieraziz behargin klasea engainatzen saiatzeaz arduratzen dena, eta beste aldetik, errebisionismoa, marxismoa behargin klasearen berezkoak diren interesei arrotza den zerbait bihurtzen duena. Bi joerek gogo biziz egiten dute lan batera marxismoa bere printzipio iraultzaile eta burujabeez eranzteko; behargin klasea bere klase borrokatik aldentzen saiatuz.


Hitzaren eta lumaren profesionalek marxismoaz hitz egiten dute bere corpus ideologikoa ukatuz. Iraultzaz hitz egiten dute boterearen lortzeaz, behargin klasearen antolakuntza burujabeaz edo ekoizpen baliabideen jabetzaz hitz egin gabe, Euskal Herrian Sozialismoaren garapena eta eraikuntza ahalbidetuko dutenak. Euskal proletalgoarentzat askatasuna nahi dutela esaten dute, aldi berean instituzio burgesetara eta burgesia-ttipira lotzen dutelarik. Sozialismoa aipatzen dute Proletalgoaren Diktaduraz gabetuz, klase sozialekin nola amaituko duten azaldu gabe.


Hala Sozialismoa nazional edo identitario nola XXI. mendeko Sozialismoak, beren sortzaile propioek zehazteko eta garatzeko daudela onartu behar izan duten teoria huts eta azalekoak; antolakunde anitzetan erdigune ideologikoa betetzen dute gure nazioan. Teoria hauek ezer berririk gehitu gabe eta mementora arte gutxi zehaztuari eta garatuari buruz ezer zehaztu ezta garatu gabe dira onartuak. Zehaztugabeko zerbait ardurarik gabe onartzen da historiak jadanik frogatutakoa ukatzen den bitartean. Behargin mugimenduak duen ahultasunaren aurrean datozen teoria zaharrak.


Beste antolakunde batzuk, EHK bezala, beren burua komunista izendatzen dutenak, beren izatean zehar euskal proletalgoaren antolakunde burujabearen sorrera oztopatu dute mintzaira eta hiztegi marxistari uko egiten dioten aldi berean, burgesia-ttipiari lan zikina eginez.


Badira beren burua komunista izendatuz ezer praktikoagatik lan egiten ez dutenak, hauek ere sendi komunista osatzen dute. Beharrezkoa dena ez da kritika soilik, baizik eta aukera baten eraikitzea memento honetan ezinbestekoa bihurtzen da, zeina gabe ezinezkoa izango den garaiko egoeratik ateratzea eta euskal proletalgoa garaile ateratzea lortzea.


Beste batzuk, beraien arabera iraultzaileak diren hainbat sektoreen batasuna deitzen dute izendatutako antikapitalismoaren beste irizpiderik gabe, gizartearen azterketa zientifiko bati uko eginez. Beraientzat gauza bera da Proletalgoa, Behargin Klasea zein Herri Langilea eta euskal proletalgoaren aitzindari papera edo indar eragilea ukatzen eta/edo nahasten dute.


Denak balio du egungo nahasmen garai batean zeinetan oportunismoak bere nahiera nabarmentzen den behargin klasea nahastuz eta desantolatuz eta burgesiaren azpilana eginez.


Gure antolakundeak ideologia guzti hauek era irmoenean gaitzesten ditu euskal behargin klasearen antolakuntza ekidinezina atzeratzen dutenak egitura propio eta burujabeen inguruan.



A.L.: Euskal Estatu Sozialistaren eraikuntzaren alde lan egiten duen kolektiboa izanik, ezker abertzalearen eremu soziologikoaren baitan zaudetela jotzen dugu. Zein da zuen iritzia ENAMen barnean hegemonikoak izan diren antolakundeek azken urteetan izan duten jarrera politikoari buruz?


K.: Ez dira errespetatuak izan bai Argala-ren zein Pertur-en 1976ko azterketa marxista egokiak zeinetan proletalgoaren alderdi burujabe bat zehazte zen, aitzindaria, homogeneoa, taldeena eta erdi-isilpekoa mugimendu askatzailea iraunarazten eta gidatzen jakingo zuena, jarrera iraultzaile batzuetan,  ez militarismoan ezta Estatuaren egituretan integrazioan erori gabe. Biak ala biak etsitze ideologiko bat dira Herri honentzat.



Bistakoa da duela urte batzuetatik hona ENAM eta bere baitako antolakundeak krisian daudela, eta hori dela Ezker Abertzale ofizialari independentzia eta sozialismoa leloaz adierazten ziren jarrera klasikoei uko egitera eraman duena. Gure irakurketa argia da zentzu honetan eta laurogeiko hamarkadan hasten da gaur egun arte. Geure burua HASIren defentdatzaile sutsu izendatu gabe, bai ulertzen dugu alderdi honek Herritar Batasunaren baitan paper bat jokatzen zuela. Euskal proletalgoaren ordezkari ideologikoaren papera, bere huts eta asmatzeekin, baina zinez ezkerretik presioa egiten zuena Herri Batasunaren baitan .


HASI desagertzerakoan, eta eremu sozialistaren erorketarekin, sozialdemokrazia aurkaritzarik gabe garatu da Herritar Batasunaren baitan, alde batetik erakunde armatuaren fronte politikoaren urruntzea ahalbidetu duena,  eta beste aldetik narriatze ideologikoa izan da azkeneko haustura egitura instituzional burgesetan integratzerantz eragin duena. 

Edozein eratara ere ezin zaio erru osoa burgesia-ttipiari egotzi, historikoki mintzatuz bere ohiko egitekoari eustea besterik ez baitu egin. Erruduntasun hori bistan denez beren burua marxista izendatuz amore eman eta burgesia-ttipiari bide zabala irekiz horren menpera jarri zirenena da.


Guzti hau guztiz laburbildua dago noski eta horri buruz xehetasun asko daude prozesua nola izan denaren inguruan, baina gure aburuz ukaezina dena, ENAMren izateak berak Euskal Iraultzaren alde bikoitza egiaztatzen duela da, bata Iraultza sozialarena eta bestea, honen menera baina inoiz ez alboratuta, Askapen Nazionalarena. Azterketa honetatik urruntzea Zutik Euskal Herria! prozesua ezagutzen denaren egoera eragin duena dela ulertzen dugu, Aieteko Adierazpenarekin amaitu dena, non argi eta garbi eta nazioarteko inperialismoaren ordezkarien eskutik Estatuaren aurkako borroka aroaren amaitzea eta bere onespena Ezker Abertzalea sistemaren antolakundeetako klub apartekoan integratzeko eszenaratzen den.



A.L: Nazioarteko proletalgoari aurkezten zaion krisi kapitalista eta inperialisten arteko borroken aurrean, zeintzuk uste dituzue izango direla euskal herri langileak buruz buru izango dituen erronkak hurrengo urteetan, eta zein izango zuen kokapena eta lana haien aurrean?


K.: Alde batetik hurrengo urteetan inperialisten arteko borrokan indarren korrelazioa zein izango den zehazki jakiterik ez dagoela dago, baina badakizkigu zenbait gauza. Badakigu AEB alde batetik eta bere ohiko aliatuekin, Kanada, Japonia eta Britainia Handia, baliabide naturalen hegemonia mantentzen saiatzen ari dela Ekialde Ertainean, bere atzeko patio erdi- eta hego- amerikarra ernegazioz kontrolatzen saiatzen den aldi berean. Ez da ustekabekoa Honduras eta Paraguai-ko estatu kolpeen jauskera, historian lehen aldiz Papa latinoamerikar baten koroatzearen erritu berriarekin batera. Hala nola ez den ustekabekoa azkeneko hamabi urteetan Irak, Afganistan eta Libia inbaditu izana eta Siria inbaditua izaten egotea Iran antzezleku estrategiko lokaletik isolatzeko asmotan. Koreako Errepublika Demokratiko Herrikoi burujabearen aurkako erasoa, Errepublika Txinatarraren alboa hartzea bilatzen duena, AEBren beste oinatz bat da bere hegemonia mantentzeko bidean bere kide Japoniarra indartuz. Inperialismoak beti burujabea eta tutoretzarik gabeko garapena erabakitzen duena erasotzen du. Horretaz gain kontinente afrikarra dugu memento hauetan potentzia inperialisten arteko borroka itzelen tokia dena.


 Beste aldetik Errusia, Txina eta aliatu batzuk daude, Afrikako, Hegoamerikako eta Asiako baliabideengatik borrokatzen saiatzen direnak lurrazpiko diplomatiko eta merkatal guda baten erdian. Herrialde batzuk norgehiagoka inperialistaren jana diren bitartean, kapitalaren Europa bezalako zenbait egitura nabarmenki arriskuan aurkitzen dira. Ez dago leialtasunik aurkako interesetako mundu batean.


Gure ondorioa zentzu honetan da jasaten ari garen krisia baliabide eta merkatuengatik inperialisten arteko harrapaketa gerrate ireki baten ataria dela. 

Egindako galderari erreparatuz osaketan dauden blokeen garapen horren barnean Estatu espainiar eta Estatu frantziarraren kokapena hurrengo urteetan erabakigarriak izango dela ulertzen dugu, Euskal Iraultza era batean edo bestean izatea eragingo duena. Gure jarrera politikoa honen aurrean, marxista ororen antzera, inperialisten arteko harrapaketa gerratea guda zibil iraultzaile bihurtzea beharrezkoa dela da, era horretan kapitalaren jatuntasuna suntsituz. Gerra hasten den unean herrialde guztietako proletarioak elkar zaitezte kontsignak garrantzia handia hartuko du, burgesiak nazioarteko behargin klasea banatzen indarrak bilduko baititu, eta nola ez, behargin mugimenduaren barneko bere eragileek jarraituko dute gerraren benetako izate atzerakoia ezkutatzeko asmoarekin. Bakea nazioarteko behargin klasea nahia da, baina beharrezkoa da argi izatea munduan ez dela bakerik egongo zapalketa dagoen bitartean. Honen aurrean premiaz ikusten dugu euskal behargin klasearen antolakunde burujabe baten sorkuntza, euskal proletalgoarentzat Sozialismorako irteera iraultzailea ekitea ahalbidetuko diona.



A.L.: Zer esango zenieten marxismo-leninismoaz iritzi ezkorra duten  langileei eta soldatapekoei orokorrean? Zein uste duzue izan behar dela komunisten ekitea alienazio kapitalistak behargin klasean sortzen dituen taren aurrean?


 K.: Inperialismoaren taktika oinarrizkoena bat behargin klasearen alienazioa eta nahasmena da, bake soziala mantentzeko helburuarekin. Ez da ustekabekoa bialderditasuna Norvegia edo Euskal Herria bezalako herrialde hain ezberdinetan egotea eta ez da ustekabekoa ere herrialde inperialista guztietan komuna den behargin aristokraziaren fenomenoa, alderdi sozialdemokratak soldata pribilegioen eta laguntza-estatu batean sostengatutako oinarri sozial batez elikatzen dituena.


 Gertatzen dena da krisiak berak behargin aristokraziaren zati handi batekin eta laguntza-estatu horrekin amaitzearen beharra agerian utzi duela, eta ondorio gisa ekarriko duena mugimendu iraultzailearen gorakada izango da. Gainera, bistakoa da duela zenbait denbora hitzaldi iraultzailearen aurrean axolagabeak ziruditen langileak, aste bat igarota ausart eta kontzienteenen artean egon daitezkeela. Horregatik, auzia ez da komunismoaz fidatzen ez den behargin klaseari zer esan behar zaion, baizik eta ildo politiko bat eta bere ezartze praktikoa nola garatu. Langileek ekintza eta hitz bakoitzaren atzeko klaseen interesak ikusten ikasi behar dute.


Garrantzitsua da klase kontzientzia behargin kopuru handi bateri lotua egotea, baina bagara ere kontziente ezin dela eskatu behargin klasearen multzo osoari klase borrokan bere klaseak garatzera deitua dagoen egiteko konplexu guztiaren kontzientzia erabatekoa. Erabateko kontzientzia soilik militantzia aurreratuenera eskatu behar zaio. Kontzientzia goren hori proletalgoaren antolakunde burujabearen bidez  ordezkatua behar du egon; era honetan behargin borrokaren buruan eta ez isatsean aurkitzeko.


 Eta masen buruan joateko, gure garaiko Sozialismo Zientifikoa, marxismo-leninismoa,  bereganatzea ezinbestekoa den iritziari eusten diogu.



Errebisionismoaren aurkako etengabeko borroka eta salatzearen lan praktikotik eta errealitatearen etengabeko ikasketatik Euskal Nazio Askapen Mugimendu Iraultzailearen buruzagitza gauzatuko duen antolakundea aterako dela ulertzen dugu. Behargin klasearen partaidetza indartsuki egongo da eraginda, nahiz eta egun komunismoaz fidatu ala ez fidatu, bere baitan egingo den lan praktikoagatik, esplotazioaren eta auzi nazionalaren inguruko ildo egokiagatik eta militanteen arazo zehatzetan parte-hartzeagatik, soinez soineko borrokaz eta betiere buruan eredutik helarazteaz eta irakasteaz gain. Argiagoak izateko, prozesu iraultzailearen garapena soilik izango da posible bide horretan militante aurreratuenek borrokaren lehen lerroak betetzen badituzte.
 



A.L.: Eta zer esan edo gomendatuko zeniekete teoria eta praktika iraultzaile marxista-leninista  ikasteko grina izanda, eta beraientzat erreferentzia izandako antolakundeen suntsiketaren aurrean, nora joan edo zer egin ez dakiten dabiltza gazteei (ala ez hain gazteei)? Eta erreformisten menera daudenei hortaz jabetu gabe?


 K.: Guk beti adierazi dugu konprometitutako militantziari buruzko gure iritzia. Ez gara fidatzen auzi nazionalaren azterketa bi Estatuen izatetik eta auzi hori antolatze eremuan ere ekiteko beharretik egiten ez duten antolakundeen ildoan, bi estatuetan banandutako nazio batentzako konponbidea federaltasunean edo konfederaltasunean geratu ezin daitekeela ulertzen dugulako, arazoari bere osotasunean heldu gabe. 

Zehazki ez dakigun noiz edo non gauzatu beharreko autodeterminazio eskubide orokor eta abstraktu bat, ala burujabetza klase sozialen izatearen eta esplotazio kapitalistaren egiteari heldu gabe, ez dute ezer konpontzen euskal behargin klasearen burujabetze bidean.


 Hori dela eta, ulertzen dugu Euskal Herrian klase antolakundearen ikasketari eta sorkuntzari heldu nahi dionak, gure antolakundean sartzeko edo antolatu eta gurekin ideologiko eta borrokazko begizta estuak sortzeko posibilitatea serioski pentsatu behar duela, alderdiaren eraikuntzan aurrera egiteko helburuarekin. 

Ezin da gehiago atzeratu euskal proletalgoaren antolakunde burujabearen eraikitzeko beharra. Galtzen den denbora oro klase etsaiari emandako denbora da, gure aurkakoek beren nagusitasunarekin jarraitzeko eta behargin klasea oraindik gehiago nahasteko erabiltzen duten denbora.  

Une hauetan Iraultza, Sozialismoa eta burujabetzaren ikurra eusten duen klase, nazio eta aberkoi antolakundearen formako egitura politiko bakarra Kimetz da.

6 iruzkin:

  1. Blog honen leloa, "Euskal Errepublika Sozialistaren alde borrokatzen garen iraultzaile guztion bilgunea" da. Ildo beretik, aurkezpenean diogu, "Blog honen helburua Euskal Iraultza Sozialistaz gogoeta eta eztabaida egitea da", eta "Iritzi eta gogoeta guztiak, ados egon ala ez, ongi etorriak dira, adimen kolektiboa eztabaidatuz eraikitzen baita".

    Horregatik pentsatu dugu interesgarri zela blog honetan KIMETZ antolakunde komunistaren elkarrizketa argitaratzea, ez haiekin erabat ados gaudelakotz, baizik eta blog honen irakurleek bertze proposamen iraultzaile baten berri izan zezaten. Hori bai, elkarrizketa irakurtzean berehala ohartu gara jatorrizkoa Espainolez egindakoa zela, eta Euskarazko bertsioa itzulpen bat zela. Horregatik, itzulpen hori orraztu, txukundu eta ulergarriago egin dugu, geure aldetik, euskaldunek hobeki ulertzeko maneran.

    Jakina, KIMETZ erakundeak erraten dituen gauza askorekin ados gaude: Iraultza Sozialistaz mintzatzen direnean, Proletalgoaren Diktaduraren beharra aipatzen dutenean, ENAMen krisia,Euskal Nazio Askapen Mugimendu Iraultzailea...

    Ñabardura batzuk, hala ere: KIMETZek dio 2000 urtean sortu zela, beraz, hamahiru urte badaramate Euskal Langileen Alderdi marxista-leninista antlatzen. Zein da beren bilana? Balantze bat aurkezten ahal diote Euskal Langileriari? Zeren eta gero, EHK erakunde komunistari honako hau erraten baitiote: "Beste antolakunde batzuk, EHK bezala, beren burua komunista izendatzen dutenak, beren izatean zehar euskal proletalgoaren antolakunde burujabearen sorrera oztopatu dute mintzaira eta hiztegi marxistari uko egiten dioten aldi berean, burgesia-ttipiari lan zikina eginez." Salakuntza gogorra da, benetan, bainan egia bada, egin beharrekoa. Bainan aldi berean, zein da KIMETZen emaitza? Hamahiru urte ez dira aski izan Euskal Herriko Alderdi Komunista antolatzeko? Ikuspegi nazionala dute KIMETZeko lagunek. KIMETZek hedadura nazionala al du? Edo gutxienez, Hego Euskal Herrikoa? Momentuz badirudi herrialde bakar batean dutela presentzia. Zein da hamahiru urte hauetako bilana?

    ErantzunEzabatu
    Erantzunak
    1. Oxandabaratz6/10/2013 4:22 PM

      Fermitxo:

      Arrazoi duzu. Kimetzek ez du emaitzarik eman. Noren errua da hori? Eurena edota "giroa" puskatu nahi ez dugun (ausartzen ez garen) abertzale jatorrona?

      NI gauza batez bnago potrotaraino: Ezker Abertzalearekin oso kritiko direnen, baina ikuskera proletarioak aurrera egin dezan edota langile klasea antolatzen saiatzen ez direnena (ez desadostasunik agertu, ez emendakinik, eta ezta ere antolakuntza berezirik).

      Kasu horertan Kimetz eta EHKren artean ezberdintasun nabariak daude.

      Agur!!

      Ezabatu
    2. Aupa, Oxandabaratz!

      Kimetzi buruz, nik uste dut haiek hitz egin behar dutela, eta beren balantzea aurkeztu, nahi dutelarik. Niri dagokidanez, eta ikusten duzunez, argitaratzen dituzten gauzak blog honetara ekartzea erabaki dut: beren elkarrizketa Aurrera Langileria! blogean eta aurreko Greba Orokorrerako kaleratu zuten agiria: "Benetako Greba orokor baten alde". Nire ustez, jendeak auden aukera guztien berri izan behar du, eta horregatik bere garaian HITXen idazkiak ere argitaratu genituen.

      Nik uste dut iraultzaile euskaldunok seriotan aztertu behar ditugula dauden aukerak eta identifikatzen garen taldea lagundu. Ez da sekretu bat nik IBILen alde egiten dudala, bainan hor ez dago koxka, nire ustez. Zuk ongi diozun bezala, arazoa da "Ezker Abertzalearekin oso kritiko direnen, baina ikuskera proletarioak aurrera egin dezan edota langile klasea antolatzen saiatzen ez direnena (ez desadostasunik agertu, ez emendakinik, eta ezta ere antolakuntza berezirik)".

      Kontua da dauden alternatiba iraultzaileak indartzea, nork berea, jakina, baina zerbait egitea, garai batean ENAM izan zena hondoratzen den bitartean: gaur ere, bertze bi atxiloketa izan dira... Etsaiek oso argi utzi dute nolako "peace process" nahi duten...

      Iraultzaile euskaldunok prest gaude Euskal Nazio Askapen Mugimendu Sozialista Iraultzailea berreraikitzeko? Hori da benetako galdera. Euskal Iraultza Sozialista egiteko erabakimena dugu? Gutariko bakoitzak erantzun behar dio galdera honi, ez hitzez, bainan ekintzez.

      Izan ongi, Oxandabaratz, eta segi lanean! Besarkada bat.

      Ezabatu
  2. Elkarrizketaren bukaeran, KIMETZek dio, hitzez hitz: "Une hauetan Iraultza, Sozialismoa eta burujabetzaren ikurra eusten duen klase, nazio eta aberkoi antolakundearen formako egitura politiko bakarra Kimetz da."

    Baieztapen hau gehiegizkoa dela iduritzen zait niri. Nik dakidala, bertze bi antolakunde ere badira ildo beretsuan, blog honetan agertu direnak: HITX eta IBIL. Kontuan hartzekoak direla iduritzen zait. IBILek Euskal Errepublika Sozialistaren programa aurkeztu zuen pasa den Maiatzaren lehenean, eta interesgarria litzateke jakitea KIMETZek horretaz zer pentsatzen duen.

    Marxismo-lenismoaen alorrean ere, Euskal Herrian ESI taldea ari da lanean, eta elkarrizketan ez dute aipatzen. Marxismo-leninismoa hurrengo urteetan ezinbertzez (berr)antolatuko den Euskal Nazio Askapen Mugimendu Sozialista Iraultzailearen osagai nagusia izanen dela inork ezin du zalantzan jarri. Bainan osagai bakarra izanen da? Blog honetan horri buruzko polemika izan da berriki EKI burkidearekin, eta ni bederen, posizio "zentrista" batean aurkitzen naiz: euskal marxismo-leninismoaren garrantzia onartu eta azpimarratzen dut, bainan aldi berean uste dut teoria hori ez dela osagai BAKARRA izanen. Eta bidenabar, nahiago dut definizio sozialista iraultzailea, Euskal herrian tradizio handia duelakotz: ETAk berak hartu zuen, "Nazio Askapenerako Euskal Erakunde Sozialista Iraultzailea", eta HASIk ere erabili izan zuen: "Herriaren Alderdi Sozialista Iraultzailea".

    Bada zeharkako aipamen bat, argiki azaltzen ez dutena. Hauxe da: "Beste batzuk, beraien arabera iraultzaileak diren hainbat sektoreen batasuna deitzen dute izendatutako antikapitalismoaren beste irizpiderik gabe, gizartearen azterketa zientifiko bati uko eginez. Beraientzat gauza bera da Proletalgoa, Behargin Klasea zein Herri Langilea eta euskal proletalgoaren aitzindari papera edo indar eragilea ukatzen eta/edo nahasten dute." IBIL antolakundeaz ari ote dira? Ezin jakin. dena den aski da blog honetan IBILek berak argitaratu dituen hiru idazlan irakurtzea konturatzeko kritika hori, seguraski, ez dagokiola erakunde horri... Ala bai? KIMETZek beran zehartuko du hori, hain segur.

    Eztabaida piztu eta eragiteko asmoz idatzi dut iruzkin hau. Euskal iraultzaileon artean eztabaida ezinbertzekoa delakotz. Ea animatzen garen!

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu
  3. Fermintxok dio: IBIL antolakundeaz ari ote dira? Ezin jakin.


    Aurrera langilerian, elkarrizketari buruz: Posted Apirila 26, 2013

    IBILen "manifestua" maiatzaren lehena agertu zen.

    Nire ustez argi eta garbi dago. Zergatik egiten duzu galdera hori??

    ErantzunEzabatu
  4. Aupa, lagun anonimoa!

    IBILen hiru idazkiak (zuk "manifestua" deitzen duzun hori) maitzaren lehenean agertu ziren jendaurrera, bainan aise imajina dezakezunez, ez ziren izkiriatu maiatzaren lehenean bertan, goizaldeko seietan. Ibilbide luze eta kolektiboa dute, eta zehazki, IBILen OINARRIAK eztabaidatzerakoan, KIMETZeko kide batzuk parte hartu izan zuten. Ekarpen biziki interesgarriak egin zituzten. Beraz, ezin dut jakin KIMETZ zeharkako kritika egiten ote dion IBILi, ala bertze talde iraultzaileez ari ote den. EHKren kasuan, adibidez, kritika argi eta garbia da, frontala.

    Zergatik egiten dudan galdera hori? Ba, bistan da, jakiteko! IBILek EUSKAL LANGILERIARI eskeini dio bere lehen agiria. IBILen OINARRIAK izeneko idazkian, esaldi hauexek ageri dira:

    "Gure helburua, Euskal Herri Langilearen erabateko emantzipazioa eta askatasuna da, eta zehazkiago Euskal Langileriarena, klaserik gabeko Euskal Herrian."

    "Hau guztia ikusirik, Euskal Iraultza Sozialistari eusteko, Euskal Herri Langilearen borroka guztiak areagotzeko, Euskal Langileriaren klase kontzientzia eta praxi iraultzailea zorrozteko eta Euskal Nazio Askapen Mugimendu Sozialista Iraultzailea indartu eta berreraikitzeko, Iraultzaileen Bilguneak izeneko antolakundea sortzea erabaki dugu : IBIL."

    "SOZIALISMOA: Euskal Herriaren Independentziak badu guretzat klase izaera: Euskal Errepublika Sozialista. Bertan Euskal Langileria izango da klase hegemonikoa, eta Euskal Herri Langilea subjektu bakarra. Sozialismoa klaserik gabeko sozietatea eraikitzeko trantsizio-aldia da eta proletalgoaren diktaduraren garaia: demokrazia, hau da, Herri Boterea langileentzat, eta diktadura burgesiarentzat. Ekoizpen tresna guztien jabetza soziala izango da, hots, ekoizpen baliabideen jabetza pribatua desagertuko da erabat. Taktikoki Euskal Estatu Sozialistaren alde gaude, langileen biltzarren boterea: Euskal Errepublika Sozialista."

    "INTERNAZIONALISMOA: Kapitalismoa mundu mailako sistema da, eta bera suntsituko duen Iraultza Sozialista ere mundu mailakoa izango da. Hori da internazionalismo proletarioaren muina. Euskal Iraultza Sozialista mundu mailako Iraultza Sozialisten partea da, eta Euskal Langileria, munduko Langileriaren zatia. Klase interes komunek oinarritzen dute internazionalismoa: Kapitalismoa suntsitu eta Sozialismoa eraiki nahia. Euskal langileon betebehar internazionalistarik gorena, Euskal Herrian Iraultza Sozialista egitea da, eta bide horretan gainontzeko Langilerien borroka iraultzaileak lagundu eta babestea."

    Pentsatzen dut IBILek argi uzten duela Euskal Iraultzaren sujektu nagusia Euskal Langileria dela, eta badakiela ezberdintzen aski ongi zer den Euskal Herri Langilea eta nor Euskal Langileria.

    KIMETZen aipamena hauxe da: ""Beste batzuk, beraien arabera iraultzaileak diren hainbat sektoreen batasuna deitzen dute izendatutako antikapitalismoaren beste irizpiderik gabe, gizartearen azterketa zientifiko bati uko eginez." Jatorrizko bertsioan, Espainolezkoan, hauxe "Otros, llaman a la unidad de diversos sectores según ellos revolucionarios sin más criterio que el de un denominado anticapitalismo, renunciando al análisis científico de la sociedad. Para ellos es lo mismo proletariado, clase obrera que pueblo trabajador y niegan y/o confunden el papel de vanguardia o fuerza motriz del proletariado vasco." Ikusten duzunez, komenigarria litzateke argitzea kritika hau IBILi dagokion, Eusko Ekintza alderdiari, edota biei...

    Zergatik komeniko litzateke argitzea? Ba iraultzaileon arteko eztabaida ahalik eta argien, garbien eta zorrotzen izan dadin.

    Ez zaizu iduritzen?

    Izan ongi, lagun anonimoa!

    Fermintxo

    ErantzunEzabatu